Büyük Velî Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri

Büyük velî Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri bir gün Sultan Ahmed Hanı ziyârete gitmişti Pâdişâh; “Efendim! Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin, kıyâmet günü talebelerine ve pekçok günahkâr mümine şefâat edeceği hakkında rivâyetler var Bu rivâyetlerin doğruluğu hakkında ne buyurursunuz?” diye suâl eyledi

“İMANLARINI KURTARARAK GİTSİNLER”

Azîz Mahmûd Hüdâyî hemen cevap vermedi Bir müddet murâkabe hâlinde kaldıktan sonra; “Bu söz doğrudur” buyurdu Sonra Padişâh; “Efendim! Acabâ zât-ı âlinizin bizlere bir vâdiniz ve müjdeniz yok mudur?” diye sorunca, Mahmûd Hüdâyî ellerini kaldırarak;

“Yâ Rabbî! Kıyâmete kadar bizim yolumuza katılan, bizi sevenler ve ömründe bir kere türbemize gelip rûhumuza fâtiha okuyanlar bizimdir Bize talebe olanlar denizde boğulmasınlar Ömürlerinin sonlarında fakîrlik görmesinler Îmânlarını kurtararak gitsinler ve öleceklerini bilip haber versinler” diye duâ eyledi (Âlimler ve evliyâ bu duânın kabûl olduğunu, bu yola mensup kimselerin hiç denizde boğulmadıklarını ve pekçok kimsenin de vefât günlerine yakın, öleceklerini haber verdiklerini bildirdiler) Nitekim Ahmed Han da öleceğini bilip haber verdi


“YARIN RESÛLULLAHA KAVUŞACAKSIN!”

Şânı yüce pâdişâh I Ahmed Han, 1617 senesinde hastalandı Sırtında bir yara çıkmıştı Mâbeynci Mustafa, Sultânın vefâtından bir gün önce huzûrunda iken, Ahmed Hanın odada sâhibini göremediği kimselere dört defâ; “Ve aleyküm selâm” dediğini işitti Sebebini sorduğunda, Sultan Ahmed Han;

“Şu anda yanıma hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîk, hazret-i Ömer, hazret-i Osmân ve hazret-i Ali geldiler Bana; ‘Sen dünyâ ve âhiretin sultanlığını kendinde toplamışsın Yarın Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem efendimizin yanında olacaksın’ buyurdular” cevâbını verdi

Hakîkaten ertesi gün vefât etti Cenâzesinin yıkanması için hocası Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri dâvet edildi Ancak o; “Sultânımı çok severdim Şimdi dayanamam İhtiyârlığım sebebiyle beni mâzur görün” buyurdu ve talebelerinden Şâban Dede’yi gönderdi Şâban Dede, Hüdâyî hazretlerine vekaleten techiz ve tekfin işlerini yaparak padişahı defnetti

Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri, Anadolu’da yetişen büyük velîlerdendir 1541 (H948) yılında Şereflikoçhisar’da doğdu Bursa’da Muhammed Üftâde hazretlerinden feyz aldı 1628 (H1038)’de vefât etti Kabri, İstanbul Üsküdar’da kendi dergâhı yanındaki türbesindedir

PADİŞAHLAR TALEBESİ İDİ
Sultan Üçüncü Murâd Han, Hüdâyî hazretlerine büyük muhabbet besler ve yapacağı işlerde onun ile istişâre yapardı Onun yerine geçen Üçüncü Mehmed Han ve ondan sonra tahta çıkan Birinci Ahmed Han da Hüdâyî hazretlerine büyük bir saygı ile bağlı idiler
Sultan Ahmed Han, bir gün Hüdâyî hazretlerine bir hediye göndermiş, o da bunu kabûl etmeyerek iâde etmişti Pâdişâh bu sefer aynı hediyeyi Şeyh Abdülmecîd Sivâsî’ye gönderdi Onun kabûl etmesi üzerine bir gün pâdişâh kendisine; “Bu hediyeyi Hüdâyî’ye gönderdiğim halde kabûl buyurmadılar” dedi Abdülmecîd Sivâsî de; “Pâdişâhım, Hüdâyî bir ankâdır ki, lâşeye tenezzül etmez” cevâbını verdi
Pâdişâh birkaç gün sonra Hüdâyî hazretlerinin sohbetine gidince; “Geri gönderdiğiniz hediyeyi Abdülmecîd Efendi kabûl etti” dedi Bu söz üzerine Hüdâyî hazretleri de; “Sultanım! Şeyh Abdülmecîd bir deryâdır Ona bir katre necâset düşmekle pislenmiş olmaz” diyerek zârifâne bir cevap verdi

“BU VEBÂ SALGINI DURSUN!”
Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri zamânında İstanbul’da vebâ salgını olmuştu Öyle ki, her gün yüzlerce insan vebâdan ölüyordu Her evi üzüntüye boğan bu âfet karşısında halk toplanıp Hüdâyî hazretlerinden dua istemeye gittiler Fakat o mübarek; “Bu gibi husûslara karışmak bize uygun değildir” buyurdu Halk duâ etmesi için ısrar dince, bu ısrârlara dayanamayan Hüdâyî hazretleri; “Karacaahmed Mezarlığına gidiniz Bir servi ağacının altında, sâdece hasırı bulunan bir yaşlı kimse oturur İsmine Hasırpûş Dede derler Onu bulunuz ve derdinizi anlatınız Şayet reddederse, bizim gönderdiğimizi söyleyiniz” dedi
Herkes sevinç içinde mezarlığa gitti Hasırpûş Dede’yi bulup durumu anlattılar Hasırpûş Dede önce kabûl etmedi Hüdâyî hazretlerinin gönderdiğini öğrenince derhâl ayağa kalkarak ellerini açtı ve duâ etti Gelenlere dönerek; “Bugün bir kimsenin daha cenâze namazı kılınsın da, sonra vebâ salgını dursun” dedi Biraz sonra da vefat etti O günden sonra vebâ salgınından ölen olmadı