Delikanlı Yaşamak !

Biz delikanlıyız… Hayatın ortasına itilmişiz tepetaklak Okul ters gelmiş mizacımıza, sarmamış üniteler, kümeler Ters gelmiş bize kurbağanın sindirim sistemi, biz kafayı aslana takmışız "kral hayvan" hesabı…

Biz coğrafyayı kahvede öğrendik; Çorumlu Nizam, Mardinli Sermiyan, Kasımpaşalı Rüstem’iyle… Edebiyatı minibüs yazılarından tahsil ettik; "yollar doçun, bastır koçum" hesabı… Felsefeyi de Tophaneli Rıza’dan; "hızlı yaşa genç öl, cesedin yakışıklı olsun" misali…

Ağır takıldık biraz da mecburen, üstünde koca dünyanın yükü varken hafif olamazdık zaten Aşkı da… Aşkı da bir mikdar talim ettik ucundan kıyısından En azından adam gibi sevdik, öyle el ele göz göze muhabbet bozardı bizi, hoş karşılanmazdı hattı zatında Dedim ya, delikanlıydık biz… Yengenizle tüm muhabbet ayak üstü beş dakika, ikimizin de gözü yerde,

- “Var mı bi ihtiyaç?”,
- “Yoo… Ne zaman gelicek annenler?”

Bütün konuşma bundan ibaret

-"Göndericem yakında bekle…"

Hep "göndericem yakında" dedim, meğer o yakın çok uzaktaymış, bilememişiz… Hani adımız çıkmış doksana, inmez seksene… Neyse hikâye uzun, defnettik o sevdayı da diğer hüzünlerimizin yanına… Sol yanımız kabristan icabında…

Hiç ağlamadım, erkek adam ağlamaz diye… Ulan insanın içinde böyle bir yangın varken, ortada yaş mı kalır dökülsün? Dedik ya, delikanlıyız biz; bozar bizi duygusal kareler Biz alem adamıydık, severdik alemleri; ama ne hikmetse, sevemedi alem bizi… Hep hor baktı cümle alem, anlıyacanız münasip bir kalp bulamadık girecek Halbuki biz umuma açmıştık kalbimizi; her gelen girdi, her giren de çıktı araklayıp bir parçamızı "Canın sağ olsun" dedik girene de çıkana da "Canın sağ olsun" dedik canımızı yakana da Delikanlılık hep bizde kaldı anlıyacanız Zaten delikanlılığın müşterisi olmadı bizden başka

Matematiğe basmadı hiç kafamız, bu yüzden giremedik ince hesaplara Alın teri, helâl lokma; delikanlılık budur, gerisi fitne fücur…

Lâkin, devir değişmiş, anlamamışız Delikanlılık tedavülden kalkmış uyanamamışız Anlıyacanız geçmeyen para gibi bizim vaziyet Meğer yıllar oyalarken hırla gürle bizi, usulca gidivermiş seneler Mahallenin çocukları bey amca deyince uyandık, "tüh be! yemişiz ömrümüzü" diye Bir ömür harcamışız da adam olamamışız, halâ bir baltaya sap olamamışız O kadar çok balta vardı ki, hangisine sap olacağız, bilemedik Bir Allah’ın kulu çıkıp da “ulan baltalar, tutun bir sapın ucundan!” demez; yani baltalar hep haklıdır, suç sapların bu alemde

Dedim ya delikanlıyız biz, hatamızı da biliriz, eyvallah demeyi de… evet hayatın hakkını veremedik Hata bizim, eyvallah Şimdi ölme zamanıdır; çünkü, ayıp oluyor "adam gibi" yaşayanlara…

alıntı