Ayaklanma Çagrısı..

AYAKLANMA ÇAĞRISI

Sihriydi tutkularınŞiir bitti!
Solunarak süzülen tılsımı kalmadı gönlün

Şiir bitti!Kurudu esin çağlayanı umudun
Dindi suların tendeki çılgın uğultusu
Öpüşlerden düşlerin filizleri yolundu
Kimse ağlamıyor özlerken

Şiir bitti!Uçukladı dudakları sevginin
Bakışlar yapayalnız,yalnızlık çırılçıplak
Gülüşler kuşkusuz,kıvılcımsız
Can bitkin,dil tutsak

Şiir bitti!Bulandı yüreğin özgür sesi
Teslimiyet başıboş
Yiğitlik evcil
Onur sessizce köreldi gözevlerinde
Dişlerin arasında bilendi küfür: paslı,keskin
Oyuncu arsız,seyirci bezgin
Ne dövüş soylu ne seviş
Çığlığı duyulmuyor sevincin

Şiir bitti!Söndü içtenliğin güven ateşi
Sevgilin zehrin kılabilir gizemli anıları
Dostun katilin olabilir
Nefret hırçın,şefkat uyuşuk,merak sinsi
Acının sırdaşı ayrılıklar uluorta kudurgan

Şiir bitti!
Susan da ikiyüzlü konuşan da
İhanetin sinmediği giz unutuldu
Yalan doruklarda çığırtkan

Şiir bitti!Bozuldu ışıktan büyüsü duyguların
Korkunun da ucuzları türedi coşkunun da
Erdem sığlaşıp özüne yabancılaştı
Dal kuru,dalga uysal
Herkes her şeyin sahtesine alışkın

Şiir bitti!Soldu içli sesin beslediği tomurcuk
Alaycı çalgılar dökülüyor şarkılardan
Hüzün sürgün,aşk yılışık

Şiir bitti!Dindi rüzgârı tükenmez gücün
Ağıtlar yetim,türküler öksüz
Zalim yaradana pervasız,mazlum ölümüne çaresiz

Şiir bitti!Soğudu tezcanlı yüreğin yanardağı
Ne dövüşün külhanı kaldı ne sevişmenin
Suskunluk kanıksandı,kalabalık azgın
Ne Dadal'a sadık halk ne Karacaoğlan'a
Sokakta sabrın tiryakisi ruhsuz bir kalabalık

tek umut ki -yaşam bitti demeye dilim varmıyor dilim-
O da çocukların sesleri

İsyan edin isyan edin isyan edin!

Nihat Behram