Hacer Nine Ve Atatürk'ün Gözleri

Hacer Nine ve Atatürk'ün Gözleri



Türk kadını vatana hizmette, asla erkeğinden geri kalmamış, hatta ondan ileri olmuştur Göz bebeği evlatlarını vatan uğrunda şehit vermeyi şereflerin en yücesi kabul edip, acılarını içine gömmesini bilmiştir O, kimi zaman kocasını ve evlatlarını cepheye gönderip evinin nafakasını tek başına çıkaran, kimi zaman cephane taşıyan, kimi zaman yaralıların yaralarını saran, kimi zaman da cephede bizzat savaşan kahramanlık, sevgi ve şefkatin temsilcisi Türk anasıdır Aşağıdaki anekdotun kahramanı “Hacer Nine” de kocasını, evlatlarını ve torunlarını şehit vermiş, şehitlerin sevgisini, Atatürk sevgisiyle özdeşleştiren yüce Türk kadınının temsilcisidir



***


Hacer Nine yine bunalmıştı İçi içine sığmıyordu Beş gözlü evinin içi yine birkaç gündür zindan kesilmişti Düşündükçe yüreği yerinden kopuyordu Yetmiş yaşındaki bu kimsesizlik ona büsbütün koymuştu

Kocasını Yemen’de kaybetmişti Bir oğlu Balkanlarda, ikisi de çöllerde kalmıştı Bir gelini ile üç torunu vardı Gelini hastalıktan öldü, torunlarının biri de Büyük Muharebede şehit düştü Birisi İkinci İnönü’den dönmedi En son torununu da Sakarya’ya gönderdi Bir gün haber aldı ki en son delikanlısı da Duatepe Muharebesinde öteki ağalarının yanına göçüp gitmişti

Çok ağladı Fakat, Sakarya Savaşı kazanıldı haberi gelince ağlaması durdu, gülmeye başladı

Ondan sonra vakit vakit böyle bunalırdı Ve her bunalışında çarıklarını çeker, değneğini alır, Ankara’nın yolunu tutardı Bu sefer de öyle yaptı Saatlerce yürüdükten sonra ikindide Ankara’ya geldi, doğruca gitti, Büyük Millet Meclisi’nin kapısı önünde durup çömeldi

Aradan biraz vakit geçti, sordular:

- Nine, ne istiyorsun?

- Hiç, hiçbir şey

- Ya neden burada duruyorsun?

- Onun gözlerini görmek için çıkmasını bekliyorum

- O dediğin kim?

- Gazi Paşa

Sonunda hikayesini anlattı ve dedi ki:

- İşte böyle, ara sıra çok bunaldıkça buraya gelirim O, Millet Meclisi’nden çıkarken gözlerine bakarım Mavi gözbebeklerinde bütün şehitlerimin gözlerini görür gibi olurum Sonra içime bir ferahlık dolar, kalkar köyüme giderim

İşte siperlerde evlat, torun gömmüş Türk Ninesi buna derler


NA BANOĞLU, Nükte ve Fıkralarla Atatürk, s29-30