Beklemek...Beklemek...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Adını hasret koydum
Uzaklarda yanıp sönen bir yıldızdı gözlerin, sen hasretimdin
Hep sensizdim ve özlemekten öyle yoruldum ki korktum sevmekten
Aşktan anladığım beklemek oldu, özlemek oldu, ağlamak oldu gecelerce
Bir vardın bir yoktun, sonu hep kötü biten masallar gibi
Bir kez olsun dokunamadım yüreğine, ellerini saramadım,
anlatamadım sana;yüreğine aşkı yazamadım
Hep bekledim
Beni gör, beni anla, beni duy diye hep sustum
İçimde çığlıklar attı yaram, ben sustum, hep sustum
Sen hiç bilmedin bir gerçeği, ben
seni severken kendime ihanet ettim
Ulaşılmazım, hasretim, bu yalnızlıklarda yokoldum, sen beni hiç görmedin
Tutunduğum yüreğini alıp gittin o uzak şehirlerden birine
Saçlarında gitti ilkbaharım, ellerinde kaldı gençliğim, gözlerinde soldu sevdam
Seni unuttun bende giderken, yüreğimde kaldın
Hüzünlerime sığınaktı sensiz akşamlar
Efkarım yakar sanırdım tüm şehri
Ardından yolcu ettim uykularımı, düşlerimi sana
Senden kalanlara kutsal bir
emanet gibi sarılıp kaldım
Satır satır içtim, her kelimeyi yazdım yüreğime
Ve şimdi dönüşün yok biliyorum Beklemekten yoruldum yar!
Sen uzaklarda yolunu bilmez bir düşsün
Bense sürgünüm kendimden
Onca sensizlikten sonra adını hasret koydum gülüm

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Beklenen gelecekse güzeldir beklemek Bir ümidim olsa, bin yıl beklerdim seni Küflenmiş bir sensizlik yığılmaya başladı sessizliğimin atardamarına Paslanmış bir çivinin tehditkarlığı saplanırken ümitsiz bekleyişime, kangren vurdu vuracak parmaklarımı neredeyse, nerdesin?

Günler gecelere keyifle karışmaz, karanlıklar giydirilmişse efkarın bamteline Sözler kefil olamıyor bir ciğere, nefesler düzenli alınamamışsa eğer Kangren olan yanlardan geriye kalan, bir yarım bile edemiyorsa, hangi yanıma yaslanmalı, bu ağır çöküşte
Oturup unutulmuşluğumun tezgahına, unutamadığım aşkın kilimini dokuyorum Desenleri hep senden mülhem, iplikleri senin özvatanından getirilmiş
Bekliyorum sevgili, bekleyecek bir Yunus olmadığını bilmenin ümitsizliğiyle Gelseydin, güzel olurdu beklemek

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Beklemek...Beklemek... Adını hasret koydum Uzaklarda yanıp sönen bir yıldızdı gözlerin, sen hasretimdin Hep sensizdim ve özlemekten öyle yoruldum ki korktum sevmekten Aşktan anladığım beklemek oldu, özlemek oldu, ağlamak oldu gecelerce Bir vardın bir yoktun, sonu hep kötü biten masallar gibi Bir kez olsun dokunamadım yüreğine, ellerini saramadım, anlatamadım sana;yüreğine aşkı yazamadım Hep bekledim Beni gör, beni anla, beni duy diye hep sustum İçimde çığlıklar attı yaram, ben sustum, hep sustum Sen hiç bilmedin bir gerçeği, ben seni severken kendime ihanet ettim Ulaşılmazım, hasretim, bu yalnızlıklarda yokoldum, sen beni hiç görmedin Tutunduğum yüreğini alıp gittin o uzak şehirlerden birine Saçlarında gitti ilkbaharım, ellerinde kaldı gençliğim, gözlerinde soldu sevdam Seni unuttun bende giderken, yüreğimde kaldın Hüzünlerime sığınaktı sensiz akşamlar Efkarım yakar sanırdım tüm şehri Ardından yolcu ettim uykularımı, düşlerimi sana Senden kalanlara kutsal bir emanet gibi sarılıp kaldım Satır satır içtim, her kelimeyi yazdım yüreğime Ve şimdi dönüşün yok biliyorum Beklemekten yoruldum yar! Sen uzaklarda yolunu bilmez bir düşsün Bense sürgünüm kendimden Onca sensizlikten sonra adını hasret koydum gülüm

08-02-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Beklemek...Beklemek... Beklenen gelecekse güzeldir beklemek Bir ümidim olsa, bin yıl beklerdim seni Küflenmiş bir sensizlik yığılmaya başladı sessizliğimin atardamarına Paslanmış bir çivinin tehditkarlığı saplanırken ümitsiz bekleyişime, kangren vurdu vuracak parmaklarımı neredeyse, nerdesin? Günler gecelere keyifle karışmaz, karanlıklar giydirilmişse efkarın bamteline Sözler kefil olamıyor bir ciğere, nefesler düzenli alınamamışsa eğer Kangren olan yanlardan geriye kalan, bir yarım bile edemiyorsa, hangi yanıma yaslanmalı, bu ağır çöküşte Oturup unutulmuşluğumun tezgahına, unutamadığım aşkın kilimini dokuyorum Desenleri hep senden mülhem, iplikleri senin özvatanından getirilmiş Bekliyorum sevgili, bekleyecek bir Yunus olmadığını bilmenin ümitsizliğiyle Gelseydin, güzel olurdu beklemek