Kapını Çalıyorum Ya Rab!!!

Bu yollar, bu kaldırımlar

Bu deniz, bu dalgalar

Bu gemiler, vapurlar

Hiç biri boşuna değil !

Bu kalabalıklar,

Bu insan ! kümeleri,

Bu yığınlar !

Yığınaklar !

Kuru ağaçlar !

Çorak topraklar !

İmanlı görünen imansızlar !!!

Hiç biri boşuna değil !

Biri cennetlere,

Biri cehennemlere sebep:

BEN NEREDEYİM NEYE SEBEBİM ?


Neler oluyorla başlıyor,

Ve verimsiz hasatla harmanlanıyor sorularım

Cevaplar arıyorum !

Bulamıyorum !

Hayata dair güzel şeyler kaybolmuş,

Yoksa benmi zivanadan çıkmış yerlerdeyim,

Bilemiyorum !

Burada kelimeler anlamlarını yitirmiş,

Beyinler erimiş

Ya Rabbi ! Kıyamet mi yaklaştı ?

Kadim kitaplarda yazılanlar bir bir çıkıyor

En sona ramak kaldı

Ya Esfeli safiline / aşağıların en aşağısına

Ya da !!!


Zaman !

Ah bu zaman !

Bu zaman şüphesiz ahir zaman !

Kıyamete çeyrek kalmışken neden düzelmiyoruz ?!

DÜZELEMİYORUZ !?!

Sözler neden ismet tarlalarına giremiyor ?

Gözler neden iffet çeşmesinden su içmiyor ?

Yoksa ölümü öldürdük mü ?

Hani dönüşler O’ naydı ?

Hani galu Bela’ daki söz ?

Hani “Eseltu bi rabbikum” a “Bela” demiştik ?

Ya Rabbi ! Biz zalimlerden olduk !

“Lailahe illa ente subhaneke inni küntü minezzalimin”


Nerede o Kur’an-ı Hakim ?

Hangi duvara çakılmış çivide !?

Hangi anneannenin cehizliğinde !?

Nerede hadis kitapları ?

Sahih-i Müslim ?

Kedilerin Babası Hz Ebu Hureyre’ den nakledilen hadisler nerde ?

Nerde Sünneti Seniyye ?

Ya Rabbi ! Yok mu bir çare ?

Yok mu bir çıkar yol ?

Çıkmaz sokaktan çıkmak için ne yapmalı ?

Bu dünya isteğinden,

İhanetlerden,

Maskelerden,

Düzenbaz dillerden nasıl kurtulmalı ?


Soru yumağı beynimde harç olurken,

Bir tokat düşüyor enseme

Kamer Suresi’ nin 17 ayeti doluyor gözlerime

Zira Rabb’ı Rahim o ayette ;

“Kuşkusuz biz Kur’an-ı da öğüt için kolaylaştırdık

Öğüt alan var mı ?” diyor

Kella diyorum acziyetimle !

Ve ağlamaya başlıyorum !

Ilık ılık göz yaşlarım dudaklarımı ıslatıp,

Ağzıma düşüyor

Çaresizliğin girdabında değilim !

Cehaletin mengenesine atmışım kendimi !

İntiharlığı seçmişim dünyalık için,

Ahiretim için intihar etmişim

Oysa Üstad’ın ;

“Tel tel ve iplik iplik dikselerde ağzımı;

Tek ses duysalar, (ALLAH) … Yoklayanlar nabzımı”

Şiirini okumuş ve yönümü çizmiştim

Önce “Estağfirullahel azim ve etubu ileyh” diyecektim

“Lailaheillallah” la devam edecektim

Sonra “Allahumme salli ala seyyidina Muhammed”

Ve cennete her tesbihimde ağaç olacak olan;

“Subhanallahi velhamdulillahi vela ilahe illallahu vellahu ekber

vela havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim” i söyleyecektim

İşte yeniden şahlanıyor imanım

Son defa tevbe için açıyorum ellerimi :

Ya Rabbi ! Tüm günahkarlığımla ve acziyetimle yeniden kapını çaldım

Anladım ki Sen’ den başka gidecek yerim yok !

Anladım ki Sen’ den başka beni affedecek yok !

Okudum ki Sen affeden ve affetmeyi sevensin !

Okudum ki Sen üzerine rahmeti yazmışsın !

Okudum ki Sen’ i sevenleri Sen de seversin !

En Sevgili Sen’ i bilip kapına geldim !

Şüphesiz ki rahmetini diliyor, umud ediyorum

Bana gazap edersen de şüphesiz ki ben fazlasıyla hakkettim

Bu günahkar kulunu affet Ya Rabbi !! Amin, amin, amin

Elhamdulillahirrabbilalemin

Vesselatu vesselamu ala rasulina muhammedin ve ala alihi

Ve sahbihi ecmain …