Seni Yaşamadan Ölmeyeceğim

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

aşka özgü zakkum bahçelerinde

gene acılarla kalıyorum ben

deniz ölesiye yakın ayaklarıma

ey ülkemin pusatsız kahramanları

erzurum garında, banklar üstünde

sükût-u hayâle uğrayan kalbim

geceyi kavrayan parmaklarımla

bu hasret, bu hicran zelzelesinden

beni kurtarmaya gücünüz yetmez

çünkü mutsuzluğun mekteplerinde

ıstırâp dersleri alıyorum ben

gittikçe yaklaşan bir âfet gibi

intihâr yanılgısıyla

yollar beni esârete çekiyor

şehrâyin şarkıları söylüyorum içimden

şarkılar ki, hep aynı nakaratla bitiyor

sen bir garip delisin

gözleri perdelisin

erzurum garında, banklar üstünde

susuzluktan ağlayan bir güvercin

içime vuruyor kanatlarını

nağmelerin ateşinde parlayan

kuşlar bölük bölük hayatıma giriyor

bütün çığlıkları kuşanmış ölüm

dudaklarında siyanür

oysa bilmiyor ki, bu yolculuktan

yollar tükense de, dönmeyeceğim

seni yaşamadan ölmeyeceğim

o çin hârikası bakışlarını

o pekin gözlerini

gözlerin ki, gece donanmasıdır

yoksul ve yabancı mısralarımın

bedenimde çıban çıban ağrılar

ben bu ağrılardan zevk alıyorum

ejder tepesinde bunalıyorum

bir yanda kum fırtınası

diğer yanda esrârengiz

karakalem çalışması bir deniz

rüzgârla, yağmurla ve yıldızlarla

başlamak üzere son âyinimiz

erzurum garında gece yarısı

bankların üstüne şimşekler konar

bazen bir yıldırım gezinir saçlarımda

bazen bir melek saatler boyu

yakama ölümsüz çiçekler takar

erzurum garında gece yarısı

hıçkırıklar boğazıma tıkanır

nemrut ateşiyle sabaha kadar

içimde binlerce ibrahim yanar

koltuğumda efsaneler kitabı

kafdağından nergis devşiriyorum

başını dayamış omuzlarıma

o eski, o yaşlı zümrüdüanka

ben bir çin sarhoşu samanyolunda

denizi tartışan bakışlarını

geçmişime asla gömmeyeceğim

seni yaşamadan ölmeyeceğim

perdeler kalkıp da sabah olunca

aldırma aras’ın öyle bulanık

öyle mahzun aktığına

palandöken yine sisli, aldırma

ben hem sise hem çamura alıştım

senelerdir bu acıyla buluştum

mutluluk ne zaman çıksa karşıma

yalnızlık bir zindan, çöker başıma

Nurullah Genç

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Seni Yaşamadan Ölmeyeceğim aşka özgü zakkum bahçelerinde gene acılarla kalıyorum ben deniz ölesiye yakın ayaklarıma ey ülkemin pusatsız kahramanları erzurum garında, banklar üstünde sükût-u hayâle uğrayan kalbim geceyi kavrayan parmaklarımla bu hasret, bu hicran zelzelesinden beni kurtarmaya gücünüz yetmez çünkü mutsuzluğun mekteplerinde ıstırâp dersleri alıyorum ben gittikçe yaklaşan bir âfet gibi intihâr yanılgısıyla yollar beni esârete çekiyor şehrâyin şarkıları söylüyorum içimden şarkılar ki, hep aynı nakaratla bitiyor sen bir garip delisin gözleri perdelisin erzurum garında, banklar üstünde susuzluktan ağlayan bir güvercin içime vuruyor kanatlarını nağmelerin ateşinde parlayan kuşlar bölük bölük hayatıma giriyor bütün çığlıkları kuşanmış ölüm dudaklarında siyanür oysa bilmiyor ki, bu yolculuktan yollar tükense de, dönmeyeceğim seni yaşamadan ölmeyeceğim o çin hârikası bakışlarını o pekin gözlerini gözlerin ki, gece donanmasıdır yoksul ve yabancı mısralarımın bedenimde çıban çıban ağrılar ben bu ağrılardan zevk alıyorum ejder tepesinde bunalıyorum bir yanda kum fırtınası diğer yanda esrârengiz karakalem çalışması bir deniz rüzgârla, yağmurla ve yıldızlarla başlamak üzere son âyinimiz erzurum garında gece yarısı bankların üstüne şimşekler konar bazen bir yıldırım gezinir saçlarımda bazen bir melek saatler boyu yakama ölümsüz çiçekler takar erzurum garında gece yarısı hıçkırıklar boğazıma tıkanır nemrut ateşiyle sabaha kadar içimde binlerce ibrahim yanar koltuğumda efsaneler kitabı kafdağından nergis devşiriyorum başını dayamış omuzlarıma o eski, o yaşlı zümrüdüanka ben bir çin sarhoşu samanyolunda denizi tartışan bakışlarını geçmişime asla gömmeyeceğim seni yaşamadan ölmeyeceğim perdeler kalkıp da sabah olunca aldırma aras’ın öyle bulanık öyle mahzun aktığına palandöken yine sisli, aldırma ben hem sise hem çamura alıştım senelerdir bu acıyla buluştum mutluluk ne zaman çıksa karşıma yalnızlık bir zindan, çöker başıma Nurullah Genç