Anlasanda Anlamazsın...

Hep sensiz olmak korkusu içinde yaşıyorum günleri
Sonumu düşünüyorum ne olacağımı
Ne yapacağımı hayatımda nelerin değişeceğini
Nelerin eksik kalıp nelerin tamamlanacağını
Ve bir sabah uyandığımda bir başkasına günaydın diyeceğimi
Ya da demek zorunda kalacağımı
Geriye dönüp baktığımda içimde bir şeylerin acıyacağını
Sızlayacağını düşünüyorum
Ve bu acıya ne kadar dayanabilirim onu da bilmiyorum
Her gülüşümde gülüşün gelecek aklıma bakışın dokunuşun
Ve omzumda başka bir eli görmek zorunda kalışımı göreceğim
Bir başkasına sevgi sözcüklerini söyleyeceğim
Beklide haksızlık edeceğim bu yüzden ona
Böyle olmamalıydı diye içimden geçireceğim
Yaşadığım her gün, aklıma gelen her anda
Böyle olmamalıydı da …
Sen olmalıydın yanımda
Gözlerine baktığım sen olmalıydın
Anlamalıydın anlıyordun beklide ama, ama …

Saçlarıma kar sensiz düşecek
Sensiz değişecek takvimdeki yapraklar
Her geçen yıl biraz daha uzaklaşacağım senden
Beklide biraz daha yaklaşıyorumdur kim bilir

Ayrılıkla biten her aşk filminde aklıma gelecek yaşadıklarımız
Ya da yaşayamadıklarımız
Kendimi hep filmdeki başrol oyuncusunun yerine koyacağım
Tekrar, tekrar yaşayacağım içimde bu acıyı
Mevsimlerin her değişiminde değişeceğini umacağım
Hiç bitmemiş gibi hissedeceğim beklide
Her şeyin yeniden başlayacağını düşüneceğim
Ya da kaldığı yerden devam edeceğini

Bunları şimdi söylesem sana anlamazdın belki de
Anlasan da anlamazdın susardın sadece
Sessizliğinle cevap verirdin
Acıtırdı bu belki de ama dinlemek zorundayım yinede bunu
Kendimi alıştırmak zorundayım bu sessizliğe
O kadar güçlü olsam ağlamazdım yalnız kalışlarımda
Aklıma her gelişinden böyle içten böyle derinden yanmazdım
Solmazdı umudum dalından koparılmış çiçekler gibi
Çaresizliğimle kıvransam da kendi kendime
Haykırırım avazım çıktığı kadar tüm sessizliğimle
Seni seviyorum diye
Ama sen anlasanda anlamazsın

Susmak söyleyecek bir şey bulunamadığından değil
Asıl söyleyemedikleriymiş insanın
Bende susuyorum senin gibi
Belki anlarsın


_Alıntı_