Ey İnsanlık &Quot;Elma&Quot; Dersem Çik...!

Sevgili İnsanlık,



Senin gerçek halini en son, Sevgiliyle (as) beraber kol kola görmüşler



Merhamet, şefkat, hoşgörü ve sevgi de yanınızdaymış



Zaman zaman bir görünüp bir kaybolsan da o gün bu gündür hiç kimse görmemiş gerçek halini



Bir yerlerde saklanıyorsun, bunu biliyoruz Koluna girecek dost yürekler arıyorsun belli ki ortaya çıkmak için Belli ki bir hayli dargınsın bize



Sevgili İnsanlık,



Biliyoruz ki şu yaşlı yeryüzü, senin en berrak hâlini Sevgili nin(sas) ışığıyla gördü



Daha önceleri de görülmüştün, Yusuf(as), Musa(as), İsa(as) ve birçok sevgi dostlarıyla



Ama hiç bu kadar güzel tecelli etmemiştin dünyamızda



Hep böyle defalarca saklanmışken, defalarca belirmiştin yeryüzünde



En son saklandığında yeryüzünde bir mağarada, Sevgili yle (sas) inmiştin dağın zirvesinden insanların arasına



İnsanlar sana muhtaçtı çünkü, insanlar sana en fazla muhtaçtı



Ve O Sevgili yle (sas) beraber, milyonlarca parçaya bölünerek yerleşmiştin yüreklere



Sevgili İnsanlık,



Biz biliyoruz ki şimdi, sen Sevgili den (sas) önce diri diri toprağa gömülen körpe kız çocuklarının feryatlarıyla terk etmiştin insanları ve de şehirleri



Sırtında kırbaçlar şaklayan çaresiz kölelerin iniltileriyle terk etmiştin



Alkol kokan, hoyrat şehvet hırıltılarına kulak tıkayarak terk etmiştin



Zalimin gürleyişleri, mazlumun inleyişleriyle terk etmiştin bizi



Ve daha önceleri sevgili insanlık,



Yusuf (as)la beraber kuyuya atılmış, Eyyüb la (as) mağaraya sürülmüş,



Yunus la (as) balıklara yem edilmiştin



Ve her gidişinden sonra; gözyaşlarıyla döndün insanların arasına, bir Sevgilinin



kolunda



Sevgili İnsanlık,



İnsanlar zaten seni, Sevgilinin (sas) gözyaşlarında gördüler önce



Ve biz gözyaşlarıyla beslendiğini, gözyaşlarıyla büyüdüğünü biliyoruz



yüreklerde



Ve biz; bir tarafının, bir gözü yaşlıyla sürgünde olduğunu da biliyoruz, şimdilerde




Sevgili İnsanlık,



Şimdilerde sana o kadar muhtacız ki Hangi mağaranın içinde, hangi



kuyunun dibinde, hangi denizin ortasındadır diğer yarın, bilemiyoruz?



Hani çocukluğumuzda; elma dersek çıkar, armut dersek çıkmazdın orta yere



Sevgili İnsanlık,



Bugünlerde sana muhtacız Sana en fazla muhtacız bugünlerde Ne olur ortaya çık da göster bizlere gül cemâlini



Ne olur bir gözü yaşlıyla in artık şehirlerimize Ne olur karakışa dönmüş yüreklere bir sıcaklık getir



Masum bir çocuk edasıyla çağırıyoruz şimdi seni



Sevgili insanlık,



Elma diyoruz, ne olur ortaya çık!



Sevgili İnsanlık,



Nedendir bu yüreğimdeki inleyişler bilir misin? Bugün yine; acıyı vurmak isterken sapan taşlı çocuklar, acıyla vuruldular



Bugün yine, binlerce çocuğun ekmekleri elinden alındı Bugün yine, yeni doğan binlerce bebeğin beşiğine borç senetleri iliştirildi



Ve bugün yine, siyah tenli çocuklar korkuyla baktılar beyaz tenli adamın elindeki silaha



Ve bugün yine, sen girmeyesin diye Filistin kentlerini tanklarla kuşattılar Ve kuyulara betonlar döküldü ve mağaralar bombalandı ve denizler yakıldı sen dönmeyesin diye



Sevgili insanlık,



Bir çocuk masumiyetiyle çağırıyoruz şimdi seni Elma diyoruz, çık artık!



Sevgili insanlık,



Akıllar senden uzaklaşmakta senin yokluğunda



Sen biliyorsun ki; sevgi, merhamet, şefkat ve gözyaşının eşlik etmediği bir akıl, et yığınından başka bir şey değildir



Şimdi, et yığınlarının inşa ettiği çelik paletler arasında ezilmektedir merhamet



Ve merhametin öldüğü bu dünya, kanlı bir dünya oldu



Ve gözyaşlarından mahrum bu dünya, kurak bir çöle döndü




Sevgili insanlık,



Gözyaşları sendedir bunu biliyoruz artık Elma diyoruz, ne olur ortaya çık!



Sevgili İnsanlık,



Sen gittin; cimrilik, cehalet, kabalık, budalalık, enâniyet, nefsâniyet,



şehvâniyet boy verdi gönül vadilerinde



Ayrık otları gibi sardılar ruhları Ve sevgi, bir kuş gibi uçup gitti beden kafeslerinden



Sen gittin; dertsizler dertlileri, sağlıklılar hastaları, zenginler fakirleri, sahipliler sahipsizleri unuttu



Sen gittin, büyük balıklar küçük balıkları yuttu Sen gittin; benlikler nefislere kaptırıldı ve ruhların içi boşaldı



Ve benlikler, içi boşalmış ruhlara put olarak dikildi Ve şimdi insanlar kendi benliklerinin firavunluğunu yaşıyorlar



Ve dünün putperestlerinden daha vahim bir durumdalar



Sevgili İnsanlık,



Bizler de sensizlikten düşen payımızı aldık Elma diyoruz, ne olursun çık artık!



Sevgili İnsanlık,



Belki bir yetim yürekte büzülüp kaldın, belki başı okşanası masum bir çocuğun yüreğinde



Belki sürgün yemiş gönüllerin içine akıttığı gözyaşlarında saklısın, belki bir kutlunun hüzünlü yüreğinde



Yine insanların yüreğindesin, biliyoruz Ve seni, kavminin Yunus u (as) araması gibi arıyoruz



Sevgili insanlık, Bir çocuk masumiyetiyle bir kez daha elma diyoruz Ne olur, dön artık!


alıntı