Sen Yalan Söyledin Anne...

Yazdigim bütün sözler asiyor kendini,
Ölüyor söze düsürdügüm büyü
Bütün sokak -köpeklerinin- qözyasi yüzümde
içime kim koydu bu intihari

Elim kolum baglandi,
Ben hep sessiz aglamalarin kizi kaldim…
Coskularim nereye saklandi?
Askin çocugu hep aci, hep aci

Bayram kalabaligi sokaklari olmaliydi ömrümün
Ben gelmeden bütün mutlu yüzler dagildi

Sen yalan söyledin Anne!
Hiçbir sevgili saçlarima papatyalardan taç takmadi

Öylece bekliyorum dünyanin orta yerinde
Lanetlenmis bir siir gibi,
Kim okumaya kalksa beni,
En güzel yerimde yirtip atiyor
Yasamakla ölmek arasinda nefes almaktayim
Bütün kuslar kaçiyor ne zaman oksamaya kalksam
Söyle Anne!
Ben ugursuz yasamlardan arta kalan miyim?

Dokundugum bütün camlar kiriliyor
Ne taksam gerdanima düsüp dagiliyor

Sen yalan söyledin Anne!
Bana güzel olmak yakismiyor

Kime baksam su sevdigin gözlerimle,
Hepsi yok oluyor
SirilsIklam kaliyorum

Sen yalan söyledin Anne!
Gülünce açan çiçeklerim yok ki benim
Koynumdaki keskin hüzünlerle,
Çok yakisiyorum ayrilik otobüslerine
Ne zaman gülsem agzim yüzüm kan
Söyle;
Beni dogururken seytana mi öptürdün Anne ?

Alıntı