Kamlumbağanın Gözyaşları

Kaplumbağanın Gözyaşları
Denizde ruhunun fırtınalarının dindiğini hissederdi Orada haftanın yorgunluğunu atar ve huzur bulurdu Balık tutmaya meraklıydı Kendisi kadar çocukları da deniz ve balığı severdi Bundan dolayı hafta sonları herkesi bir heyecan sarardı
Günlerden cumartesiydi Yusuf Efendi kendi kendine: “Yine hafta sonu olmuş Günler ne de çabuk geçiyor, ömür sayfasından bir yaprak daha gitti Acaba bugünümüz nasıl geçecek” dedi İçinde sebebini bilemediği bir hüzün vardı Sabahın erken saatleriydi, malzemeleri arabaya yerleştirdi Çocukları Enes, Merve ve eşi, ondaki hüznü fark etmiş; fakat sebebini anlayamamışlardı
Erkenden deniz kıyısına vardılar Güneşin doğuşunu seyrettikten sonra Enes'le beraber motoru çalıştırıp denize açıldılar Oğluna tebessümle bakarak konuştu
- Bugün nasibimiz açık gibi görünüyor
- Evet babacığım, benim de içimde güzel şeyler olacak gibi bir his var
- Neyse yavrum, önemli olan bir şeylerle uğraşmak, bu da benim hobim, hem balık tutuyorum, hem de rahatlıyorum
Denizin dalgaları, martıların sesi ayrı bir senfoni oluşturuyordu Bu büyülü atmosfer, onu âdeta çocuklaştırmış ve yorgunluğunu alıp götürmüştü Vaktin bir hayli ilerlemiş olduğunu güneşin yakıcılığıyla fark ettiler Oğluna, bir an önce ağı çekmeleri gerektiğini söyledi Baba oğul el birliğiyle ağı çekmeye başladılar Baba:
- Oğlum, bu seferki avımız çok bereketli gözüküyor!
Enes, babasının gözlerine neşeyle bakarak:
- Babacığım, bunu nereden anladın?
- Bu sefer ağ, bir hayli ağır geldi bana
Ağı motora çektiklerinde Enes heyecanla:
- Babacığım baksana ağa büyük bir şey takılmış, dedi
Ağı iyice çekip motorun içine alan baba ve oğul, davetsiz misafirin deniz kaplumbağası olduğunu gördüler Ağa takılan balıkları ve kaplumbağayı alıp yola koyuldular Sessiz bir yürüyüş vardı Bu sessizlik babanın kafasında bir plân kurmakta olduğunun işaretiydi ve oğlu bunu anlamakta gecikmemişti O konuşmadığı zaman mutlaka bir plân yapardı
Bir müddet sessizce yürüdükten sonra, babanın yüzünde hafif bir tebessüm belirdi Oğlu heyecanla sordu:
- Babacığım bir plânın mı var?
- Oğlum, bu kaplumbağa bize çok para kazandıracak!
- Nasıl yani babacığım?
- Oğlum ben turistik eşya satan bir yer biliyorum, onlar bu tür hayvanları alıyorlar
- Peki, onları ne yapıyorlar?
- Doğrusu ne yaptıklarını ben de bilmiyorum
Ertesi gün Yusuf Efendi, kaplumbağayı arabanın bagajına koyarak doğruca yıllar önce tanıştığı turistik eşya satan adamın dükkânına gitti Kısa bir sohbetten sonra geliş maksadını anlattı Birlikte arabaya gidip bagajı açtılar Kaplumbağayı görünce adamın gözleri fal taşı gibi açıldı Ona yüksek bir fiyat vereceğini söyledi Bu arada sohbet koyulaştı Yusuf Efendi’nin aklına bir soru geldi Sormadan edemedi:
- Bu kaplumbağayı ne yapıyorsunuz? Adam sırıtarak:
- Bunun kabuğundan beşik yapıyoruz Genelde turistler alıyor, dedi Yusuf Efendi bir soru daha sordu:
- Efendim, kaplumbağanın kabuğunu nasıl ayırıyorsunuz? Adam:
- Bundan kolay ne var, kaplumbağayı sırt üstü yatırıp bolca tuzluyoruz, birkaç gün içerisinde kendiliğinden ölüyor Böylece sağlam bir kabuk çıkıyor, dedi
Bunları konuşurken kaplumbağadan garip sesler geldiğini fark eden Yusuf Efendi gözlerine inanamadı, o da ne! Kaplumbağa başına gelecekleri anlamış gibi, sicim sicim gözyaşı döküyordu Aslında onu merhamete getiren gözyaşları, biz insanların ağladığı mânâda bir gözyaşı değildi Tuzlu su içen deniz kaplumbağası kendine verilen hususî boşaltım sayesinde saf suyu vücuduna alırken, gözünün altına yerleştirilmiş tuz bezleriyle, tuzu yoğunlaştırılmış hâlde dışarı akıtıyordu Bunu ağlama zanneden Yusuf Efendi’ye bu manzara çok dokundu Kaplumbağanın kendini koruyucu yoğun tuz salgısı, ilâhî şefkatin bir tecellisi olarak kalbinde yumuşamaya sebep olmuştu Almış olduğu parayı geri verdi
Ben onu satmaktan vazgeçtim, dedi Adam şaşırdı Ne de çok para vermişti
- Eğer az olduysa biraz daha para vereceyim
- Hayır! Bu satış imkânsız
Adam, Yusuf Efendi’nin kaplumbağayı neden satmaktan vazgeçtiğini, verdiği parayı niçin iade ettiğini bir türlü anlayamamıştı
İnsanlara olduğu kadar hayvanlara da merhamet eden Yusuf Efendi, kaplumbağaya yapılacak eziyeti ve bunda kendinin de payı olacağını düşündükçe, içi parçalanıyordu Bir an önce bu zalimce işten kurtulmalıydı Bunun için yapması gereken şey, kaplumbağayı yakaladığı yere götürüp denize bırakmaktı Ev halkına haber vermeyi bile düşünmeden kaplumbağayı yakaladığı yere gitti Kaplumbağayı denize bırakırken, anlayacakmış gibi ondan özür de diledi
Öylece bir haftadan beri devam eden sıkıntısı, kaplumbağanın deniz sularına dalmasıyla birlikte yok olup gitmişti
__________________

Paylaşım için sagol çok güzeldikaplumbağa bian satılacak die çok korktumEmeğine sağlık