Şah İsmail&Amp;#8217;İn Hayreti

ŞAH İSMAİL’İN HAYRETİ
?H İSMAİL’İN HAYRETİ[/url]

Çaldıran Savaşı başladığında Şah İsmail, yüksek bir tepeye çıkarak, ordusunun hareketini takip ediyordu Öncü kuvvetlerinden esir düşen bir Osmanlı süvarisini de yanına alıp, ondan Osmanlı askeri hakkında bilgi almaya başladı:


- Şu karşı tepelerde kan ırmağı gibi görünen kırmızı sancaklar nedir?


- Bunlar Mihaloğlu’nun kumandasındaki Niğbolu süvarileridir


- Ya şimdi ovaya inen şu yeşil sancaklılar?


- Onlar da İsfendiyaroğlu’nun emrindeki Bolu ve Kastamonu süvarileridir


- Bu yükselen toz bulutları arasındakiler kimlerdir?


- Bunlar da Azeblerdir


Şah İsmail’in merak edip de sormaya cesaret edemediği en mühim husus da, Yavuz Sultan Selim’in nerede olduğu idi Bu sırada sırmalı eyer kayışları parıldayan, yağız atlara binmiş süvarileri görünce sordu:


- Bu gelen Sultan mı?


- Hayır, bunlar Rumeli, Karaman ve Anadolu süvarileridir


İşte o anda kırmızı, sarı ve yeşil sancaklar arasında Osmanlı ordusunun ortasına doğru gelmekte olan Yeniçeriler ve bunların taşıdığı kırmızı ve beyaz sancakları gören esir Osmanlı süvarisi, Şah İsmail’in sormasını beklemeden, göğsü gururla kabararak birden heyecanla bağırdı:


- İşte saadetlû Hünkâr göründü!


Bu manzara karşısında Şah İsmail hayretler içinde kaldı Çünkü böyle bir ordunun varlığını tahmin edememişti O anda, savaşı kaybedeceğini anladı


11 saat süren savaş, Osmanlı ordusunun parlak bir zaferiyle neticelendi Şah İsmail, kolundan ve bacağından yaralanmış hâlde, adamlarının fedakârlığı sayesinde kaçabildi Şöyle ki; kendi kıyafetlerini, kendisine çok benzeyen bir adamı giydi ve Osmanlı askerine; “Şah benim” diyerek kendisini ölüme attı Şah İsmail, başkenti Tebriz’e zorlukla gelebildi Fakat Yavuz onu takip ederek 5 Eylül günü Tebriz’e girdi Bunu önceden haber alan Şah İsmail ise memleketinin doğu taraflarına kaçtı