Affetmek En Asil İntikamdır...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek

Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz

Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller

Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir

Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı

Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır

Affetmek insanı derinleştirir

Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir

Çünkü affetmek bir seçimdir

Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir

Affetmek bir süreçtir Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür

Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır

Yani koşullu affetme yoktur

Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin

Affetmek bir seçimdir

Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir

Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır

O acılar sizin acılarınız

Affetmek kolay değildir

Fakat özgürleşmek için gereklidir

Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır

Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrolü altında tutmasına son vermek demektir

Affetmek, o kişiyi sevmek değil

Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil

Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil

Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil

Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil

Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil

Affetmek, o kişiyi hakli bulmak değil

Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil

Affetmek kırgınlığın, kızgınlığın, nefretin hapishanesinden özgürlüğe çıkmaktır

Affetmek artık acıyı hissetmemektir

Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir

"Duygusal unutma" affetmenin diğer adıdır

Nalan Yılmaz

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Affetmek En Asil İntikamdır... Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır Affetmek insanı derinleştirir Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir Çünkü affetmek bir seçimdir Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir Affetmek bir süreçtir Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır Yani koşullu affetme yoktur Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin Affetmek bir seçimdir Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır O acılar sizin acılarınız Affetmek kolay değildir Fakat özgürleşmek için gereklidir Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrolü altında tutmasına son vermek demektir Affetmek, o kişiyi sevmek değil Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil Affetmek, o kişiyi hakli bulmak değil Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil Affetmek kırgınlığın, kızgınlığın, nefretin hapishanesinden özgürlüğe çıkmaktır Affetmek artık acıyı hissetmemektirYapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir "Duygusal unutma" affetmenin diğer adıdır Nalan Yılmaz