İbn-İ Makbûl Zeylaî,

İbn-i Makbûl Zeylaî, evliyânın büyüklerindendir Yemen’in Lihye şehrinde doğdu 1042 (m 1632) senesinde Lihye’de vefât etti Dedesi Şeyh Ahmed bin Ömer Zeylaî’nin türbesinin yanına defnedildi PAŞAYA ŞİKÂYET ETTİLER
İbn-i Makbûl Zeylaî, keskin görüş ve fazîlet sâhibi idi Zâhirî ve bâtınî ilimlerde çok yüksek derecelere kavuştu Çok kerâmetleri görüldü
Şöyle anlatılır: Yemen’de çıkan karışıklıkları bastırmakla görevli Kansu Paşa, Mekke’ye gelmişti İbn-i Makbûl de o sırada Mekke-i mükerremede bulunuyordu Birisi İbn-i Makbûl’e iftirâ ederek, Kansu Paşa’ya şikâyet etti Lihye ve havâlisinde İbn-i Makbûl’ün sözü geçerdi Kansu Paşa’nın emri ile, İbn-i Makbûl zorla huzûra getirildi Yanında da bir talebesi vardı Paşa onları yerlerine oturttu ve birden sustu Konuşmaya, hareket etmeye gücü kalmadı Başı eğik vaziyette durdu Paşa’nın askerleri de aynı şekilde bekliyorlardı Nihâyet akşam namazı vakti girince İbn-i Makbûl Zeylaî, Paşa’ya; “Ey Kansu! Kalk, akşam namazını kılalım” dedi Paşa, sanki uykudan uyanıyormuş gibi kalktı Yaptıklarına pişman olup özür diledi, İbn-i Makbûl‘e dönerek; “Efendim bir ihtiyâcınız var mı? Derhal yerine getirelim” dedi İbn-i Makbûl Zeylaî; “Hiçbir ihtiyâcım yok” dedi Kalbi incinmişti Çok celâlli idi Paşa’nın yanından çıkınca birlikte geldiği talebesine; “Zannediyorum, sen Paşa’dan korktun” deyince talebe; “Evet korktum” dedi Bunun üzerine İbn-i Makbûl; “Vallahi Paşa’nın yanına girer girmez bana, o ve askeri hakkında tasarruf yetkisi verildi” dedi Yakında yapacağı bir savaşta Kansu Paşa’nın yenileceğini söyledi Çok geçmeden Kansu Paşa ve ordusu, bir savaşta darmadağın olup yenildiler

“BENİM İÇİN ENDİŞE ETME!”
Yine şöyle anlatılır: İbn-i Makbûl, Mekke-i mükerremede çok hastalanmıştı Yanına talebelerinden birisi girdi Hocasının hâlini görünce çok üzüldü “Artık bu onun ölüm hastalığıdır” şeklinde hatırından geçirmişti Bunun üzerine İbn-i Makbûl talebesine; “Benim için endişe etme Ben Lihye’de vefât edeceğim” dedi Bir müddet sonra iyileşen İbn-i Makbûl Lihye’ye geldi Onun gelişi ile Lihye halkı çok sevindiler Halka; “Ben, buraya yakında vefât etmek için geldim” dedi O zaman herkes mahzûn oldu Nitekim dediği gibi, bir süre sonra vefât etti