Yaşıyoruz Ama Nasıl ????...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

YAŞIYORUZ AMA NASIL…

"Tıpkı kalabalık bir asansördeymişcesine, birbirimize değmeden yaşıyoruz

Her birimiz kapıya doğru dönmüş, ellerini ya önünde birleştirmiş ya da iki

yana sıkıca yapıştırmış, kimseye dokunmamaya ve dokunulmamaya çalışarak

Kat ışıklarını takip eder gibi, tek bir yöne bakarak ve her türlü iletişimin

önüne baştan geçerek

Yalnız kaldığımız nadir anlarda aceleyle asansörün

aynasında kendimize bakar gibi, arada bir içimizi yoklayarak ve her

seferinde kendimizde bir şeyi beğenmeyerek, yalnızlık duygusu daha bir

artarak

Ara sıra duyduğum tipik asansör müziğini, sokaklarda yürürken de duyuyorum sanki:

"Yalnızsın, ama korkma, kalabalığın arasındasın

Meraklanma, herkes senin

kadar yalnız

Endişelenme de, kimse dokunmayacak sana

Diğerleri de senin

kadar korkak

Hiç kimsede de; &#39;Ben geldim

Beni dinler misin? Tanımaya

çalışır mısın?&#39; diyecek cesaret yok

Aman sakın, gözlerini yana kaydırma

Dümdüz, duygusuz bir ifadeyle sabitle bakışlarını

Asansör durunca da hızla hareket edip, ayrıl asansörden, veyahut yoldaysan,

sert, kararlı adımlarla yürü yolunda, nereye gideceksen

Sanki çok önemli

bir işin varmış, kime, nereye gideceğini biliyormuşsun gibi

&#39;

Korkmayın yanlış insanlara rastlamaktan veya incitilmekten

Doğrusu benim de

ödüm patlıyor sizler gibi

Yine de denemek, inanmak istiyorum, çünkü çok

basit bir matematik hesabım var benim

Terapiye başvuran herkes;

&#39;yalnızlıktan, iletişimsizlikten ve anlaşılamamaktan&#39; şikayetçi değil mi?

Evet! İçerideki her başvuruya karşılık, dışarıda yüzlerce insan aynı

şikayetlerden yakınmıyor mu?"

YAŞIYORUZ AMA NASIL…

Asansör gibi bir aşağıya bir yukarıya… Evet hayat tıpkı bir Asansör gibi inişli çıkışlı…(Ve benim ASANSÖR korkum var hiç sevmem ben ASANSÖRLERİ – Yükseklik korkumda var YÜKSEKLEREDE çıkamam ben

Gözümde de yok ÇOKKK YÜKSEKLERDE olmak zaten )

Peki yaa sizler bu hayatın kaçıncı katındasınız

?

Ben mi

? Yokum ben bu hayat ASANSÖRÜNDE… Benim Asansörüm uzun zaman önce düştü…Koptu benim hayat bağlarım… Ben bu hayatın bodrum katındayım…Sıkıyor çünki beni bu hayatın inişleri ve çıkışları…Evet bende bindim O Asansöre zamanında Durmak için bir kat aradım bulamadım kendime… Ve koptu sonunda asansörün bağları Düşmeye başladım Çok korkuyordum… Evet şimdi BODRUM kattayım ve çok mutluyum…Görmüyorum dış dünyayı artık…Çünki bu dünya çok kötü bir dünya kahpelikler ile dolu…İnsana değer yok…Acıma duygusunu kaybetmiş bir dünya burası…

Sizlerde aynısını yapın…Kapatın kendinizi hayatın bodrum (HAYALLERİNE) katına…Kilitleyin hayatın kapılarını üzerinize Görmeyin dış dünyayı… Ben hayatı böyle yaşıyorum BODRUM KATTA (HAYALLER İLE) Çünki hayal etmek de bir yaşam şeklidir…( Ve hiçbir zaman kötü HaYALLER kurulmaz)

HAYALLERİNİZDEKİ TÜM GÜZELLİKLER GERÇEK OLSUN…

ONUR TAN

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

SA KARDEŞİM GÜZEL YAZILMIŞ BİR YAZI

ASANSÖR BENZETMESİDE HOŞ OLMUŞ

AMA ASANSÖR KORKUSU OLANLAR NE YAPSIN

BENİM KIZIMDA DA BU KORKU FELEKET BİR ŞEKİLDE VAR

10

KATTA OTURUYORUZ,DÜŞÜNÜN ARTIK

AYRICA YAŞIYORUZ AMA BU HAYATIN KAÇINCI KATINDAYIZ BİLEMEM

BELKİ SÜREKLİ DEĞİŞİYORDUR NE DERSİN?BODRUM KATTA MUTLU OLABİLMEKTE GÜZEL

AMA DIŞ DÜNYADA TERK EDİLEMEZ

EN İYİSİ HER KATA UĞRAMAK SANIRIM

SELAMETLE KAL

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yaşıyoruz Ama Nasıl ????... YAŞIYORUZ AMA NASIL… "Tıpkı kalabalık bir asansördeymişcesine, birbirimize değmeden yaşıyoruz Her birimiz kapıya doğru dönmüş, ellerini ya önünde birleştirmiş ya da iki yana sıkıca yapıştırmış, kimseye dokunmamaya ve dokunulmamaya çalışarak Kat ışıklarını takip eder gibi, tek bir yöne bakarak ve her türlü iletişimin önüne baştan geçerek Yalnız kaldığımız nadir anlarda aceleyle asansörün aynasında kendimize bakar gibi, arada bir içimizi yoklayarak ve her seferinde kendimizde bir şeyi beğenmeyerek, yalnızlık duygusu daha bir artarak Ara sıra duyduğum tipik asansör müziğini, sokaklarda yürürken de duyuyorum sanki: "Yalnızsın, ama korkma, kalabalığın arasındasın Meraklanma, herkes senin kadar yalnız Endişelenme de, kimse dokunmayacak sana Diğerleri de senin kadar korkak Hiç kimsede de; &#39;Ben geldim Beni dinler misin? Tanımaya çalışır mısın?&#39; diyecek cesaret yok Aman sakın, gözlerini yana kaydırma Dümdüz, duygusuz bir ifadeyle sabitle bakışlarını Asansör durunca da hızla hareket edip, ayrıl asansörden, veyahut yoldaysan, sert, kararlı adımlarla yürü yolunda, nereye gideceksen Sanki çok önemli bir işin varmış, kime, nereye gideceğini biliyormuşsun gibi&#39; Korkmayın yanlış insanlara rastlamaktan veya incitilmekten Doğrusu benim de ödüm patlıyor sizler gibi Yine de denemek, inanmak istiyorum, çünkü çok basit bir matematik hesabım var benim Terapiye başvuran herkes; &#39;yalnızlıktan, iletişimsizlikten ve anlaşılamamaktan&#39; şikayetçi değil mi? Evet! İçerideki her başvuruya karşılık, dışarıda yüzlerce insan aynı şikayetlerden yakınmıyor mu?" YAŞIYORUZ AMA NASIL… Asansör gibi bir aşağıya bir yukarıya… Evet hayat tıpkı bir Asansör gibi inişli çıkışlı…(Ve benim ASANSÖR korkum var hiç sevmem ben ASANSÖRLERİ – Yükseklik korkumda var YÜKSEKLEREDE çıkamam benGözümde de yok ÇOKKK YÜKSEKLERDE olmak zaten ) Peki yaa sizler bu hayatın kaçıncı katındasınız? Ben mi? Yokum ben bu hayat ASANSÖRÜNDE… Benim Asansörüm uzun zaman önce düştü…Koptu benim hayat bağlarım… Ben bu hayatın bodrum katındayım…Sıkıyor çünki beni bu hayatın inişleri ve çıkışları…Evet bende bindim O Asansöre zamanında Durmak için bir kat aradım bulamadım kendime… Ve koptu sonunda asansörün bağları Düşmeye başladım Çok korkuyordum… Evet şimdi BODRUM kattayım ve çok mutluyum…Görmüyorum dış dünyayı artık…Çünki bu dünya çok kötü bir dünya kahpelikler ile dolu…İnsana değer yok…Acıma duygusunu kaybetmiş bir dünya burası… Sizlerde aynısını yapın…Kapatın kendinizi hayatın bodrum (HAYALLERİNE) katına…Kilitleyin hayatın kapılarını üzerinize Görmeyin dış dünyayı… Ben hayatı böyle yaşıyorum BODRUM KATTA (HAYALLER İLE) Çünki hayal etmek de bir yaşam şeklidir…( Ve hiçbir zaman kötü HaYALLER kurulmaz) HAYALLERİNİZDEKİ TÜM GÜZELLİKLER GERÇEK OLSUN… ONUR TAN

08-02-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Yaşıyoruz Ama Nasıl ????... SA KARDEŞİM GÜZEL YAZILMIŞ BİR YAZIASANSÖR BENZETMESİDE HOŞ OLMUŞAMA ASANSÖR KORKUSU OLANLAR NE YAPSINBENİM KIZIMDA DA BU KORKU FELEKET BİR ŞEKİLDE VAR10KATTA OTURUYORUZ,DÜŞÜNÜN ARTIKAYRICA YAŞIYORUZ AMA BU HAYATIN KAÇINCI KATINDAYIZ BİLEMEMBELKİ SÜREKLİ DEĞİŞİYORDUR NE DERSİN?BODRUM KATTA MUTLU OLABİLMEKTE GÜZELAMA DIŞ DÜNYADA TERK EDİLEMEZEN İYİSİ HER KATA UĞRAMAK SANIRIMSELAMETLE KAL