Ya Vedûd Aşkına Dilenciyim..!!

Ya Rab!


Kapına geldim, ölümle geldim

Eli boş, kalbi kara, yüzü kara geldim


* * *


Dünya avuttu beni, oyaladı, eğlendirdi

Türlü ziynetiyle kendine çekti

Ben de daldım ona, unuttum seni, unuttum kendimi, unuttum öleceğimi


Ama bak şimdi ölüm geldi, buldu beni


* * *


Kimse etmedi bana, kendimin ettiğini

Ben kimseyi değil, ancak kendimi kandırdım

Şeytana uydum, nefsime kandım Ebedî yaşayacaksın!

diye kendimi inandırdım

Yarına dâir ne planlar yaptım, ne hülyalara daldım


Ancak bir akşam, güneş kızıl eteklerini daha toplamamıştı ki, çalındı kapım


* * *


Oysa daha yapacak ne çok işim vardı, tadacak ne kadar lezzet, gezecek ne çok yer, toplayacak ne kadar güzellik vardı


Elimde neler vardı, neler

Ama hiçbiri yetmezdi

Gözüm hep başkalarınınkine kayar dururdu


Lâkin gözüm şimdi kendi yaptıklarına sâbitlendi


* * *


Meğer ne kadar az iyilik yapmışım, ne kadar da az başkalarını düşünmüşüm

Hayatımı ne kadar da gafletle geçirmişim

Gençliğimi, zindeliğimi, gücümü, kuvvetimi, aklımı, zekâmı ne kadar da boş yere heder etmişim


Artık nâfile Geçen geçiyor, giden dönmüyor


* * *


Pişman olasım geliyor, ama artık o da nâfile

Ölüm geldi, hayat bitti

Son perde indi ve gerçek hayat başladı

Benim yazdığım, kurgusunu yaptığım, sahneye koyduğum ve şimdi izleyeceğim hayat!


Keşkesi olmayan, gizlisi olmayan, dönüşü olmayan, müsveddesi olmayan hayat!


* * *


Kapına geldim, ölümle geldim

Öldüm de geldim

Eli boş, kalbi kara, yüzü kara geldim


Afvına geldim, lütfuna geldim, sana geldim;


Yâ Rab!


-alıntıdır-