İbn-İ Ârif

İBN-İ ÂRİF

Endülüs evliyâsının büyüklerinden Kırâat ve Mâlikî mezhebi fıkıh âlimi İsmi Ahmed bin Muhammed, künyesi Ebü'l-Abbas'dır Mağrib'den gelip Endülüs'e yerleşen Berberîlerden Senhâce kabîlesine mensûb olduğu içinSenhâcî, Meriyye şehrine yerleştiği için Meriyyî veEndülüsî diye de meşhûr olmuştur 1088 (H481) senesinde doğdu 1142 (H536) senesinde Merrakeş'te vefât etti Kabri oradadır

Küçük yaşta Kur'ân ilimlerini öğrenmeye başlayan İbn-i Ârif; Mevla-i Mu'tasım Ebû Hâlid Yezîd, Ebû Bekr Ömer bin Ahmed, Ebû Muhammed Karvî, Ebü'l-Kâsım Arabî, Kâdı İyâd ve daha birçok âlimin ilminden istifâde etti Kâdı İyâd ve İbn-i Beşküvâl'le mektuplaştı Değişik ilimlerde söz sâhibi olduBilhassa kırâat ilmine karşı ayrı bir arzu ve isteği vardı Yedi kırâat imâmının kırâatlarını, rivâyet ve tuttukları yollarını, aralarındaki farklılıkları ve okunuş şekillerini çok iyi bilirdi Kırâat râvîlerinin bütün husûsiyetlerine hakkıyla vâkıf oldu Mâlikî mezhebî fıkıh bilgilerinde ve târih ilminde husûsî ihtisas sâhibiydi Zamânındaki velîlerin sohbetlerinde bulunarak tasavvuf yolunda ilerledi

İlimde ve fazîlette yüksek, velî bir zât olan Ebü'l-Abbâs Ârif insanlara İslâmiyetin emir ve yasaklarını anlatmaya başladı İnsanlar onun sohbetlerine uzaktan ve yakından gelerek ilim ve feyzinden istifâde ettiler Pekçok talebe yetiştirdi Ebû Abdullah Gazâlî, Ebû Rebî', Kefîf-i Mâlikî gibi büyükler onun talebelerindendir Çok güzel şiirler söyleyen, tatlı ve hoş sohbetleriyle insanları peşinden sürükleyen İbn-i Ârif kıymetli eserler yazdı Ehl-i sünnetin savunuculuğunu yaparak İbn-i Hazm gibi doğru yoldan ayrılan kimselerin sapık fikirlerini kuvvetli delillerle çürüttü Keskin zekâsı, kuvvetli delilleri ve engin deniz gibi ilmi karşısında tutunamayan bozuk düşünceli kimseler, onun aleyhinde çeşitli dedikodular yayarak, hîle ve tuzaklar hazırlayarak susturmak istediler Fakat o, hak bildiğini söylemekten çekinmedi

İlimde çok yüksek, ibâdette gayretliydi Dünyâ malına hiç kıymet vermez, eline geçenleri fakirlere sadaka olarak dağıtırdı Bir şeye başkasının ihtiyâcı varken, kendi ihtiyâcına harcamazdı Haram ve şüpheli şeylerden kaçar, günâha düşerim korkusuyla mübahları da zarûret mikdârı kullanırdı Vaktini, namaz kılmak, Kur'ân-ı kerîm okumak, ilim öğrenmek ve insanlara emr-i mârûf yapmakla geçirirdi YalnızAllahü teâlânın rızâsını kazanmak için gayret eder, O'nun dîninin yayılması için çalışırdı

Güzel ahlâkı, hoş sohbetleri ve derin ilmiyle insanlara örnek olarak onların dünyâ ve âhirette mutluluğa, saâdete kavuşmaları için çırpınan İbn-i Ârif hazretlerinin pekçok kerâmetleri görüldü Onun sohbetinde yetişen zâtlar da pekçok yüksek hallere kavuştular

Talebelerinden Ebû Abdullah el-Gazâlî şöyle anlattı: "Hocamız Ebü'l-Abbâs ibni Ârif'in sohbetinde hazır bulunuyorduk Onu dinleyenler arasında hiç konuşmayan ve hiç soru sormayan biri vardı Ben kendi kendime; "Bu kimdir?" diye sorup onunla tanışmak ve nerede kaldığını öğrenmek istedim Akşam olup meclisden ayrıldıktan sonra o zâtı onun anlayamayacağı bir sûrette geriden tâkib ettim Şehrin bâzı sokaklarını geçtikten sonra gökyüzünden elinde bir ekmek ve yanında katık bulunan bir kimse inip, elindekileri o kimseye verdi ve ayrılıp gitti Bu hâdise benim daha çok dikkatimi çekti, yanına yaklaşıp selâm verdim Beni tanıdı ve selâmıma cevap verdi O kimseye, kendisine ekmek verenin kim olduğunu sordum Benim kimseye anlatmayacağıma dâir söz aldıktan sonra bana; "O bir melektir Her gün bana Allahü teâlânın takdîr buyurduğu rızkımı getirir Allahü teâlâ bu hâli bana tasavvuf yoluna yönelip, İbn-i Ârif'in sohbetleriyle şereflendiğim zamandan beri ihsân etti Nafakam bittiği zaman gökyüzünden, içinde ihtiyâcım olan şeylerin bulunduğu bir zenbil iner, ben onların bir kısmıyla ihtiyâcımı giderir, geri kalanını ihtiyaç sâhiplerine dağıtırım İşte böyle bir haldeyken o melek gelip bunları bana getirdi" dedi Fakat o kimse benim gözümden kayboldu, ben onu göremez oldum"

Ebü'l-Abbâs ibni Ârif'in bir sohbeti sırasında talebelerinden biri bir kimseye sadaka olarak bir şeyler vermek istedi Bir diğeri; "Sadakayı akrabâna vermek daha evlâdır" dedi Bu hâli gören Ebü'l-Abbâs ibni Ârif; "Sadakayı Allahü teâlâya yakın olanlara vermek daha iyidir" buyurdu

İbn-i Ârif hazretlerinin üstünlüğünü çekemeyen, onun kuvvetli delilleri ve engin ilmi karşısında tutunamayan sapık kimseler, insanların, onun etrâfında toplanmasına hased ettiler

Onu, Sultan Ali bin Yûsuf bin Taşfîn'e şikâyet ettiler "Etrâfına halkı toplayıp, senin saltanatına göz dikiyor" dediler Sultan, adamlarını gönderip onu gemiyle Merrakeş'e getirtti 1142 (H536) senesinde yolda veya Merrakeş'e ulaştığı günün akşamı vefât etti Sultan, İbn-ül-Ârif'in böyle bir şeyle ilgisi olmadığını anlayıp, kendisinin aldatıldığını öğrenince, yaptıklarına pişman oldu İftirâcıların elebaşısı olan Meriyye şehri ileri gelenlerinden Ebü'l-Esved'i cezâlandırdı İbn-ül-Ârif, sultanın da katıldığı kalabalık bir cemâat tarafından kılınan cenâze namazından sonra Merrakeş'te toprağa verildi

Ömrünü İslâmiyetin emir ve yasaklarını öğrenmek, öğretmek ve talebe yetiştirmekle geçiren İbn-i Ârif hazretleri kıymetli eserler de yazdı Bunlar; Metâliu'l-Envâr ve Menâbiü'l-Esrâr ile Mehâsinü'l-Mecâlis olup, Mehâsinü'l-Mecâlis adlı eserinin el yazması Süleymâniye Kütüphânesi Fâtih kısmı 2650/2 numarada, Bâyezîd Kütüphânesi Veliyyüddîn Efendi kısım 1821/20 ve 1828/4 numaralarda kayıtlıdır

FİLAN HASTALIĞA İYİ GELİRİM

Talebesi Ebû Abdullah Gazâlî anlatır: "Bir gün hocam İbn-i Ârif'in huzûrundan dışarı çıktım Boş bir arâzide yürümeye başladım Gördüğüm her ağaç, yaklaştığım her ot dile gelip bana; "Beni kopar! Ben filan hastalığa iyi gelirim Filanca hastalığın şifâsı bendedir" demekteydi Bu hâle hayret ettim Geri dönüp durumu hocama anlattım Bana; "Biz seni böyle diyesin diye mi terbiye ettik Allahü teâlâ takdîr etmedikçe, hiçbir şey sana fayda ve zarar veremez Sana fayda veririz diyen otların ve ağaçların sana bir faydası oldu mu?" buyurdu "Efendim! Tövbe ettim" dedim Devâm ederek buyurdu ki: "Hak teâlâ seni imtihan etmiştir Ben sana Allahü teâlânın yolunu gösterdim Seni O'ndan başkasına ısmarlamadım Eğer gerçekten tövbe ettiysen, geri dön, o ağaç ve otlar sana söz söylemezler" Geri dönüp, ot ve ağaçların yanından geçtim Hiç bir kelime işitmedim Allahü teâlâya şükredip, hocamın huzûruna gelerek durumu arzettim "Allahü teâlâya hamd ve şükürler olsun ki, sana kendi yolunda bulunmayı nasîb etti Seni, bir kısım insanlar gibi yanlış yollara saptırmadı" buyurdu

1) Nefehâtü'l-Üns; s607
2) Ravdü'r-Reyyâhîn; s254, 271
3) Vesâyay-ı İbn-i Arâbî; s316
4) Mu'cemü'l-Müellifîn; c2, s164
5) Vefeyâtü'l-A'yân; c1, s168
6) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c6, s231
7) Brockelman; Gal1, s434