Rebî’ Bin Heysem

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Rebî’ bin Heysem

Tâbiîn devrinde Kûfe’de yetişen büyük âlimlerdindir

Doğum tarihi bilinmemektedir

68 (m

687) senesinde vefât etti

Kimseyle münakaşa etmez, kimseye kötü söylemezdi

Birgün kendisine biri kötü sözler söyleyince Ona, “Söylediklerini Allahü teâlâ duyuyor

Şayet ben, Cennet ile aramdaki güçlükleri aşıp Cennete girersem, senin sözlerinin bana zararı yoktur

Sırat köprüsünden geçemezsem, anlarım ki; söylediklerinden de kötü bir insanım” buyurdu

BU TAŞ SANA DERS OLSUN!
Rebî’ bin Heysem, evinden dışarı çıkmazdı

Kapısının önünde biraz oturur, hava alır ve etrafa bakınırdı

Yine bir gün kapının önünde otururken, atılan bir taş alnına gelip alnını kanatmıştı

O, bir taraftan kanı silerken, bir taraftan da kendi kendine: “Ey Rebî’! Bu taş sana ders olsun

Bir daha kapıya çıkma!” deyip içeriye girdi ve ölünceye kadar bir daha dışarı çıkmadı

Rebî bin Heysem’e “Nasıl sabahladın?” diye sorulduğunda, “Zayıf ve günahkâr olduğumuz halde sabahladık

Rızkımızı yiyor ve ecelimizi bekliyoruz” derdi

Rebî’ bin Heysem Allahü teâlâ’nın verdiği nimetlerin şükrünü ifâ edebilmek ve ömür sermâyesini kullanarak âhiret için dünyâdan azık toplamak lâzım olduğunu bilir ve bu yollardan, Rabbini tanıyıp ona kavuşmaya çalışırdı

Hatta evinde bir mezar kazdı

O mezarda yatar uyurdu ve Mü’minûn süresi 99

“Ey Rabbim! beni dünyâya gönder de, iyi amelde bulunayım

” âyetini okur, sonra kalkar ve kendi kendine: “Ey Rebî! İstediğin reddedilip geri dönemiyeceğin gün gelmeden, fırsatı ganimet bilerek Rabbine ibâdet eyle” derdi

İLME RİYÂ KARIŞTIRMAK
Buyurdu ki:
“Bir âlim, nasıl olur da ilmine riyâ karıştırabilir? Çünkü o bilir ki, Allah’ın rızası olmaksızın elde edilen ilim, başından bozuktur

O halde bozuk, bâtıl olan bir şeyle insanlara nasıl gösterişte bulunabilir?”
“İnsan ölüm zamanından önce nasıl yaşarsa, rûhunu o hâl üzere teslim eder

Ben mala, paraya karşı çok ihtirâslı ve insanları çok çekiştiren bir adamı hastalandığında ziyâret etmiştim

Son anlarını yaşıyordu

Yanında otururken, onun duyup okuması için “Lâ ilâhe illallah” kelime-i tevhîdini okuyordum

O ise, her defasında para saymakla meşgûl oluyordu

”

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Rebî’ Bin Heysem Rebî’ bin Heysem Tâbiîn devrinde Kûfe’de yetişen büyük âlimlerdindir Doğum tarihi bilinmemektedir 68 (m687) senesinde vefât etti Kimseyle münakaşa etmez, kimseye kötü söylemezdi Birgün kendisine biri kötü sözler söyleyince Ona, “Söylediklerini Allahü teâlâ duyuyor Şayet ben, Cennet ile aramdaki güçlükleri aşıp Cennete girersem, senin sözlerinin bana zararı yoktur Sırat köprüsünden geçemezsem, anlarım ki; söylediklerinden de kötü bir insanım” buyurdu BU TAŞ SANA DERS OLSUN! Rebî’ bin Heysem, evinden dışarı çıkmazdı Kapısının önünde biraz oturur, hava alır ve etrafa bakınırdı Yine bir gün kapının önünde otururken, atılan bir taş alnına gelip alnını kanatmıştı O, bir taraftan kanı silerken, bir taraftan da kendi kendine: “Ey Rebî’! Bu taş sana ders olsun Bir daha kapıya çıkma!” deyip içeriye girdi ve ölünceye kadar bir daha dışarı çıkmadı Rebî bin Heysem’e “Nasıl sabahladın?” diye sorulduğunda, “Zayıf ve günahkâr olduğumuz halde sabahladık Rızkımızı yiyor ve ecelimizi bekliyoruz” derdi Rebî’ bin Heysem Allahü teâlâ’nın verdiği nimetlerin şükrünü ifâ edebilmek ve ömür sermâyesini kullanarak âhiret için dünyâdan azık toplamak lâzım olduğunu bilir ve bu yollardan, Rabbini tanıyıp ona kavuşmaya çalışırdı Hatta evinde bir mezar kazdı O mezarda yatar uyurdu ve Mü’minûn süresi 99 “Ey Rabbim! beni dünyâya gönder de, iyi amelde bulunayım” âyetini okur, sonra kalkar ve kendi kendine: “Ey Rebî! İstediğin reddedilip geri dönemiyeceğin gün gelmeden, fırsatı ganimet bilerek Rabbine ibâdet eyle” derdi İLME RİYÂ KARIŞTIRMAK Buyurdu ki: “Bir âlim, nasıl olur da ilmine riyâ karıştırabilir? Çünkü o bilir ki, Allah’ın rızası olmaksızın elde edilen ilim, başından bozuktur O halde bozuk, bâtıl olan bir şeyle insanlara nasıl gösterişte bulunabilir?” “İnsan ölüm zamanından önce nasıl yaşarsa, rûhunu o hâl üzere teslim eder Ben mala, paraya karşı çok ihtirâslı ve insanları çok çekiştiren bir adamı hastalandığında ziyâret etmiştim Son anlarını yaşıyordu Yanında otururken, onun duyup okuması için “Lâ ilâhe illallah” kelime-i tevhîdini okuyordum O ise, her defasında para saymakla meşgûl oluyordu”