Bir Gönül Sultanı Mevlânâ Tâceddîn

Bir gönül sultanı Mevlânâ Tâceddîn



Mevlânâ Tâceddîn İbrahim, Allah dostlarından bir büyük velîdir İznik’te medfundur Bir gün, dergahına bir delikanlı girip diz çöktü mübareğin önünde

-Hocam, nasihat almaya geldim

Büyük velî sevgiyle baktı gence:

-Evladım, âzâlarını günah işlemekten koru Ne için yaratılmışlarsa o yolda kullan sadece

-İnşallah hocam Dua edin, başarayım

-Kalbini de dünyaya bağlama sakın

-Dünyadan maksat nedir hocam?

-Dünya, haram ve günahlardır oğlum Allahü tealanın beğenmediği şeyler yani “NAMAZLARINI KILIYOR MUSUN?”

Sonra sordu gence:

-Namazlarını kılıyor musun oğlum?

-Beş vakit kılamıyorum hocam

Acı acı gülümseyip sordu gence:

-Sen hiç temelsiz bina gördün mü?

-Hayır hocam, görmedim

-Niye görmedin?

-Temelsiz bina olmaz ki hocam

-Doğru dersin Temelsiz bina olmaz İşte “İslam” binasının temeli de “Namaz”dır evladım Namaz yoksa, İslamiyet de yoktur, anladın mı?

-Anladım hocam

***

Mevlânâ Tâceddîn hazretleri bir gün yakınlarını çağırıp vasiyyetini bildirdi:

-Beni falan yere defnediniz!

Çocukları “Peki” dedilerse de, kabir yeri için başka yer düşünüyorlardı Sordular:

-Babacığım, biz falan caminin avlusunu düşünüyorduk Ne dersiniz?


“GÜCÜNÜZ YETERSE!”

Cevap iki kelimeydi:

-Gücünüz yeterse!

Biraz sonra ağırlaştı ve vefat etti Son sözü “Namaz” olmuştu Cenaze hizmetini görüp tabuta koydular Düşündükleri caminin avlusuna götürmeyi denediler önce Ama ne mümkün! Tabut havada bir ağırlaştı ki, bir milim götüremediler Kendi istediği yere doğru çevirdiler, kuş gibi hafifledi Mecburen o yere defnettiler mübareği