Yalnızlık Özgürlüktür,Yaşamaya Doyamazsın

Gece yağar üstümüze

ve anımsatır okyanusta su damlası

çölde kum tanesi gibi

çoğulluk içindeki tekilliğimizi

Oysa şehrin pencereleri binlerce ateşböceğidir

dokunamazsın

Odanın duvarlarından

parçalanmış sesler çarpar kulaklarına

bilirsin her duvarın ardı

ayrı bir öyküdür

okuyamazsın




Aynada

bir “sen” vardır “ben”in ikizi

sokakta gölgen

hem neferi hem komutanısındır savaşının

kurtulamazsın





Sadece kendine yalan söylersin


pişmanlıkların vazgeçmelerin başlamaların bitişlerin hayallerin


umut/suzluk/ların hep kendin içindir


anlayamazsın


Yaşam boyu sürecek yolculuğun gezginisindir


kendi çölünde ararsın suyu

kendi denizinde boğulursun

yalnızlık özgürlüktür



yaşamaya doyamazsın

alıntı