Büyük Velî Cüneyd-İ Bağdâdî

Büyük velî Cüneyd-i Bağdâdî “Seyyid-üt-Tâife” tasavvufu, dayısı Sırrî-yi Sekatî’den öğrendi Asrının kutbu idi Binlerce velî yetiştirdi Otuz defâ yaya olarak hacca gitti Kerâmetleri, nasîhatleri, hikmetli sözleri ve ihlâslı amelleri ile meşhûr oldu

KİBRE KAPILAN TALEBE!

Cüneyd-i Bağdâdî’nin talebelerinden biri şeytanın vesvesesine kapılıp, “Artık ben kemâle geldim Sohbete devam etmeme lüzum kalmadı” deyip kendi başına bir yere çekildi Benlik ve gurûrundan dolayı şeytanî bir rü’yâ gördü Rü’yâsında, bağlık-bahçelik içinde güzel nehirler ve çok lezzetli yemekler yiyordu Bu hâlini arkadaşlarına anlattı Onlar da Cüneyd-i Bağdâdî’ye arz ettiklerinde, mübarek hocaları çok üzüldü ve anlatılan kimsenin yanına gitti Baktı ki o kimseyi şeytan aldatmış Ona, “Seni bu gece Cennete götürürlerse, Cennete vardığında üç defa (Lâ havle) oku” buyurdu Hakîkaten o kimseyi rü’yâsında Cennete götürdüler O kimse Cennete vardığında üç defa (Lâ havle) okudu Gördüklerini ve kendisinde hâsıl olan şeytanî hâllerin hepsini unuttu Bir anda kendisinin pislik ve çöplük içerisinde olduğunu gördü Uyandığında gördüklerini hatırladı ve içine düştüğü hatâyı anladı Çok pişman olup tövbe etti ve Cüneyd’in elini öptü Sohbetlere devam edip, talebeler arasındaki yerini aldı


FİTNECİLERİN İFTİRASINA UĞRADI

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine iftira ettiler Uydurma sözlerle halîfeye şikâyette bulundular “İnsanlar onun sözleri ile fitneye düşüyor, karışıklık çıkarıyor” dediler

Halîfenin üçbin altına satın aldığı ve kendisini çok sevdiği çok güzel bir câriyesi vardı Ona, “Kıymetli elbiseler giy, çeşitli mücevheratla süslen, falan yerde

Cüneyd-i Bağdâdî’nin yanına gidip, yüzünü aç ve Cüneyd’e (Benim çok malım var, ama kalbim dünyâdan soğudu Sana geldim ki beni kabûl edesin ve ben de senin yanında ibâdet ve tâatle meşgûl olayım Senden başkası ile bulunmama kalbim râzı olmuyor) de” diye tembîh etti

Bir hizmetçi ile berâber bu câriyeyi Cüneyd hazretlerinin bulunduğu yere gönderdi Cariye de bu söylenenleri, daha fazlasıyla hazreti Cüneyd’e söyledi Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri hep önüne bakıyordu Bir ara başını kaldırıp “Allah” diye bir feryâd etti Onun bu sözüne dayanamayan câriye düşüp o anda can verdi