Unutulmuş Yaralarıma Tuzdur Adın

unutulmuş yaralarıma tuzdur adın

kavgadır kalbimin gözündeki fer

bir devrimin eskimiş yüzüyüm derinimde puslu ihtilaller

yanmış süt kokulu sabahların eşiğinde bekleyen gece!

bana göz kırpıyor kalabalık yalnızlığım şimdi arsızca fütursuzca

kimi nerde arayacağımı sordum mavi gözlü hüzne

dedi geç! aşkı geç!

geçemedim


yedi geceyi geçtim yedi güvercin vurdum yedi yıldız biçtim yedi nehir içtim yedi dağ ezdim yedi yemin verdim yedi gül derdim ve yedi kez titredim bakışlarının sırtında

bir eren geçiverdi içimden o vakit dedim kimi, nerde arayayım?!

dedi vur! aşkı vur!

vuramadım



bir tutam hayat buldum kokmuştu çekilmişti bütün suları unutulmuştu bütün sözler

ve sanki görmek için kapanmıştı gözlerin ayağına ölüm ölüm kör müydü?

bir cebinde birikmiş kan buldum kullanılmış hayatın alıp bağrıma bastım sonra biraz daha yokladım ve bir and buldum sol dikişte dedim kimi, nerde arayayım?!

dedi sök! aşkı sök!

sökemedim


bir şiir yazdım kalbine içinde kalbin hiç geçmedi bir çığlık çığırdım utancın yüzüne karanlık çatladı kalbin ıssızlığına yağmur gibi düşürdüm şimşekleri ve gözlerime çark ettim karabasanları bir elimi sana verdim ötekini aramadım bile bir yangın geçiverdi yamacımdan dedim kimi, nerde arayayım?!

dedi kır! aşkı kır!

kıramadım



eşkıya bir kahır biçti ömrümü

sonrasında canhıraş kavgalarküskün ölümler

aynı yollardan geçtimfarklı sehpalarda idam edildim

ve unutmanın en deli yükünü taşıdım ben, sözlerinin kahpe yüzünde!!!

yalanın ve ihanetin insafsızlığı bendeydi

benden soruldu uykusuzluğun yük olduğu gecelerin hesabı!

aşkı geçemedim, vuramadım, sökemedim, kıramadım!!!

kendime kaldım kendimi topladım tuttum elimden bağladım gözlerimi

aşk! dedim attım içime seni

sonrası kimsenin kalbini meşgul etmeyecek kadar basit:

içimde bir sen aşk içinde

içimde bir ben bir sen içinde

içimde bir biz bin hiç içinde



sırrın kalemine perde indirdim

ve ben bir kez daha ye-nil-dim!!

alıntı