Tek Gerçeğimdin..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Sensizliğimin bilmem kaçıncı günüydü

Onca zaman sonra sokaklara atmıstım kendmi

İcimdeki senle ilk seyahatim değildi ancak bu defa baskaydı sanki

Acımı zaman köreltmiş anılarım küflenmiş ama sen dipdiriydin

Geride kalmayan TEK GERÇEĞİMDİN

Ayaklarımı yüreğimin sesine bıraktım gözümü actıgımda tamda ordaydım

Sensizliğe gözlerimi ilk actıgım yerde İstiklal´de
Tüm görkemiyle karsımda duruyordu aylarca zamandan sonra,

İlk kez ordaydım ve caddeyle beraber senide yeniden keşfedicektim sanki

Kasımın soguna aldırmadan yürüyordum

Bıcak gibi keskin olan AYAZ ; senden kalan ve sen kokan atkıyla kesiliyodu

Üşüdükce ona sarılıyordum burnuma kenarda yapılan kestane kokularıda geldiği zaman değme keyfime ev samimiyetine bürünüyordu ortam

Düşünüyorum da bir türlü kısmet olmadı burda elele yürümek

İstanbul´a nispet edercesine askımızı gösteremedik

İstiklal de kabullenemezdi aşkla beni aynı karede cünkü o sadece yüzümdeki hüzne aşikâr

Yabancı gelirdik ikimiz yanyana ona

Hala yürüyordum o üstünden milyonların gecip gittiği her türlü manzaraya sahiplik eden caddeden
Ağır ağır ve sindire sindire

Yoklugunun zorluğunu yüzümden anlıyordu insanlar

İcinin güzelliği yüzüne yansımıs derler ya büyüklerimiz
Öyle birseydik seninle biz

Seni sevmek önce içime işledi sonra acısı yüzüme sindi

Gün gibi ortadaydı hersey herkes anlıyordu cektiği acıyı sen dısında

Daha dürüst acık ve net olmak gerekirse ; kabak gibi meydandaydı terkedildiğim

Ne yaptıgım makyaj işe yarıyor nede sahte gülüşlerim

Bu ayrılık bu hüzün öyle yer edindiki bende

Evlat acısı gibi heran içimde bir yerlerde

Tarifinin mümkünü yok unutulması imkansız

Acını gömmeye gelmiştm İSTİKLAL'e
Oda bir sen ekledi yüreğime

Yavas yavaş tükeniyorum bu sevgiyle
Yavaş yavaş

- Josєpнiиє -

-Müge kara-

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

‎+ Çok değiştin

- Evet değiştim

Eskisi gibi iyi biri değilim, çünkü bir şeylere alıştıktan sonra kaybetmekten yoruldum

Güvenim yok kimseye ve sırlarımı da söylemiyorum

Çünkü her sahte gülücüğün arkasına saklanmış bir kalleş var

İnsanlardan uzaklaşmaya çalışıyorum, çünkü en nihayetinde hepsi bırakıp gidecek, hepsi

Değiştim, çünkü farkettim ki; kâle almam gereken tek kişi kendim olmalıyım, sadece kendim

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Tek Gerçeğimdin.. Sensizliğimin bilmem kaçıncı günüydü Onca zaman sonra sokaklara atmıstım kendmi İcimdeki senle ilk seyahatim değildi ancak bu defa baskaydı sanki Acımı zaman köreltmiş anılarım küflenmiş ama sen dipdiriydin Geride kalmayan TEK GERÇEĞİMDİN Ayaklarımı yüreğimin sesine bıraktım gözümü actıgımda tamda ordaydım Sensizliğe gözlerimi ilk actıgım yerde İstiklal´de Tüm görkemiyle karsımda duruyordu aylarca zamandan sonra, İlk kez ordaydım ve caddeyle beraber senide yeniden keşfedicektim sanki Kasımın soguna aldırmadan yürüyordum Bıcak gibi keskin olan AYAZ ; senden kalan ve sen kokan atkıyla kesiliyodu Üşüdükce ona sarılıyordum burnuma kenarda yapılan kestane kokularıda geldiği zaman değme keyfime ev samimiyetine bürünüyordu ortam Düşünüyorum da bir türlü kısmet olmadı burda elele yürümek İstanbul´a nispet edercesine askımızı gösteremedik İstiklal de kabullenemezdi aşkla beni aynı karede cünkü o sadece yüzümdeki hüzne aşikâr Yabancı gelirdik ikimiz yanyana ona Hala yürüyordum o üstünden milyonların gecip gittiği her türlü manzaraya sahiplik eden caddeden Ağır ağır ve sindire sindire Yoklugunun zorluğunu yüzümden anlıyordu insanlar İcinin güzelliği yüzüne yansımıs derler ya büyüklerimiz Öyle birseydik seninle biz Seni sevmek önce içime işledi sonra acısı yüzüme sindi Gün gibi ortadaydı hersey herkes anlıyordu cektiği acıyı sen dısında Daha dürüst acık ve net olmak gerekirse ; kabak gibi meydandaydı terkedildiğim Ne yaptıgım makyaj işe yarıyor nede sahte gülüşlerim Bu ayrılık bu hüzün öyle yer edindiki bende Evlat acısı gibi heran içimde bir yerlerde Tarifinin mümkünü yok unutulması imkansız Acını gömmeye gelmiştm İSTİKLAL'e Oda bir sen ekledi yüreğime Yavas yavaş tükeniyorum bu sevgiyle Yavaş yavaş - Josєpнiиє - -Müge kara-

08-03-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Tek Gerçeğimdin.. ‎+ Çok değiştin - Evet değiştim Eskisi gibi iyi biri değilim, çünkü bir şeylere alıştıktan sonra kaybetmekten yoruldum Güvenim yok kimseye ve sırlarımı da söylemiyorum Çünkü her sahte gülücüğün arkasına saklanmış bir kalleş var İnsanlardan uzaklaşmaya çalışıyorum, çünkü en nihayetinde hepsi bırakıp gidecek, hepsi Değiştim, çünkü farkettim ki; kâle almam gereken tek kişi kendim olmalıyım, sadece kendim