Sevap Fabrikaları

Sevap Fabrikaları





Bir anne sızlanıyordu:


"Bazen düşünüyorum da, çocuk bize verdiği mutluluk karşısında 10, belki yüz misli sıkıntı veriyor Öyleyse bu kadar sıkıntıya değer mi?"


Bir başkası şöyle dertleniyordu:


"Bu çocuğu nasıl büyüteceğim? Kendi hayatımı yaşamak yerine hep onunla meşgul olacağım Onu, zamanımı alan, hayatımın düzenini bozan, sosyal etkinliğimi zayıflatan bir engel olarak görüyorum O zaman keşke hiç anne olmasaydım, diyorum!"


Evet, annelik kolay değildir Fakat her kadının fıtratında anne olmak ve evladını bağrına basıp okşamak duygusu vardır Bu sebepten annelik güzel bir duygudur


Kolay olsaydı, Peygamberimiz:"Cennet anaların ayağı altındadır" buyurmazdı


O hâlde annelik bir nimetse, külfet ister Bir mutluluksa, bedel ister Hiçbir şey karşılıksız değildir


Çocuğunu bağrına basmanın zevkine eren anne, elbette en büyük sıkıntıyı da çeker Onu eğitmek için maddeten ve manen yıpranır


Çocuklara harcadığımız zaman asla israf değildir Çünkü Peygamberimiz, insan öldükten sonra amel defterine sevap yazdıran üç şeyden bahsediyor:


Biri, insanların faydalanacağı ilmî bir eser


İkincisi, insanların faydalanacakları yol, cami, çeşme gibi bir şey


Üçüncüsü, arkasından kendisini hayır dua ile yâd ettirecek salih evlat


Her annenin kitap yazacak, ilmi eser bırakacak zamanı ve imkanı olmayabilir Ama salih evlat yetiştirmek, elindedir


Anne, çocuğun eğitimini bir ibadet kabul etmelidir Onu, öldükten sonra amel defterine sevap yağdıracak bir fabrika gibi görmeli Ona yaptığı yatırımın ahirette sevap olarak geri döneceğini düşünmeli


Bu zamanda çocukların salih evlat olmaları için annelere çok iş düşüyor Bir bahçıvan çok zahmet çeker Ama ağaçlar meyveye durduğu zaman yorgunluklarını unutur


Ayrıca çocuğu eğitirken "Cenab-ı Hak kainattaki bütün mahlukatı Rab ismiyle terbiye ediyor, ben de çocuğumu o ismin tecellisi olarak eğitiyorum" diye düşündüğü zaman, çocuğu eğitmek bir ibadete dönüşür ve anneye ağır gelmez


Günümüzde fedakarlık duygusu mahiyetini kaybetmiş Fedakarlık, "ezilmek" ya da "enayilik" olarak algılanıyor Bazılarınca annelik "kölelik," ev hanımlığı "hizmetçilik" olarak görülüyor Bu yüzden çoğu anneler, kendilerini ispat etme yarışına girip, mutlaka çalışmak, kariyer yapmak ya da sosyal bir etkinlikte bulunmak istiyorlar


Hatta anneliği sıradan bir meslek bile saymıyorlar Çocuğunun eğitimini alelade, basit bir görev, bir angarya gibi görüyorlar


Hâlbuki bütün görevler insanı mutlu etmek içindir O hâlde en büyük görev, doğrudan doğruya insanı yetiştirecek olan annelerin "annelik" görevidir Bu görev dünyadaki bütün görevlerden daha kutsaldır


Anneye kendi yaradılışı dışında ek görevler icat edip asıl görevinden uzaklaştırmak, bugünkü bedbaht nesillerin ortaya çıkmasına sebeptir Çocuğun yetişmesindeki ihmalin yerini dolduracak hiçbir şey yoktur


Çocuk ruhunu şefkat, merhamet ve sevgiyle yoğurmak gerek Biri eksik kalsa kıvamı eksik olur


Çiçeklerin bile sevgiyle daha çabuk geliştiğini duydunuz mu? Anne çocuğuna sevgisini, ruhunu vermeli ki gelişip olgunlaşsın Çocukları ahirette bizi kurtaracak bir eser, bir sevap fabrikası olarak görmeli ve onların her türlü zahmetine katlanmalıdır


Bediüzzaman Hazretleri diyor ki:


"Haneniz bir küçük medrese-i Nuriye, bir mekteb-i irfan olsun ki, bu sünnet tam yerine gelsin Sünnet-i seniyyenin bir meyvesi olan çocuklar ahirette size şefaatçi olsunlar


Dünyada da iman dersini alıp size hakikî evlat olsunlar Yoksa bu 30 senede kısmen olduğu gibi o çocuklara yalnız terbiye-i medeniye verilse, bir cihette o çocuklar dünyada faydasız ve ahirette davacı olarak: 'Ne için imanımı kurtarmadınız?' diyeceklerinden, peder ve valideleri mahzun etmek, sünnet-i seniyyenin hikmetine münafi olur"