Mehmet Akif'in Efendimiz İçin Yazdığı Şiir

On Dört Asır Evvel

Ondört asır evvel, yine böyle bir geceydi,

Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!

Lakin, o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler,

Kaç bin senedir halbuki bekleşmedelerdi!

Neden görecekler, göremezlerdi tabii;

Bir kere, zuhur ettiği çöl en sapa yerdi,

Bir kerede, mamure-I dünya, o zamanlar,

Buhranlar içindeydi, bu günden de beterdi

Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;

Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!

Fevza bütün afakını sarmıştı zeminin

Salgındı, bugün şarkı yıkan, tefrika derdi

Derken, büyümüş kırkına gelmişti ki öksüz,

Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!

Bir nefhada insanlığı kurtardı o ma'sum,

Bir hamlede kayserleri, kisraları serdi!

Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı dirildi;

Zulmün ki, zeval aklına gelmezdi geberdi!

Alemlere rahmetti evet şer-i mübini,

Şehbalini adl isteyenin yurduna gerdi

Dünya neye sahipse, O'nun vergisidir hep;

Medyun ona cemiyyet-i, medyun O'na ferdi

Medyundur o masuma bütün bir beşeriyet

Ya Rab, bizi mahşerde bu ikrar ile haşret


Mehmet Akif Ersoy

bir yiğit vardı


Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi,

Yaşadığı asırda bir örneği bulunmaz unvanı vardı,

Cemiyetin imanını kurtarmak için dünyasını harcadı,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Harp meydanlarında, esaret zindanlarında,

Memleket hapishanelerinde, mahkemelerde,

Görmediği ceza, çekmediği eza kalmadı,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Divanı harplerde cani gibi yargılandı,

Bir serseri gibi diyar diyar sürgüne yollandı,

Zindanlara atıldı, vücuduna defalarca zehir yapıldı,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Bir kış mevsimiydi Afyon’da,

Altmış kişilik koğuşta tek başına,

Zemin buz, camlar kırık, sızan kar koğuşta,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Bir köşeye yaslanmıştı, bir yiğit ihtiyar,

Abdest alınacak sular donmuş oturacak yer yok,

İnsanların imanını kurtarmaktan başka derdi de yok,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Hayatın son demleriydi Isparta’da

Hazreti İbrahim (as) ı gördü rüyasında,

Urfa’ya çağırıyordu çilekeş dostunu,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Davete icabet etti, yerleşti Urfa’da İpek Palasa,

O Zat’ın Hakk’a kavuştuğu son nokta

Kadir Gecesi 23 Martta,

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Arkasından bıraktığı dünya mirası,

Bir çift lastik dört adet sefer tası,

Bir adet çinko tencere, bir küçük çaydanlık,

Bir eski gömlek, bir sarık, bir adet kırık gözlük,

Ve milyonlarca seveni…

Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi


Mustafa Caymaz

BİZLER DİKENLERDİK


Biz dikenlerdik aslında

Yalnız bir gül hatırına bu bahçeye vardık

Gül-ü Muhammed'in (sa) yüzünde buluştuk

Gül-ü Muhammed (sa) yüzünde tanış olduk

Sonra herkesi ve herşeyi yüreğimize çağırdık

Herşeyi elimize aldık Herkese elimizi verdik

Gülün yüzüne vardık

Gül yüzünden var olduk


Sevgili'nin teveccühünü yüzüne devşiren Gül'e,

Yüzümüzü Sevgili'nin vechine çeviren Gül'e

Güllerce salât, yüz'lerce selâm ettik

Kırmızı Gülün Hikayesi




Kırmızı gülün hikayesi bilinir mi

Bilmem

Ama ben yine de hatırlatayım

Seneler öncesini

Dünyada aşkın, mutluluğun

Umudun ve beyaz gülün olduğu günleri

Tabii bunlarla anlaşamayan gururu da

Unutmamak lazım

Bu beş arkadaşın sevinçle

Saklambaç oynadıkları günlerdi

Tabii ebe çoktan belliydi: Gurur

Mutluluğu çabucak bulan gurur

Aşkı aramaya başladı

Aradı ama bulamadı

Düşündü, düşündü

Aşkın saklanabileceği tek yerin

Beyaz güllerin kucağı olduğunu

Çabucak kavradı sonra

Bir çöple beyaz güllerin arasına daldı

Çoşkuyla

Bir çığlık, bir feryat koptu

Yürekleri acılar kapladı

Bir gülün arkasından

Gözlerine çöp batmış aşk çıktı

Ağlayarak, kanayarak

Aşkın kanıyla ıslanan beyaz güller ise

Kırmızıya dönmüştü

Ve aşkın görmeyen gözlerine

Işık olmuşlardı, uğruna ölmüşlerdi

Aşk nereye giderse kırmızı gül oradaydı

Sevgisini göstermek için

Sevgisini paylaşmak

Elinden tutmak

Ona sımsıkı sarılmak için

Hep bir parçasının eksik kaldığı

Hayata karşı birlikte

Gögüs germek için

Kırmızı gül hep aşkın yanındadır

Aşk da hep kırmızı gülün içinde saklıdır

O yüzdendir ki aşık bir erkek

Sevdiğine hep kırmızı bir gül alır

O yüzdendir ki aşık bir kız da

O gülü sevgiyle kabul eder

Neden diye sormaz hiç, neden mi?

Neden aranır mı hiç

Kırmızı gülü sevmek için

Uğrunda ölmek için

ZİNDANDAN MEHMED'E MEKTUP




ZİNDAN İKİ HECE, MEHMED'İM LAFTA!

BABA KATİLİYLE BABAN BİR SAFTA!

BİRDE, GERİ ADAM, BOYNUNDA YAFTA

HALİMİ DÜŞÜNÜP YANMA MEHMED'İM!

KAVUŞMAK MI? BELKİ DAHA ÖLMEDİM!


AVLU BİR UZUN YOL TUĞLA DÖŞELİ,

KIRMIZI TUĞLALAR ALTI KÖŞELİ

BU YOL DA TUTUKTUR HAPSE DÜŞELİ

GİT VE GEL YÜZ ADIM BİN YILLIK KONAK

NE AYAK DAYANIR BUNA, NE TIRNAK!


BİR ALEM Kİ, GÖKLER BORU İÇİNDE!

AKIL, OLMAZLARIN ZORU İÇİNDE

ÜSTÜSTE SORULAR SORU İÇİNDE:

DÜŞÜN MÜ, KONUŞ MU, SUS MU, UNUT MU?

BURADAN İNSAN MI ÇIKAR, TABUT MU?


BİR İDAMLIK ALİ VARDI, ASILDI;

KAYDINI DÜŞTÜLER, MÜHÜR BASILDI

GEÇTİ GİTTİ, BİRKAÇ GÜNLÜK FASILDI

ONDAN KALAN, BOYNU BÜKÜK BİR SEFİL;

BAHÇEYE DİKTİĞİ ÜÇ BEŞ KARANFİL


MÜDÜR BEY DERT DİNLER, BUGÜN "MARUZAT"!

ÇATIK KAŞ HÜKÜMET DEDİKLERİ ZAT

BENİ ALLAH TUTMUŞ, KİM EDER AZAT?

ANLAMAZ; YAZISIZ, PULSUZ, DİLEKÇEM

ANLAMAZ; RUHUMA GEÇTİ BİLEKÇEM!


SAAT BEŞ DEDİ Mİ, BİR YIRTICI ZİL;

SAYIM VAR, MALTADA HİZAYA DİZİL!

TEK YEKÜN İÇİNDE YAZIL VE ÇİZİL!

İNSANLAR ZİNDANDA BİRER KEMMİYET;

URBALARLA KEMİK, MİNTANLARLA ET


SOMURTMUŞ Kİ BIÇAK, NARA Kİ TOKAT;

ZİFT DOLU GÖZLERDE KARANLIK KAT KAT

YALNIZ SECCADEMİN YÜZÜNDE ŞEFKAT;

BENİ KİMSECİKLER OKŞAMAZ MADEM;

ÖP BENİ ALNIMDAN, SEN ÖP SECCADEM!


ÇAYCI, GETİR, İLAÇ KOKULU ÇAYDAN!

DAKİKA DÜŞELİM, SENELİK PAYDAN!

ZİNDANDA DAKİKA FARKSIZDIR AYDAN

KARIŞTIR ÇAYINI ZAMAN ERİSİ;

KÖPÜK KÖPÜK, DUMAN DUMAN ERİSİN;


PEYKELER, DUVARA MIHLI PEYKELER;

DUVARDA, BAŞLARDAN, YAĞLI LEKELER,

GÖMÜLMÜŞ DUVARA, BAŞ BAŞ GÖLGELER

DUVAR, KATİL DUVAR, YOLUMU BİÇTİN!

KANLA DOLU SÜNGER BEYNİMİ İÇTİN!


SÜKUT KIVRIM KIVRIM UZAKLIK UZAR;

TEK NOKTA SEÇEMEZ DÜNYADAN NAZAR

YERİNDE Mİ ACEP, ÖLÜ VE MEZAR?

YERYÜZÜ BOŞALDI, HABERSİZ MİYİZ?

GÜNEŞE GÖÇ VAR DA, KALAN BİZ MİYİZ?


SES DEMİR, SU DEMİR VE EKMEK DEMİR

İSTERSEN DEMİRDE MUHALİ KEMİR,

NE GELİR Kİ ELDEN, KADER BU, EMİR

GARİP PENCERECİK, KÜÇÜK DARACIK;

DÜNYAYA KAPALI, ALLAHA AÇIK


DUA, DUA, ELLER KARINCALANMIŞ;

YILDIZLAR AVUÇTA, GÖK PARÇALANMIŞ

GÖZYAŞI BİR TARLA, HEP YONCALANMIŞ

BİR SOLUK, BİR TÜTSÜ, BİR UÇAN BUĞU;

İPLİK Kİ, İNCECİK, ÖRER BOŞLUĞU


ANA RAHMİ ZAHİR, ŞU BİZİM KOĞUŞ;

KARANLIĞINDA NUR, YENİDEN DOĞUŞ

SESLER DUYMAKTAYIM: DAVRAN VE BOĞUŞ!

SEN BİR DEVSİN, YÜKÜ AĞIRDIR DEVİN!

KALK AYAĞA, DİMDİK DOĞRUL VE SEVİN!


MEHMED'İM, SEVİNİN, BAŞLAR YÜKSEKTE!

ÖLSEK DE SEVİNİN, EVE DÖNSEK DE!

SANMA BU TEKERLEK KALIR TÜMSEKTE!

YARIN, ELBET BİZİM, ELBET BİZİMDİR!

GÜN DOĞMUŞ, GÜN BATMIŞ, EBED BİZİMDİR!




Necip Fazıl Kısakürek

FEZA PİLOTU





YİRMİNCİ ASRIN ABLAK YÜZLÜ FEZA PİLOTU!

BULDUN MU AY YÜZÜNDE ÖLÜME ÇARE OTU?

BİR ODUN PARÇASINA AT DİYE BİNEN ÇOCUK!

BAŞINDA ÇELİK KÜLAH, SIRTINDA PLASTİK GOCUK

UZAKLIKLARI YENMİŞ FATİH EDASINDASIN!

DİPSİZLİĞİN DİBİNİ BULMAK SEVDASINDASIN!

ALLAH'A DİL ÇIKARIR GİBİ KÜSTAH BİR YARIŞ

FARKINDA DEĞİLSİN Kİ, AY DÜNYAYA BİR KARIŞ


FEZADA MİLYARLARCA IŞIK YILI, MESAFE;

SENİNKİ, SANİYELİK ZAFER, İLMİ HURAFE!

KAVANOZDA, KENDİNİ DERYADA SANAN BALIK;

NE ACI VAHŞET, MAĞRUR İLİMDEKİ KABALIK;

FEZADA "ALLAH DİYE BİR ŞEY YOK" İDDİASI!!!

GEL GÖR, KAÇ FÜZEYE DENK, BİR MÜMİNİN DUASI;

RAFA KALDIRMAK İÇİN RUHLARINI DÜRDÜLER,

GÜNEŞ DİYE KALBTEKİ GÜNEŞİ SÖNDÜRDÜLER

BİLMEDİLER; KALBTEDİR, KALBTEDİR ASIL FEZA;

KALBTEDİR, ÖLÜMSÜZLÜK KEFİLİ KUTSİ İMZA

SAYIDAN SONSUZLUĞA SINIF GEÇİRTECEK NOT;

BİZDEDİR, VE BİZDEDİR ARŞ'A GİDEN ASTRONOT

VE MEKANDAN ARINMIŞ VE ZAMANDAN İLERDE,

FEZAYI TESLİM ALMA SIRRI BİZİMKİLERDE


BİZİMKİLER IŞIĞA GEM VURUR DA BİNERLER;

YERDEN GÖĞE ÇIKMAZLAR,GÖKTEN YERE İNERLER



Necip Fazıl Kısakürek

"Kim Müslümanların derdini kendine mal etmezse

onlardan değildir"


Hadis-i Şerif



Muslumanlik nerde! Bizden gecmis insanlik bile

Adem aldatmaksa maksad, aldanan yok, nafile!

Kac hakiki musluman gordumse, hep makberdedir;

Muslumanlik, bilmem amma, galiba goklerdedir;

istemem, dursun o payansiz mefahir bir yana

Gosterin ecdada az cok benziyen kan bana!

isterim sizlerde gormek irkinizdan yadigar,

Cok degil, ancak necip evlada layik tek siar

Varsa sayet, soyleyin, bir parcacik insafiniz:

Boyle kansiz miydi -hasa- kahraman eslafiniz?

Boyle dusmus muydu herkes ayrilik sevdasina?

Benzeyip sirazesiz bir mushafin eczasina,

Hic gorulmus muydu olsun kayd-i vahdet tarumar?

Boyle olmus muydu millet canevinden rahnedar?

Boyle acliktan bogazlar miydi kardes kardesi?

Boyle adet miydi bi-perva, yemek insan lesi?


Irzimizdir cignenen, evladimizdir dogranan

Hey sikilmaz, aglamazsan, bari gulmekten utan!

"His" denen devletliden olsaydi halkin behresi:

Payitahtindan bugun tasmazdi sarhos naresi!


Kurd uzaklardan bakar, dalgin gorurmus merkebi

Saldirimis ansizin yaydan bosanmis ok gibi

Lakin, ask olsun ki, aldirmaz otlarmis esek,

Sanki tavsanmis gelen, yahut kiliksiz kostebek!

Kar sayarmis bir tutam ot fazla olsun yutmayi

Hasmi, derken, cullanirmis yutmadan son lokmayi!


Bu hakikattir bu, sasmaz, bildigin usluba sok:

Halimiz merkeple kurdun ayni, asla farki yok

Burnumuzdan tuttu dusman; biz bogaz kaydindayiz;

Bir bakin: hala mi hala ihtiras ardindayiz!

Saygisizlik elverir Bir parca olsun arlanin:

Vakti coktan geldi, hem gecmektedir arlanmanin!

Davranin haykirmadan nakus-u izmihaliniz

Oyle bir buhrana sapmistir ki, zira, halimiz:

Zevke dalmak soyle dursun, vaktiniz yok mateme!

Davranin zira gulunc olduk butun bir aleme,

Beklesirken gokte yuz binlerce ervah, intikam;

Yerde kalmis, na'sa benzer kavm icin durmak haram!

Kahraman ecdadinizdan sizde bir kan yok mudur?

Yoksa, istikbalinizden korkulur, pek korkulur




Mehmed Akif Ersoy

"Hic bilenle bilmeyen bir olurmu?"

(Kuran-i Kerim)


Olmaz ya Tabii Biri insan, biri hayvan!

Öyleyse <> denilen yüz karasından


Kurtulmaya azmatmeli bastan basa millet

Kafi degilmi, yoksa bu son ders-i felaket?


Son ders-i felaket neye mal oldu? Dusunsen:

Beynin eriyip yas gibi damlardi gozunden!


"Son-ders-i felaket" ne demektir? Su demektir:

Gelmezse eger kendine millet, gidecektir!


Zira, yeni bir sadmeye(carpma) artik dayanilmaz;

Zira, bu sefer uyku olumdur, uyanilmaz!


Coskun, koca bir sel gibi, daim beseriyyet,

Mustakbele kosmakta verip seyrine siddet


Daglar, ucurumlar, ona yol vermemek ister

Lakin o, ne yuksek, ne de alcak demez orter!


Akvam(kavimler, milletler) o buyuk nehre katilmis birer irmak

Elbet katilir Hangisi ister geri kalmak?


Bizler ki bu muthis, bu muazzam cereyanla

Ugrasmaktayiz Bak, ne kadar cilginiz anla!


Ugras bakalim, yoksa isin, hey saskin!

Kursun gibi sur'atli, denizler gibi taskin


Bir caglayanin menba-i dehhasina(gayet dehsetli) dogru

Tirmanmaya benzer, yuzerek, baska degil bu!


Ey katre-i avare(zavalli damla), bu cusun, bu hurusun

Ahengine uymazsan, emin ol, bogulursun!


Yillarca, asirlarca suren uykudan artik,

Silkin de muhitindeki zulmetleri yak, yik!


Bir baksana : gokler uyanik, yer uyaniktir;

Dunya uyanikken uyumak maskaraliktir!


Eyvah! Bu zilletlere sensin yine illet

Ey derd-i cehalet, sana dusmekte bu millet,


Bir hale getirdin ki, ne din kaldi, ne namus!

Ey sine-i islam'a coken kapkara kabus,


Ey hasm-i hakiki, seni oldurmeli evvel:

Sensin bize dusmanlari ustun cikartan el!


Ey millet uyan! Cehline kurban gidiyorsun!

islam'i da <> diye tutmus yediyorsun!


Allahtan utan! bari birak dini elinden

Gir les gibi topraklara kendin, gireceksen!


Lakin, ne demek bizleri Allah ile iskat(susturmak)?

Allahtan utanmak da olur, ilim ile Heyhat!




Muslumanlik sizi gayet siki, gayet saglam,

Baglamak lazim iken, anlamadim, anliyamam,


Ayrilik hissi nasil girdi sizin beyninize?

Fikr-i kavmiyyeti seytan mi sokan zihninize?


Birbirinden muteferrik bu kadar akvami,

Ayni milliyetin atlinda tutan islam'i,


Temelinden yikacak zelzele, kavmiyettir

Bunu bir lahza unutmak ebedi haybettir


Arnavutlukla, Araplikla bu millet yurumez

Son siyasetse bu! Hic boyle siyaset yurumez!


Sizi bir aile efradi yaratmis Yaradan;

Kaldirin ayrilik esbabini artik aradan


Siz bu davada iken yoksa, iyazen-billah,

Ecnebiler olacak sahibi mulkun nagah


Diye dursun atalar: "Kal'a icinden alinir"

Yok ki hicbir isiden Millet-i merhume sagir!


Bir degil mahvedilen devlet-i islamiyye

Girdiler ayni siyasetle butun makbereye


Girmeden tefrika bir millete, dusman giremez;

Toplu vurdukca yurekler, onu top sindiremez


Birakin eski hukumetleri meydandakiler

Yetisir, soyle bakip ibret alan varsa eger


iste Fas, iste Tunus, iste Cezayir, gitti!

iste irak'i da taksim ediyorlar simdi



Umidin her zaman haib, nasibin daima nekbet;

Hayatin gecti husranlarla ey gun gormeyen millet!

Ne devletsiz basin varmis, ne mel'un tali'in, hayret!

Muebbed bir hayat ummus da icmistin Fakat seyret:

Nasil zehr oldu birden diktigin sahba-yi hurriyet!


Meger altust olurmus en muazzam ars-i istiklal;

Meger pamal edermis en bulend akvami izmihlal;

Meger birden olurmus altiyuz yil beslenen amal,

Ufuklar, bak, adem rendinde zulmetlerle malamal

Ne beklerdik, nasil ciktin sen ey ferda-yi istikbal!


Bu istikbali ruyamizda gorseydik inanmazdik!

"Sabah olmus" dedik, sezmekle bir avare aydinlik

Ne haybettir: degilmis fecr-i kazibler kadar sadik!

Cahimi bin hatar kat kat yigilmis, gelde yirtip cik!

ilahi! Bir isik goster, bunaldik busbutun artik!


Fakat hey saskin, istimdad icin Hak'dan yuzun var mi?

Kitabullah'a yuksekten bakan gozler de aglar mi?

Muhakkar gordugun kuvvet bu gun bir bak, muhakkar mi?

Demezdin, ruhu Kur'an'in o lakaydiyle muztar mi?

Ya sen muztar kalir, feryad edersen, aldirirlar mi!


Evet, sen boyle bir ferda-yi mahser-hizi ummazdin,

Haberdar eyleyenler oldu; guldun Pek de kurnazdin!

Kudurmustan beter bir hale geldin, durmadin azdin!

Dusen ma'suma cikmak gayr-i kaabil bin cukur kazdin:

Gomup ahlaki, artik fuhs icin bah-name'ler yazdin!


Utanmak bilmiyorsun, anladik, lakin ne isterdin:

Su milletin ki levsiyyati bir "meslek" deyip verdin?

ibadullahi saptirdin, fakat bir yol mu gosterdin?

Gorursen nerden bir namus, fush-abada gonderdin;

Sezersen kimde na-merdane bir fitrat, kanat gerdin!



* * *



Biyik kirpik, sakal yontuk da tirnaklar birer parmak;

Yikanmaz bir surat, sol gozde beyzi cam, fakat parlak;

Hamamsiz ensenin sirtinda bir yag var: kayar yavsak!

Su, kalcinlarla kivrik pantalon altinda, kiskivrak

Seken Osmanli centilmeninde hicbir duygu yok mutlak

Utanmak ver, yeter, kaabilse Allah'im, utandirmak!




Mehmed Akif Ersoy

Hani söz vermiştik


Hani söz vermiştik Alem-i Ervahta

"Belâ" demiştik "Elestü bi rabbiküm" sualine,

Yaratıcı, rızık verici ve yegane kanuna koyucu olarak

Allah'tan başka İlah, önder olarak da O'nun Resûlünden başkasını tanımıyacaktık




Hani söz vermiştik,

Hani söz vermiştik Erkâm'ın evinde,

Hangi şart ve ortamda olursa olsun İlay-ı Kelimetullah misyonunu yürütecek

Musibetlerden yılmıyacak hiçbir tehditten korkamayacak,

Gerekirse ölümlerin en güzeline talib olacaktık


Hani söz vermiştik Akabe tepesinde

Kendimizi ve ailemizi koruduğumuz gibi

Kanımızla, malımızla ve canımızla koruyacaktık Resülullah'ı

Hani söz vermiştik Akabe tepesinde

Doğru olan her şeyde Resule itaat edecektik

Rabbani davayı elden ele gönülden gönüle balçıkla sıvanmayan hakikat güneşini

Cihadsız ve şehadetsiz bırakarak lekelemiyecektik


Hani söz vermiştik Medine'de,

Hani söz vermiştik dünya kardeşliğinin en güzel teşekkül etmeye başladığı Medinede,

Kıyamete kadar tüm müslümanlar kardeş olacaktı

Ve bizler "Muhakkak ki bütün müminler kardeştir " Ferman-ı İlahisine gönülden bağlanacak

Vücudun azaları gibi hepimizin derdiyle dertlenip sevinçlerimize ortak olacak

Komşusu aç iken yatan bizden değil düsturuna,

Evrensel komşuluk bildirisine,

Kardeşliğin en alt eşiği olarak bakacaktık


Nemlenmemiş bir gözle, yara almamış bir bedenle huzuruna varmaya utanıyoruz

Ahde vefa gösteremedik Allah'ım !

Bunu biliyoruz

Ama şunu da biliyoruz ki;

Rahmet deryanda ufacık bir damlayız ,


Yüzümüz yerde ama


Affet Allah'ım!

Affet Allah'ım!

EY MEVTÂ





Düne kadar aboneydin harama;

Hep derdin ki: '' Sözüm geçer parama''

Şimdi musallada, boşa arama ;


Banka vezneleri yok tabutların ,

Söyle, biraz avans versin putların !



Tapular bıraktın, valiz dolusu,

Vârisler şimdiden, kurdular pusu

Niye getirmedin ? Hayret doğrusu ;


Gerçi, bagajları yok tabutların,

Bir taksi tutardı, sana putların



Ahlâk felsefende, çağdaşlık maşa,

Üçbeş fâhişeyle, güreştin başa

Haydi Bu gece de, kaçamak yaşa;


Gümüş şamdanları, yok tabutların,

Söyle, birkaç mum getirsin putların !



Hep aşkta kazandın(!) ,verdin kumarda,

''Dolaşmalı'' derdin, ''rakı damarda''

Biraz ayıldın mı bu son şamarda ?



Amerikan barı, yok tabutların,

Söyle de cin tonik versin putların !



Nerde şimdi, beş yıldızlı oteller ?

O hüzzam faslına, dem tutan teller ?

Nerde, o rakseden incecik beller ?


Dansözü, şantözü yok tabutların ,

Zil takıp oynasın, şimdi putların !



Yaşarken, sen de bir saplantı vardı;

Minâreler, sanki sana batardı

Hele sabahları, tepen atardı;


Gördün ya Konforu yok tabutların,

Söyle de, bir döşek sersin putların !



Ne kadar büyüktü dindara kinin

Hacıya, hocaya uzardı dilin

Konuşsana mevtâ ! Bitti mi pilin ?


Oksijen tüpleri yok tabutların,

Söyle de bir nefes versin putların



''Uyandım'' diyorsun, lâkin boşuna;

Gördün Bakmıyorlar hiç göz yaşına

''Ey mevtâ ! Kaldın mı, yalnız başına''


İmdat düğmeleri, yok tabutların,

Üzülme Kurtarır (!) seni putların

Bir sancak altında kaç milyon insan,

Ne tenleri benzer, ne dilde lisan

Olmuşlar Tek yürek, tek beden de can;

İnsanlığı gördüm Beytullah'ta ben


Yedi bağın gülü, aynı destede,

Yetmiş iki millet, aynı listede,

Kaç milyon ''Âmin'' der, aynı bestede;

Tevhîd'le haşroldum Beytullah'ta ben


Sînelerde alev, ne kül ne duman,

Dillerde bir soru: ''Vuslat ne zaman?''

Cehennem söndürür, böylesi îman

Aşk ne imiş gördüm Beytullah'ta ben


Okyanuslar aşmış, gelmiş nicesi,

Aç, susuz, uykusuz, gündüz gecesi

Her nefes, dilinde Kur'ân hecesi;

Sevdâlılar gördüm Beytullah'ta ben


Rabb'in o davetli misafirleri;

Doldurmuş, Mekke'de her karış yeri

Dillerinde dinmez, ''LEBBEYK'' sesleri,

Arş'a yollar gördüm Beytullah'ta ben


Bir damla misâli, kapılmış sele;

Zengin, fakir, paşa, nefer elele

Yan yana secd'eder, sultanla köle;

Mahşerle tanıştım Beytullah'ta ben


Kimi görmez gözü, elinde âsâ;

Lâkin, kalp gözünü açmış devâsa

Yüzünde tebessüm, ne gam, ne tasa,

Döner durur gördüm Beytullah'ta ben


Kimi, ayağında yarım çarığı;

Kaç yerinden kanar, topuk yarığı

Meğerse; kefenmiş başta sarığı,

Ne âşıklar gördüm Beytullah'ta ben


Baktım Sofrasında, nice melekler;

Bir tas zemzem suyu, kuru ekmekler,

Gözleri Kâbe'de iftarı bekler,

Tokluğuma yandım Beytullah'ta ben


Bir zerre gözü yok, dünya aşında,

Âhir rızkın arar, harman başında,

Rabb'in nazarını, Kâbe taşında;

Gören gözler gördüm Beytullah'ta ben


Kimi bahardadır, görmemiş yazı,

Kiminin geçiyor, Mevlâ'ya nazı;

Kılınır Kâbe'de vedâ namazı,

İmrendim El açtım, Beytullah'ta ben


Kiminde kalmamış, derman bacakta;

İki büklüm yürür, gitmez kucakta

Erimiş Kaybolmuş Cenâb-ı Hakk'ta

Pervaneler gördüm Beytullah'ta ben


O kambur sırtında, eski torbası,

Torbasında sanki, Cennet urbası

Hele bir, kıyamda var ki durması;

Göz göz oldum, doldum Beytullah'ta ben


Bin rütbeyi, bir secdede atlayan,

Bir secdeyi, yüz binlere katlayan,

Bu kârını meleklerle kutlayan,

Ne tâcirler gördüm Beytullah'ta ben


Hacerü'l-Esved'de adın yazdıran,

Îman pençesinde, nefsi ezdiren,

Yücelen ruhuna, Arş'ı gezdiren,

Ne veliler gördüm Beytullah'ta ben


Unutmuş Dünyanın vefâ derdini,

Yıkmış Kalbindeki, riyâ bendini,

Öyle teslim etmiş, Hakk'a kendini;

Canda Cânân gördüm Beytullah'ta ben


Bir sevdâ seli var, Safâ Merve'de;

Damlalar köpürmüş, vecde girmede

Nice peygamberler, nice zirvede;

Durup bakar gördüm Beytullah'ta ben


İbrahim Makâmı, sultan sofrası;

Sunulur herkese, bir kevser tası

Bir cennet şöleni, perde arkası,

Ne sahneler gördüm Beytullah'ta ben


Melekler almışlar, şölenden payı;

Sarmışlar, Kâbe'de bütün semayı

Kalem anlatamaz, bu içtimayı,

Âciz bir kul oldum Beytullah'ta ben


Kaç yerinden açılmış, gökte kapılar;

Ardında saraylar, zümrüt yapılar,

Vâdeleri sonsuz, nice tapular;

Elden ele gördüm Beytullah'ta ben


Durdum da, tavâfı seyrettim hayran;

Gördüm: Bir kâinat misâli devran

Hangisi melektir, hangisi insan?

Şaşırdım çok zaman Beytullah'ta ben


Bir sağnak misâli selâm yağmuru,

Gönüller yıkanmış, kalpler dupduru

İhlâs ateşinde, nice hamuru;

Pişiyorken gördüm Beytullah'ta ben


Yaş desem Yaş değil, gözlerden akan,

Bir sel ki, günahlar bendini yıkan

Kâbe göklerinden, semaya çıkan;

Merdivenler gördüm Beytullah'ta ben


Dağlar, taşlar, vecde gelmiş kavrulur,

Kum tanesi, ''Allah'' diye savrulur

Göz nereye baksa, Rahman'ı bulur,

Ne zikirler duydum Beytullah'ta ben


Ter döktüm Susadım, nefsimden yana,

Başkası bir lezzet vermedi bana;

Dediler: ''Bu zemzem, şifadır cana''

İçtim kana kana Beytullah'ta ben


Mescid-i Haram'da dokuz minâre;

Diyor ki: ''Bendedir, gaflete çâre''

Bir günde beş kere, yürek bin pâre;

Ezanlar dinledim Beytullah'ta ben


Bir mânâ sarayı, Mescid-i Haram;

O ne ince nakış, o ne ihtişam

Her kalbe, Muhammed Aleyhisselâm;

Bin taht kurmuş gördüm Beytullah'ta ben


Vah ki bana! Bunca yıldır gülmezdim,

Gözlerimden böyle yaşlar silmezdim

Vah ki bana! Huşû nedir bilmezdim;

Tattım o lezzeti Beytullah'ta ben


Yıllar geçti, aramakla özümü;

Dünya malı kör etmişti gözümü,

Unutmuştum, ''Kâlû Belâ'' sözümü;

Gör ki hatırladım Beytullah'ta ben


Çekildi kapımdan, şeytân-ı kebir,

Çekildi kanımdan, zorbalık cebir,

Ne bir hased kaldı, ne gurur kibir;

Yerle yeksan oldum Beytullah'ta ben


Bir zaman derdim ki: ''Yâ Rabbî neden,

Bir daha istiyor, bir kere giden?''

Meğer bilemezmiş, insan gitmeden;

Aldım cevabımı Beytullah'ta ben


Gördüm ki; bu dünya bir oyalanma,

Halime bakıp da, mutluyum sanma

Bedenim Kâbe'den uzakta amma;

Gönlümü bıraktım Beytullah'ta ben



CENGİZ NUMANOĞLU

OKUMUŞ YOBAZ!





Dünyada yepyeni bir insan türü;

Üredi gün be gün, oldu bir sürü

Künyesinden belli, meşreb kültürü:


Göbek adı: çağdaş, adı: madrabaz;

Bir de soyadı var: OKUMUŞ YOBAZ!



Viskisi elinde, aklı belinde,

Doğmuş anasından, cambaz telinde,

Adâlet Müsâvat Hep tekelinde;


Diploması dersen; cehline cevaz;

Câhilden beterdir, OKUMUŞ YOBAZ!



Eline saz versen, tutar tersine;

Bayılır Soprano, tenor sesine

Senfoniler var ya Gayrı nesine ?


Kütük yontulmakla, kereste olmaz,

Bunun isbatıdır, OKUMUŞ YOBAZ!


CENGİZ NUMANOĞLU

KONJONKTÜR MÜSLÜMANI




Bir yanda, sahte mehdî önünde saf tutanlar,

Bir yanda falcılarla, medyumlarla yatanlar,

Bir yanda , Cennetleri parsel parsel satanlar,


Gör ki; neylemiş gaflet, bunca güzel insanı,

İşte bunlardan biri; konjonktür müslümanı



Âmentüsü; şan, şöhret, lüks araba, köşk yalı,

Kapısında bir boncuk, üstünde bir at nalı,

Haftalık takviminde, uğursuzdur her salı;


Şöhret için kullanır, el yazması Kur'ân'ı,

Antikaya düşkündür, konjonktür müslümanı



İçgüdüyle kurulur, şuuraltı dengeler;

Boşlukları doldurur, enişteler yengeler,

Mürşitlere (!) âmâde, pür makyajlı bendeler,


Dilde gıybet, elde mey, cepte Cennet fermanı,

Her zaman huzurdadır (!), konjonktür müslümanı



Diyelim ki; eş lâzım, kız veya küçük beye,

Siparişler verilir, en yakın bir türbeye,

Sıra gelir, üç mumla çöpçatanı görmeye,


Bazen, mendil de bağlar, eğer isterse canı,

Rüşveti bolca tutar, konjonktür müslümanı



Ramazanda, çok sıkı bir rejime girilir;

Yıllık fazla kilolar, böylelikle verilir

Sonra gevşek deriler, uzmanlarca gerilir;


Gelsin artık kumlarda, boy gösterme zamanı,

Üstelik, çok cömerttir (!), konjonktür müslümanı



Karakteri brüttür, belli değildir neti,

Çağdaşlığı gereğidir, geçmişine cür'eti,

Kendisine sorarsan, maymundan zürriyeti,


Çok pişkindir Renk vermez, suludur zira kanı,

Her modele mankendir, konjonktür müslümanı



Her cenazede başlar, bir nezâket barışı,

Hanımlarda bir ihlâs, ve tesettür yarışı,

Boş gözlerle süzülür, tabutun her karışı,


Kaç yerde ayaküstü, kaynar sohbet kazanı

Namazdan da muaftır, konjonktür müslümanı



Teşekkür listesini, ilân eder basından,

Bir hatîm satın alır, işporta borsasından,

Bir de mevlid gönderir, mevtânın arkasından


Artık rahatlamıştır, kar beyazı vicdânı,

Zaten temiz kalplidir, konjonktür müslümanı




CENGİZ NUMANOĞLU

‘Benim Nefsim’




Ruhuma bir kefen bezi yeter de


Yetmez aç nefsime sırma ve ipek


Çare yok,yüzünden düştüğüm derde


Yesemde “toprakla karışık kepek…”




Güneşle bir tutsam girmez hizaya


Dar bulunur,sığmam der,dipsiz fezaya


Kuyruk sallar,sonra hırlar ezâya


Benim nefsim,benim nefsim ne köpek!

YAZACAĞIZ




Kör dünyanın göbeğine

Hak yol İslâm yazacağız

Kuşların göz bebeğine,

Hak yol İslâm yazacağız


Yola, ağaca, pınara

Esen yele, yağan kara

Yağmur yüklü bulutlara

Hak yol İslâm yazacağız


Koç borcuna, yay burcuna

Bebeklerin avucuna

Minarelerin ucuna

Hak yol İslâm yazacağız


Bucak bucak, köşe köşe

Yıldıza, aya, güneşe

Kara taşa, kor ateşe

Hak yol İslâm yazacağız


Herkes duyacak bilecek

Saklanmaz gayri bu gerçek

Yaprak yaprak çiçek çiçek

Hak yol İslâm yazacağız


Amerika kıtasına

Moskova'nın ortasına

Yeşil Kıbrıs adasına

Hak yol İslâm yazacağız


Memurların masasına

Masonlarm locasına

Türk'ün anayasasına,

Hak yol İslâm yazacağız



ABDURRAHİM KARAKOÇ