Kutbul Ârifin Hâce Behaüddîn Şah-İ Nakşibend Hazre

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Kutbul Ârifin Hâce Behaüddîn Şah-ı Nakşibend hazretleri,

evliyanın en meşhurlarındandır

Sohbetlerinde buyurdular ki:

“Yenilecek bir gıdâ, bir yiyecek, her ne olursa olsun gaflet içinde, gadabla veya kerâhatle hazırlansa, tedârik edilse, onda hayır ve bereket yoktur

Zîrâ ona nefs ve şeytan karışmıştır

Böyle bir yiyeceği yiyen kimsede, mutlaka bir çirkin netice meydana gelir

NAMAZDAN TAT ALMAK İÇİN

Gaflete dalmadan yapılan ve Allahü teâlâyı düşünerek yenen helâl ve hâlis yiyeceklerden hayır meydana gelir

İnsanların hâlis ve sâlih ameller işlemeye muvaffak olamamalarının sebebi; yemede ve içmede bu husûsa dikkat etmediklerinden ve ihtiyatsızlıktandır

Her ne hâl olursa olsun, bilhassa namazda huşû’ ve hudû’ hâlinde bulunmak, zevkle ve gözyaşı dökerek namaz kılabilmek, helâl lokma yemeye, Allahü teâlâyı hâtırlayarak yemeği pişirmek ve yemeği Allahü teâlânın huzûrunda imiş gibi yemeye bağlıdır

Vücûduna haram lokma karışmış bir kimse, namazdan tat duymaz

”

Sâdık müridlerinden biri olan Muhammed Zahid ile birlikte bir iş için ellerinde baltaları olduğu halde dağa çıkmışlardı

Orada baltalarını bir kenara bırakarak sohbete daldılar

Sohbet o kadar ilerledi ki, her şeyi unutmuşlar, zaman da hayli ilerlemişti

Sonunda söz “Kulluk ve feda” (Allah’a kulluk ve yolunda kendini feda) konusuna geldi

Muhammed Zahid, Şah-ı Nakşibend hazretlerine:

- Netice olarak feda nedir? diye sordu

Nakşibendî hazretleri:

- Eğer dervişe “öl” denirse hemen ölmesidir, buyurdular

RUHUNU TESLİM ETTİ!

Sonra kendisinde öyle bir hal zuhur etti ki, Muhammed Zahid’e dönerek:

-”Bi mîr-Öl!” buyurdu

Mürid Muhammed Zahid hemen düşüp ruhunu teslim etti

Ayakları kıble tarafına, sırtüstü olduğu halde güneşin o müthiş harareti altında saatlerce cansız olarak kaldı

Hatta öyle oldu ki güneşin harareti yüzünü, artık karartmaya başlamıştı

Şah-ı Nakşibend hazretleri burasını şöyle anlatmaktadır:

“Onun ruhunu teslim etmesine epeyce üzül-müştüm

Orada hayretler içinde düşünceyle oturduğum ağacın dibinden kalkarak, onun yanına vardım

Hayretim daha da artmıştı

Bu hayret içerisinde içime ilham geldi

Üç kerre (Ya Muhammed zinde şev=Ey Muhammed

Diril!) dedim

Derhal canlılık alâmetleri görülmeye, hareketlenmeye başladı

Çok geçmeden de evvelki hâline döndü

”

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kutbul Ârifin Hâce Behaüddîn Şah-İ Nakşibend Hazre Kutbul Ârifin Hâce Behaüddîn Şah-ı Nakşibend hazretleri, evliyanın en meşhurlarındandır Sohbetlerinde buyurdular ki: “Yenilecek bir gıdâ, bir yiyecek, her ne olursa olsun gaflet içinde, gadabla veya kerâhatle hazırlansa, tedârik edilse, onda hayır ve bereket yoktur Zîrâ ona nefs ve şeytan karışmıştır Böyle bir yiyeceği yiyen kimsede, mutlaka bir çirkin netice meydana gelir NAMAZDAN TAT ALMAK İÇİN Gaflete dalmadan yapılan ve Allahü teâlâyı düşünerek yenen helâl ve hâlis yiyeceklerden hayır meydana gelir İnsanların hâlis ve sâlih ameller işlemeye muvaffak olamamalarının sebebi; yemede ve içmede bu husûsa dikkat etmediklerinden ve ihtiyatsızlıktandır Her ne hâl olursa olsun, bilhassa namazda huşû’ ve hudû’ hâlinde bulunmak, zevkle ve gözyaşı dökerek namaz kılabilmek, helâl lokma yemeye, Allahü teâlâyı hâtırlayarak yemeği pişirmek ve yemeği Allahü teâlânın huzûrunda imiş gibi yemeye bağlıdır Vücûduna haram lokma karışmış bir kimse, namazdan tat duymaz” Sâdık müridlerinden biri olan Muhammed Zahid ile birlikte bir iş için ellerinde baltaları olduğu halde dağa çıkmışlardı Orada baltalarını bir kenara bırakarak sohbete daldılar Sohbet o kadar ilerledi ki, her şeyi unutmuşlar, zaman da hayli ilerlemişti Sonunda söz “Kulluk ve feda” (Allah’a kulluk ve yolunda kendini feda) konusuna geldi Muhammed Zahid, Şah-ı Nakşibend hazretlerine: - Netice olarak feda nedir? diye sordu Nakşibendî hazretleri: - Eğer dervişe “öl” denirse hemen ölmesidir, buyurdular RUHUNU TESLİM ETTİ! Sonra kendisinde öyle bir hal zuhur etti ki, Muhammed Zahid’e dönerek: -”Bi mîr-Öl!” buyurdu Mürid Muhammed Zahid hemen düşüp ruhunu teslim etti Ayakları kıble tarafına, sırtüstü olduğu halde güneşin o müthiş harareti altında saatlerce cansız olarak kaldı Hatta öyle oldu ki güneşin harareti yüzünü, artık karartmaya başlamıştı Şah-ı Nakşibend hazretleri burasını şöyle anlatmaktadır: “Onun ruhunu teslim etmesine epeyce üzül-müştüm Orada hayretler içinde düşünceyle oturduğum ağacın dibinden kalkarak, onun yanına vardım Hayretim daha da artmıştı Bu hayret içerisinde içime ilham geldi Üç kerre (Ya Muhammed zinde şev=Ey Muhammed Diril!) dedim Derhal canlılık alâmetleri görülmeye, hareketlenmeye başladı Çok geçmeden de evvelki hâline döndü”