Nasûhî Üsküdârî

NASÛHÎ ÜSKÜDÂRÎ

Büyük velîlerden On yedinci yüzyılın ikinci yarısında ve on sekizinci yüzyılın başında yaşamış olup, Halvetiyye yoluna mensuptur Kastamonulu Şeyh Şâbân-ı Velî hazretlerinin torunlarındandır Babası Sipâhî Seyyid Nasûh Beydir İsmi Muhammed, babasının ismine nisbetle Nasûhî, Üsküdar'da doğup yaşadığı için Üsküdârî nisbeleriyle meşhûr olmuştur Doğum târihi bilinmemektedir Ancak 1647 (H1057), 1648 (H1058) senelerinde İstanbul'da, Üsküdar'da doğduğu tahmin ediliyor 1718 (H1130) senesinde İstanbul'da vefât etti Kabri Üsküdar, Doğancılar'da Nasûhî Dergâhı bahçesindedir Sevenleri tarafından ziyâret edilmektedir

Üsküdar'da Bulgurlu Mescidi yakınındaki Koşuyolu yokuşu karşısındaki evlerden birinde dünyâya gelen MuhammedNasûhî Efendi, zamânının usûlüne göre ilim tahsîl etti Daha küçük yaşında âlimleri ve evliyâyı çok seven ve onlar gibi olmayı arzu eden Nasûhî Efendiyi babası ilim öğrenmesi için zamânının medreselerinde okuttu Yüksek istidâtı ile genç yaşında tefsîr, hadîs, fıkıh gibi zâhirî ilimler ile zamânın edebiyat ve fen ilimlerinde âlim oldu Bu arada kalp bilgilerinde de mârifet sâhibi, olgun ve kâmil bir insan olmak için, Halvetiyye yolunun şeyhlerinden olan Karabaş Ali Efendi diye de bilinen Ali Atvel hazretlerinin hizmetine girdi Uzun süre riyâzet ve mücâhedelerden sonra, keşf ve kerâmet sâhibi olgun bir velî oldu Muhammed Nasûhî haramlardan şiddetle kaçar, şüpheli korkusuyla mübahların çoğunu terkederdi Dünyâya hiç meyletmez, Allahü teâlânın korkusundan gözünden yaş eksik olmazdı Uzun ömründe hep insanların âhiret kazancı için uğraştı Hocası Ali Atvel hazretleri tarafından icâzet, diploma verilerek insanlara İslâmiyetin emir ve yasaklarını anlatmak ve talebe yetiştirmekle vazîfelendirildi Hocasının emriyle Mudurnu'ya giderek insanlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını anlatarak onların dünyâda ve âhirette saâdete, mutluluğa kavuşmaları için gayret etti Mudurnu halkından pekçok kimse onun sohbetinde bulunarak feyzinden istifâde etti On bir sene müddetle Mudurnu'da kalan Muhammed Nasûhî Efendi, birçok talebe yetiştirdi Hocasının emri üzerine İstanbul Üsküdar'a döndü Üsküdar'da bulunduğu sırada iki sene müddetleDoğancılar meydanına yakın Çakırcı Hasan Paşa ve Süleymân Paşa câmilerinde halka vâz ve nasihat ederek onlara Allahü teâlânın ve Resûlünün rızâsına kavuşturan yolun esaslarını anlattı Pekçok kimse vâz ve sohbetleri sebebiyle hidâyete erdi

Hocası Ali Atvel hazretleri de bu sıralarda Üsküdar'da Vâlide-i Atik Dergâhında kalıyor, insanlara İslâmiyetin emir ve yasaklarını anlatıyordu Bir gün Muhammed Nasûhî Efendi, hocası Ali Atvel hazretleriyle berâber geziyorlardı Doğancılar Meydanında şimdiki Nasûhî Dergâhının bulunduğu yere geldiklerinde, Ali Atvel hazretleri; "Oğlum inşâallah bu yer senin sebebinle mâmûr hâle gelir Kıyâmet gününe kadar da MuhammedNasûhî Dergâhı diye anılır" buyurdu

Muhammed Nasûhî Efendi 1688 (H1099) senesinde Üsküdar Doğancılar'da kendisi için bir dergâh inşâ ettirmeye başladı Bu dergâhı yaptırırken Yeniçeri ağası Hasan Paşa ona her türlü maddî ve mânevî desteği sağlıyordu Fakat bu sırada Hasan Paşanın Van Muhâfızlığına tâyin edilmesi, destekten mahrum kalmasına sebeb oldu, beş kese altın borç alarak dergâhın inşâsını tamamladı Bu borç sebebi ile bir müddet sıkıntı çektiyse de sonra kurtuldu

Bu sıralarda daha önceden fethedilen Sakız Adasını Venedikliler yeniden istilâ etmişler, oradaki müslüman halka eziyet ve işkencelerde bulunmuşlardı Bunlara karşı Mezomorto HüseyinPaşa komutasında bir donanma gönderildi Bu donanma Sakız'ı almak üzere savaşa girdi Osmanlı yiğitleri Sakız'da çarpıştıkları bir sırada, Nasûhî Efendi, Üsküdar'daki dergâhında kırk gün süren bir halvete çekildi Kimsenin olmadığı bir odada Allahü teâlâyı zikreder, oruç tutar, namaz kılar, Kur'ân-ı kerîm okuyarak ibâdet ederdi Bir gün yakın dostlarına; "Elhamdülillah Sakız Adası ehl-i İslâma nasîb oldu" buyurdu Yakın dostları bugünün târihini bir yere kaydettiler Birkaç gün sonra fetih haberi duyuldu Aylar sonra Sakız Adasının fethine katılan gâzilerden bâzıları Nasûhî Efendinin dergâhına ziyârete geldiler Adanın fethi sırasında, Venediklilere karşı elinde kılıç olduğu halde asker kıyâfetinde olmayan pekçok yiğitle birlikte Nasûhî Efendiyi çarpışır gördüklerini söylediler Adanın fetholunduğu günü bildirdiler Talebeler daha önce kaydettikleri târihle karşılaştırdıklarında bunun, bildirilen güne rastladığını hayretle müşâhede ettiler

Sakız Adası zaferinden sonraydı Muhammed Nasûhî Efendi borçlarını ödemekle meşgûl olduğu sırada Mezomorto Hüseyin Paşa konağına dâvet etti Nasûhî Efendi, Paşanın konağına varınca, Paşa saygıyla ayağa kalkıp kendisine ikrâmda bulundu Muhammed Nasûhî Efendi, Paşanın bu hareketine hayret etti Kendi kendine; "Bu ne haldir? Bakalım sonu ne olacak" dedi Çünkü Mezomorto HüseyinPaşa, Nasûhî hazretlerine daha önce yakınlık göstermezdi Bugünlerde ilgilenmesi onun dikkatini çekti Hüseyin Paşa, Nasûhî hazretlerine hitâben; "Efendi hazretleri! Bize niçin yabancı gibi bakıyorsun Sakız önündeki muhârebede bize zaferi müjdeleyen siz değil miydiniz?" dedi Çünkü Sakız muhârebesi sırasında Nasûhî Efendi, MezomortoHüseyin Paşanın bulunduğu kalyona kerâmet olarak gelmiş, zaferi müjdeledikten sonra kaybolmuştu Sakız muhârebesi sırasında bu müjdeyi veren kimsenin Nasûhî hazretleri olduğunu bilen Hüseyin Paşa, o gece, onu konağında misâfir edip izzet ve ikrâmlarda bulundu Ertesi sabah dergâh inşâası sebebiyle olan bütün borçlarını ödediği gibi, dergâhının çeşitli ihtiyaçlarını da temin etti Böylece Nasûhî Efendinin kimseye borcu kalmadı

Tamâmen Nasûhî Efendinin mülkü olan dergâhta, Cumâ namazı kılınmaya başladı 1704 (H1116) senesinde Vezîriâzam Dâmâd Hasan Paşa bu dergâha imâm, hatîb, müezzin, kayyım tâyin ettirdi Diğer ihtiyaçları için de günlük yüz elli akçe tahsisat ayırttı AyrıcaHadice Sultan ve Vâlide Atik Sultan vakıflarından bu dergâhın ihtiyaçları için gelir tahsîs edildi Dergâhta bulunan dervişlerin her türlü ihtiyaçları temin edildiği gibi, dergâha her gün gelen misâfirler ağırlandı

Nasûhî Efendi, dergâhında pekçok talebe yetiştirdiği gibi, çeşitli câmilerde verdiği vâz ve nasîhatleriyle onların dünyâ ve âhirette saâdete, kurtuluşa kavuşmaları için çalıştı 1705 senesinden îtibâren Eyyûb Sultan hazretlerinin câmiinde Salı günleri vâz vermeye başladı Vefâtına kadar bu mübârek makamda vâz ve nasîhata devâm etti Çok tesirli ve ilgi çekici vâzlarını sayısız kimse uzaktan yakından gelip dinledi Câmide toplanan kalabalıktan o gün Nasûhî hazretlerinin vâz günü olduğu anlaşılırdı

Nasûhî Efendi, vâz günlerinden olmayan bir günde Eyyûb SultanCâmiine gelmişti Câminin o günkü vâizi, hazırladığı vâza âit notlarını unutmuştu Durumu Nasûhî Efendiye bildirdi Nasûhî Efendi de hazırlıksız olmasına rağmen kürsüye çıktı "Bana bir kitap veriniz" dedi Orada bulunanlar bir şiir kitabı verdiler Nasûhî Efendi o kitaptan bir şiir okuyarak vâza başladı Bugünkü vâzı diğerlerinden daha hoş olup, dinleyenler çok memnun kaldılar Nasûhî Efendinin o kitaptan okuduğu kıt'a şudur:

Gönül ki sînede sensiz garîb imiş cânâ
Vatanda âşıka kûyün habîb imiş cânâ
Gamınla mihnete salmışdı rûzigâr beni
Yine cemâlini görmek nasîb imiş cânâ

Tasavvuf yolunda kutbiyyet, gavsiyyet ve ferdiyyet derecelerine ulaşmış olan Mahmud Nasûhî Efendinin birçok kerâmetleri görüldü

Sâlih Efendizâde Feyzullah Efendi çocuk iken hastalanmış, bir şey yiyip içmeden dalgın halde yatıyordu Nasûhî Efendi, Burnaz Hasan Ağaya; "Sâlih'e gidelim, Sâlih'in oğlu hasta olup perişan bir halde yatmaktadır" dedi Yanlarına aldıkları bir-iki kimseyle birlikte Sâlih Efendinin evine geldiler Dalgın bir halde yatan Feyzullah Efendinin başucuna yaklaşıp ellerini alnına koydu ve; "Feyzullah'ım, Feyzullah'ım" diyerek yüzünü okşarken Feyzullah Efendi gözlerini açtı Gördü ki, mübârek elleriyle kendisini okşuyordu Feyzullah Efendi, Nasûhî Efendinin ellerini öptü O saatte üzerindeki ağırlık ve rahatsızlık gitti

Draman Dergâhı şeyhi olan Îsâ Efendinin kızı hastalanmıştı Hastalık o dereceye ulaşmıştı ki, etrâfında bulunanlar ondan ümit kesmişlerdi Îsâ Efendi de tam bir ümitsizliğe düşmüştü Bir an Nasûhî Efendi ile kardeşlik derecesinde sevgileri olduğunu düşünüp, evlâd-ı mânevîsî olanZâkir AhmedEfendiyi Üsküdar'a gönderdi Zâkir Ahmed Efendiye; "Nasûhî Efendi hazretlerine git, selâmımı söyleyip hâlimi arzet Ömrümün meyvesi biricik kızım çok hastadır Kardeşliğini bugün için beklerim Himmet buyurup kızımın sıhhate kavuşması için Allahü teâlâya yalvarıp duâ etmelerini istiyorum" dedi Zâkir Ahmed Efendi hemen Üsküdar'a gidip Nasûhî Efendi hazretlerinin dergâhına vardı Huzurlarına çıkıp ellerini öptükten sonra geliş maksadını arzetti Nasûhî Efendi bir mikdâr durakladıktan sonra; "Îsâ Efendiye selâm söyle Cenâb-ı Hak kerîmdir, bağışlar Çok üzülmesinler" buyurdu ve müjde verdi Ahmed Efendi, Îsâ Efendinin dergâhına döndüğü zaman, selâm verip içeri girdi Ona hastanın kalkıp çorba içtiğini ve biraz kendisine geldiğini söylediler Ahmed Efendi, Nasûhî Efendi hazretlerinin selâmını tebliğ edip, müjdelerini bildirdi Îsâ Efendinin kızı kendisinin sıhhate kavuştuğu kanâatine vardı Dergâhta bir bayram havası vardı ve herkes seviniyordu Bu sırada, Nasûhî Efendinin ergenlik çağına ulaşmış olan kızı hastalandı Kendisine haber verdiklerinde; "Onun için gerekli hazırlıkları yapın, vefât edecektir" buyurdu Techiz ve kefeni hazırlanıp diğer hazırlıkları yapıldı O gece kızı vefât etti Ertesi günü defnedildi

Lodosun şiddetle estiği fırtınalı bir günde talebeleri Nasûhî Efendiyi ziyârete gittiler Bir miktar sohbet ettikten sonra, Harem İskelesine doğru geldiler Sonra Nasûhî Efendi; "Harem'den Galata'ya cenâze namazına kim gider?" dedi Orada bulunanlar; "Ey Sultanımız! Bu fırtınalı havada karşıya geçmek mümkün müdür?" dediklerinde; "Aslına sonra vâkıf olursunuz Sevâba ihtiyâcı olan gider" buyurdu İki ihtiyar kimse ile gitmeye karar verdiler Talebeleri de Aşağı Çınar'a kadar berâber gidiyorlardı Hacı Paşa Hamamı önünde bir mevlevî dervişi zuhûr etti Gelerek Nasûhî hazretlerinin elini öptü Derviş konuşmaya başlamadan önce Nasûhî Efendi; "Fasîh Dede ne zaman vefât etti" diye sordu Derviş; "Bu gece yarısından önce Derviş Osman'ı odasına çağırıp; "Bu gece yolcu olsak gerektir Lâkin beni Şeyh Nasûhî gasl etsin (yıkasın) Namazımı dahi onlar kıldırsınlar" diye vasiyet eyledi ve iki saat geçtikten sonra vefât etti Biz sabah namazını kıldıktan sonra Derviş Osman beni çağırıp denizde fırtına var Lâkin elbette Fasîh Dedenin söylediklerinde bir hikmet vardır Buradan bir kayığa bin, İstanbul'a (Eminönü'ne) var İstanbul'dan büyük bir kayık bulup git, Nasûhî Efendi hazretlerine durumu haber ver Elbette onlara dahi malûm olmuştur İcâbet buyururlar diye, Sultanım hazretlerine ben kölenizi gönderdi Ben büyük bir kayık getirdim Şimdi Şemsipaşa'dadır" dedi Nasûhî Efendi talebeleriyle birlikte Şemsipaşa'ya kadar yürüdüler Orada bekleyen kayığa bindiler Talebeleri hocalarının sözündeki hikmeti anladılar ve bir kerâmetine daha şâhid oldular

Nasûhî Efendinin sevenlerinden Şâmî Ahmed Efendinin bir kız çocuğu olmuştu Hanımıyla konuşup çocuğun ismini Fâtıma koymaya karar verdiler Bu sırada Nasûhî Efendinin, Ahmed Efendinin evine gelmekte olduğunu gördüler Ev sâhibi kapıya çıkıp onu hürmetle karşıladı, ellerini öptükten sonra içeriye dâvet etti Nasûhî hazretleri başkaları hiçbir şey konuşmadan; "Oğlum biz sizin kızınıza isim koymak için geldik" buyurdu Ahmed Efendi çocuğun annesinin yanına girip durumu anlattı Çocuğun annesi; "Biz kendi aramızda Fâtıma ismini koymayı kararlaştırmıştık ama, bunda da bir hikmet var Nasûhî hazretlerinin verdiği isim olsun" dedi Çocuğu Nasûhî Efendinin kucağına verdiler Kimseye hiçbir şey söylemeden sağ kulağına ezan, sol kulağına ikâmet okuduktan sonra, çocuğa Fâtıma ismini verdi Orada bulunanlara da buyurdu ki: "Allahü teâlâ bilir ama sizin gönlünüzden de Fâtıma ismi koymak geçiyordu" buyurdu Çocuğun babası ve yanındakiler Nasûhî hazretlerinin kerâmetini görüp büyük bir velî olduğunu anladılar

Muhammed Nasûhî Efendi senelerce dergâhında talebe yetiştirdi ve Eyyûb SultanCâmiinde Salı günleri vâz ve nasihat ederek insanların dünyâ ve âhirette saâdete, kurtuluşa ermeleri için gayret etti

1714 senesinde Kastamonu'ya gönderildi Kastamonu'da bulunduğu sırada da vazifesini sürdürdü Orada Halvetiyye ve Şâbâniyye yolu büyükleriyle görüşüp sohbet etti Evliyâ ve âlimlerin kabirlerini ziyâret etti Bu yolculuğu sırasında oğlu Şeyh Alâeddîn Efendi de yanında bulundu Kastamonu'dan ayrılacağı sırada büyük velî Şeyh Şâbân-ı Velî hazretlerinin kabrinin bulunduğu türbeye girdi Kabrinin başında Kur'ân-ı kerîm okuyup sevâbını rûhuna bağışladı

Şeyh Şâbân-ı Velî hazretlerinin rûhâniyetine teveccüh edip, yönelip ondan istifâde etti Ona vedâ ettikten sonra hayvanına binerek Ilgaz Dağında türbesi bulunan Benli Sultan diye meşhûr olanŞeyh Muhyiddîn Efendinin kabrini ziyârete gitti Bu ziyâret sırasında yanında Kastamonulu Azizzâde Efendi ve Nasûhî hazretlerinin oğlu Alâeddîn Efendi de bulunuyordu

Nasûhî Efendi, Benli Sultanın kabrini ziyâret etmek içinKastamonulu Azizzâde ile birlikte türbenin içine girdi Oğlu Alâeddîn Efendi ise, kapıda bekliyordu Biraz sonra Alâeddîn Efendi de türbenin içine girdi Nasûhî Efendi iki rekat namaz kılıp Kur'ân-ı kerîm okuduktan ve sevâbını Benli Sultanın rûhuna hediye ettikten sonra onun rûhâniyetine teveccüh etti Bu sırada oğlu Alâeddîn Efendi de gözlerini kapayıp teveccüh ediyordu Kulağına konuşma sesleri gelmeye başladı Kendi kendine; "Herhalde babam Azizzâde ile konuşuyorlar" dedi Fakat gözlerini açıp baktığında ne görsün Sandukanın üzerinde orta boylu, hafif sakallı bir zât duruyordu Babası Nasûhî Efendi de o zâtla sohbet ediyordu Onların bu hallerinden ve heybetlerinden hayrete düşen Alâeddîn Efendi, dışarı çıktı Bir müddet sonra Nasûhî Efendi ve Azizzâde Efendi de dışarı çıktılar

Kastamonu'dan ayrılıp, İstanbul'a gelmek üzere yola çıkan Nasûhî Efendi, bu yolculuk sırasında Mudurnu'ya uğradı Mudurnu'daki bir hâlini oğlu Şeyh Alâeddîn Efendi şöyle anlattı: "Babam Nasûhî Efendi, Kastamonu dönüşünde Mudurnu'ya gelip Sun'ullah Efendinin kabrini ziyâreti sırasında birkaç gün talebelerinden Abdullah Efendiye misâfir oldu Bir gün işrak namazından sonra istirahat ediyorlardı Biz de Abdullah Efendi ile sohbet ediyorduk O sırada iki zât zuhûr edip, selâm verdiler ve yanımıza oturdular Sarışın, kısa boylu, heybetli kimselerdi Bir ara bana korku gelip yanlarından kalktım O zâtlar, Nasûhî Efendi uyanınca yanına gittiler Şeyh Abdullah Efendiye; "Bunlar kimlerdir?" diye sordum O; "Bunlar Sun'ullah Efendinin talebelerindendirler" cevâbını verdi Ben ona; "Sun'ullah Efendi vefât edeli yüz seneye yakın oldu" deyince, Abdullah Efendi; "Bunlar cinnî tâifesindendir Tecdîd-i bîat (bîatlarını yenilemek) için geldiler HâlenSun'ullah Efendinin türbesinin penceresi önünde otururlar Pekçok defâ bunları görenleri gördük" dedi

Muhammed Nasûhî Efendi 1718 senesi Şâbân ayının son haftası, vâzında; "Bize bir sefer gerekti Bu makamda son vâzımdır" buyurarak cemâate vedâ etti Dergâhlarında da aynı şekilde vedâ etti Onun bu sözlerini talebeleri herhalde Kastamonu'ya gidip oradaki büyükleri ziyâret edecek diye mânâlandırdılar O hafta Cumâdan sonra hastalandı Ramazan ayının ilk günlerindeydi Bir gece oturduğu evden dışarıya çıkan Nasûhî Efendi, dergâhın bahçesinde dolaşıyordu Onun bahçede dolaştığını gören hanımı, bahçeye çıkarak yanına yaklaştı ve; "Muhterem efendim! Bu gece vakti bu bahçede niçin gezinip durursunuz?" diye sordu O da; "Allahü teâlâ bilir ama, bu bayramı burada geçireceğiz Şimdiden kendime yer hazırlıyorum" buyurduHanımı bu haberi işitince üzüldü ve; "Niçin böyle söyleyip yüreğimizi yakıyorsun" dedi Nasûhî hazretleri; "Takdîr-i İlâhî böyledir" cevâbını verdi Aradan günler geçti Ramazân-ı şerîf ayının ortasına geldiğinde, sevenlerini etrâfına toplayıp, yerine oğlu Alâeddîn Efendiyi halîfe tâyin etti ve vasiyetini bildirdi

Muhammed Nasûhî hazretlerinin talebelerinden Şâmî Ahmed Efendi, vefât edeceği gün hocasını ziyâret etti Mahammed Nasûhî Efendinin hastalığı iyice artmıştı Şâmî Ahmed Efendi ona; "Efendim biraz az oruç tutup ilaç kullanırsanız rahatsızlığınız iyileşebilir" deyince, Nasûhî Efendi; "Oğlum! Cenâb-ı Hakk'ın inâyetiyle otuz senedir farzları değil nâfileleri dahi noksan yapmadım İnşâallah bu gece dergâh-ı izzete, oruçlu giderim" buyurdu

Mahammed Nasûhî hazretleri vefât ettikleri gün ikindi namazından sonra hizmetinde olan dervişlere; "Bu gece Cüneyd-i Bağdâdî, Abdülkâdir-i Geylânî, MollaHünkâr Celâleddin, Mârûf-i Kerhî, Seyyid Yahyâ Şirvânî, SultanŞâbân-ı Velî ve hocamAli Atvel hazretleri teşrif buyuracaklardır Onlara hizmette kusur etmeyin"İftar vaktinde Derviş İbrâhim, Nasûhî hazretlerinin yanından odanın kapısına varıp iki lokma ekmek yedi Üçüncü lokmayı yerken Nasûhî hazretleri bir defâ; "Hû" diye seslendi Derviş İbrâhim ekmeği bırakıp içeri girerken tekrar; "Hû" diyeAllahü teâlânın ismini zikr edip rûhunu teslim etti

Ramazân-ı şerîf ayının on sekizinci Pazartesi günü iftâr vaktinde vefât etti Ertesi gün Üsküdar'da Doğancılar Parkının karşısındaki çıkmaz sokağın içindeki dergâhının bitişiğinde defnedildi Muhammed Nasûhî Efendinin kabrinin üzerine daha sonra türbe inşâ edildi Taştan yapılmış türbenin önünde mescidin minâresi vardır Eskiden türbeden mescide bir kapı açılırdı Türbenin içinde tahta sandukalı on kabir vardır Ortadaki demir şebekeli sanduka Şeyh Nasûhî Efendinindir Diğerleri ise Muhammed Nasûhî Efendinin oğulları ile torunlarının ve türbede postnişinlik yapanlarındır Bâzılarının üstünde isimlerini ve vefât yıllarını gösteren levhalar vardır Türbenin sağ tarafında dergâhın mescidi vardır Türbenin üzerinde Şâir Zekâî'nin ta'lik hattıyla yazılmış olan şu iki satırlık manzûmesi bulunmaktadır

Makâm-ı evliyâdır, menbâ-ı feyz-i fütûhîdir,
Edeple dâhil ol sofî, bu dergâh-ı Nasûhî'dir

Mânâsı: "Ey derviş! Manevî fetihlerle ilgili feyzlerin kaynağı ve velîler durağı olan bu Nasûhî dergâhına edeple gir"

Abdülkerîm Dede, Canbazlar Kethüdâsı İbrâhim Ağa ve Nasûhîzâde AhmedEfendi anlattılar:

"Bir gün dergâha elinde bavulu ile biri geldiBavulunu emânete verip, bize Nasûhî hazretlerinin türbesini sordu Biz de; "Yorgunsun, birazcık dinlen, sonra ziyâret edersin" dedik Fakat o; "Önce ziyâret edeyim sonra dinlenirim" cevâbını verdi Bunun üzerine türbeyi gösterdik O gidip kabrin başında bir müddet Kur'ân-ı kerîm okudu Ziyâretten sonra yanımıza gelip oturdu ve şöyle anlatmaya başladı: "Bu fakîr, seyahatim esnâsında bir vilâyete uğradım Birisine; "Burada talebelerin, gariplerin kaldığı bir dergâh var mıdır?" diye sordum O da; "Filân yerde bir dergâh var Aradığını orada bulabilirsin" dedi Oraya gidip misâfir oldum Dergâhın idâresini yapan, mübârek kâmil bir zât imiş Onunla tanıştık, o gece berâber sabaha kadar sohbet ettik Bana seyahatimin sebebini ve nereye gideceğimi sordu Ben de anlattım ve İstanbul'a gideceğimi bildirdim Bana; "Oğlum, bir ricâda bulunsam acabâ yerine getirebilir misin?" dedi "Elbette gücüm yeterse yaparım, emrediniz" dedim O da; "İstanbul'a gitmek için, Üsküdar'dan geçmen lâzım Üsküdar'ın Doğancılar semtinde Nasûhî hazretlerinin türbesi vardır Oraya uğradığında bizim hürmetimizi bildirip, mübârek rûhuna Yâsîn-i şerîf, üç İhlâs ve bir Fâtiha okuyup sevâbını hediye eder misin?" dedi "Peki, inşâallah emrinizi yerine getiririm" dedim Sonra ona; "Efendim! İstanbul'da pek büyük velîler, âlimler olduğu hâlde, niçin önce Nasûhî Efendiye gitmemi arzu ettiniz?" diye sormaktan kendimi alamadım O da: "Babam Kâdiriyye yolunda olgun bir velî idi O hayatta iken kıymetini bilemeyip nefsimin hevâsı peşinde koştum O vefât ettikten sonra da huzûrum iyice kaçtı Birgün babamın yerine bakan halîfesi bana; "Ey mübârek hocamın yâdigârı! Kıymetli ömrünüzü böyle geçirip giderseniz sonunuz hüsrân olur Mübârek hocamızın bize bir emânetisiniz Zararın neresinden dönerseniz kârdır Geç de olsa bir medreseye gidip ilim tahsîl etseniz, bir velî kulun hizmetine girip kalb ilimlerini öğrenip buraya gelseniz ve babanızın yerine geçseniz ne güzel olur Size elimizden geldiği kadar yardımcı oluruz Size yakışan budur" dedi "Peki, nereye gideyim" diye sorduğumda da; "Edirne'de tanıdığım âlimler var Oraya gidebilirsin" deyince, hazırlığa başladım İhtiyaçlarımı tedârik edip yola çıktım Yolculuk uzun ve yorucu oluyordu Vakti gelince namazlarımı kılıyor, akşamları da uygun yerlerde uyuyup dinleniyordum Bir gün dinlendiğim bir handa, önümüzdeki yolu eşkıyâların kestiğini, geçenleri soyduklarını söylediler Ben onların bu sözlerine aldırmayıp Allahü teâlâya tevekkül ederek yoluma devâm ettim Yol kesicilerin bulunduğu mahalle yaklaştım Karşı tepenin üzerinde hareket eden bâzı karartılar görülüyordu Belli ki onlardı Gitsem mi, gitmesem mi diye tereddüd içinde yürürken, karşıdan siyah bir at üzerinde nûr yüzlü, sakallı ve heybetli bir zât göründü Yanıma geldiğinde; "Evlâd! Korkma, gel benimle" diyerek geri döndü Peşinden yürümeğe başladım Eşkıyânın bulunduğu yerden geçtikten sonra bana dönerek; "Bundan ötesi selâmettir Yolun açık olsun, Allahü teâlâ yardımcın olsun" dedi ve kayboldu Cenâb-ı Hak, ilim öğrenmek niyetimin bereketiyle, beni eşkıyânın şerrinden bu tanımadığım mübârek zâtın vesîlesiyle kurtarmıştı

Uzun yolculuktan sonraÜsküdar'a geldim Oradan İstanbul'a sonra da Edirne'ye gidecektim Üsküdar'da yürürken iki kimse yanıma sokuldu; "Ey efendi! Seni üstâdımız dergâhına dâvet ediyor Lütfen oraya buyurunuz" dedi Beni burada kimse tanımazdı Üstelik benim de tanıdığım bir kimse yoktu Yine Rabbimize tevekkül edip; "Peki geleyim" diyerek peşlerine düştüm Dergâha geldik Dinlenmemi söylediler "Beni huzûruna dâvet eden üstâdınızla görüşeyim" dediğimde; "Üzülme, vakti gelince o sizi çağırır, görüşürsünüz" dediler O gece sabaha kadar uyuyamadım Kur'ân-ı kerîm okuyup, namaz kıldım Allahü teâlâya; "Yâ Rabbî! Bana ilim, amel ve ihlâs ihsân eyle" diye çok yalvardım Sabah namazını kıldıktan sonra bana; "Şeyhimiz seni huzûruna bekliyor" dediler İçeri girdiğimde, beni eşkıyânın elinden kurtaran o nûr yüzlü zât karşımda duruyor, bana tebessüm ediyordu Hayretimden dona kalmışım Aklım başıma geldiğinde hemen eğilip elini öptüm Sonra da; "Muhterem efendim! Tehlikeye girdiğimde hayâtımın kurtulmasına sebeb oldunuz" derken, sözümü kesti ve; "Oğul! Ne garip kelâm edersin Seninle ilk defâ karşılaşıyoruz Orada senin gördüğün kimse bu vücûd değildir Cenâb-ı Hak meleklerinden birini benim sûretimde oraya gönderip, seni tehlikeden kurtarmış" diyerek hâllerini gizledi Üç gün dergâhta kalıp istirahat etmemi emretti Dışarı çıktıktan sonra, bu zâtın kim olduğunu sordum Nasûhî Efendi olduğunu söylediler Üç gün cana can katan, kalb hastalıklarına şifâ olan sohbetleriyle şereflendim Bereketli teveccühleri ile kalbim aydınlandı, haller sâhibi oldum Üç gün sonra huzûruna çıktığımda buyurdular ki: "Evlâdım! Şimdi memleketine geri dön Pederinin dergâhında makâmına otur Bu yolun âdâbına uyarak talebeleri yetiştirmeye çalış Silsile-i aliyye büyüklerinin rûhâniyetleri seni terbiye ederler O zaman yüksek haller, zevkler sâhibi olursun Sana duâ ediyorum Başın dara düştüğü zaman bizi hatırla" Bu sözleri can kulağımla dinledim Mübârek ellerini öptükten sonra vedâlaştım Memleketime gelip, gördüğün gibi burada talebelerin başında, onlara yardımcı olmaya çalışıyorum İşte yukarıda anlattığım sebeplerden dolayı Nasûhî Efendiyi ziyâret edip okumanı istedim" dedi"

İlimde ve fazîlette yüksek bir zât olan MuhammedNasûhî hazretleri, güzel ahlâk sâhibiydi Riyâzet, nefsin istediklerini yapmamak ve mücâhede, nefsin istemediklerini yapmak sûretiyle Allahü teâlânın rızâsına kavuşmaya çalışırdı Uzun müddet halvette kalırdı Recep ayının başında halvete girip, Ramazân-ı şerîf bayramında halvetten çıkardı İki erbaîn (kırk gün) ve bir îtikâf müddeti (on gün) halvette kalırdı 1696 (H 1108) senesinde on erbaîn müddeti yâni dört yüz gün müddetle erbâinde kalmıştı Ramazan ayının son on günündeki îtikâfdan başka olan halvet ve erbaînlerinde yirmi dört saatte bir yemek yerdi Yağlı ve tuzlu yiyeceklerden sakınırdıYediği tuzsuz çorba ve tuzsuz ekmeğin hepsi otuz dirheme (yaklaşık 150 gr) ulaşmazdı Erbaîn ve halvetlerde oruçlu olduğu gibi, diğer zamanlarda Pazartesi ve Perşembe günleri ve Arabî ayların 13, 14 ve 15 günlerinde oruç tutardı Her gün evvâbîn, tesbih, teheccüd, işrak ve duhâ namazlarını devamlı kılardı Halvet ve erbaînlerde Peygamber efendimizin rûhuna bir Fâtiha üç İhlâs okurdu Diğer peygamberlerin, dört halîfenin, Aşere-i mübeşşerenin diğer Eshâb-ı kirâmın, müctehid imâmların, tasavvuf büyüklerinin de ruhlarına üç İhlâs bir Fâtiha okurdu Özellikle Hasan-ıBasrî, Cüneyd-i Bağdâdî, Seyyid Yahyâ Şirvânî, SultanŞâbân-ı Velî, pîri ve mürşîdi Karabaş Ali Efendinin ruhları için okur, her birinin rûhu için ayrı ayrı duâ ederdi

Nasûhî Efendinin, Ali Alâeddîn Efendi, Fadlullah Efendi, Fahreddîn Muhammed Efendi isimli oğullarından nesli devâm etmiştir Fadlullah Efendinin kızının oğlu İbrâhim Affet Efendinin neslinden Nasûhîzâdeler diye ulemâdan bir âile devâm etmiştir

Nasûhî Efendinin tasavvufta tâkib ettiği yola kendisinden sonra gelen talebeleri ve sevenleri tarafından Nasûhiyye adı verildi

Nasûhî Efendinin tasavvuftaki yolu olan Nasûhiyye yolunu devâm ettiren halîfeleri ise şunlardır:

1) Oğlu Şeyh Alâeddîn Efendi 2) Şâbân Efendi 3) Şâbân Efendinin oğlu Mustafa Efendi 4) Konurapa şeyhi Muhammed Efendi 5) Mudurnu şeyhi Muhammed Efendi 6) Serezli el-Hac Ömer Dede 7) Mudurnu şeyhiAbdullahReşîd Efendi 8) Ankara şeyhi Derviş Hasan Efendi 9) Arâkiyeci Mustafa Dede BunlarNasûhî hazretlerinin icâzetli halîfeleridir Vazîfe verilmemiş olan pekçok talebesi vardı

Nasûhî Muhammed Efendinin belli başlı eserleri şunlardır:

1) Tefsîr-i Şerîf: On cildlik bir eserdir 2) Risâletü'l-Fahriyye, 3) Risâletü'r-Rüşdiyye, 4) Risâletü'l-Velediyye, 5) Şuabü'l-Îmân, 6) Şerh-i Gazel-i Niyâzî-i Mısrî

Nasûhî hazretlerinin Peygamber efendimize muhabbet ve sevgilerini ifâde eden pekçok şiirleri vardır Bunlardan birisi şöyledir:

YÂ RESÛLALLAH!

Eyleyen Uşşâk-ı şeydâ dâimâ
Tal'atındır yâ Resûlallah senin
Derd ile âh ettiren subh u mesâ
Hasretindir yâ Resûlallah senin!

Rûz ü şeb kârım benim efgân eden
Nâr-ı hasretle dilim sûzân eden
Dembedem bu gözlerim giryân eden
Furkatındır yâ Resûlallah senin!

Asfiyânın gördüğü Lutf-i hüdâ
Evliyânın sürdüğü zevk ü safâ
Enbiyânın bulduğu rifa't şehâ
Devletindir yâ Resûlallah senin!

Merhamet kıl ben garîb âvâreye
Mücrimim rahm eyle yüzü kâraya
Şefkat etmek bîkes ve bîçâreye
Âdetindir yâ Resûlallah senin!

Eş Şefîü'l-müznibîn nûr-ı ahad
Kendi bendendir Nasûhî kılma tard
Bâb-ı lutfundan kerem kıl etme red
Ümmetindir yâ Resûlallah senin!

ARZU EDEN GELSİN

MuhammedNasûhî Efendi, bir ara üç gün müddetle sevenlerinden birinin dâveti üzerine hava değişikliği için Çamlıca civârındaki Bulgurlu'ya gitti Bulgurlu'ya gelişlerinin ilk gecesi, gece yarısından sonra teheccüd namazını kıldıktan sonra yanında bulunanlara; "Bize bugün Üsküdar'a gitmek gerekiyor Hizmeti yerine getirdikten sonra inşâallah yine geliriz Arzu eden bizimle gelebilir" buyurdu Sabah namazını kıldıktan sonraÜsküdar'a gelmek üzere yola çıktıYolda karşısından derviş kıyâfetli biri geldi ve; "Ben duâcınız da efendime gidiyordum Dergâhınıza vardım Efendim hazretleri (yâni siz) Bulgurlu'dadır" dediler Çok şükür efendime burada kavuştum Size gelişimin sebebi, Üsküdar'daBülbülderesi denilen yerdeki bir mağarada, Nakşibendiyye yolu mensuplarından Şâh Haydar adında bir zât vardı Bu zât kimsenin işine karışmayan, haram işlememek için insanlardan uzak yaşamaya gayret eden biriydiÖmrünün sonuna doğru bana; "Artık dünyâ hayâtım bitmek üzeredir Vefât ettiğimde cenâzemi yıkamak, namazımı kılmak, kabre koymak ve telkînimi vermek üzere Nasûhî hazretlerinin vekil olmasını istirhâm ediyorum Bu vasiyetimi unutma ve başkaları yapmak isterlerse mâni ol Vefâtımı ve vasiyetimi ona bildirmene lüzum yok OnaAllahü teâlâ bildirir" buyurduLâkin duâcınız işgüzârlık yapıp kendiliğimden geldim Bu gecenin son üçte birinde vefât etti" dedi Nasûhî hazretlerinin yanında bulunan talebeleri, onun bir kerâmetini daha gördüler Vefât eden zâtın dediği gibi oldu Nasûhî hazretleri talebeleriyle birlikte Bülbülderesine geldi Kabrini kazdırdıCenâzesini yıkadı Namazını kılıp, kabre koydu ve telkînini verdi

ACELE TÖVBE ET

Sarayda vazîfeli MehmedAğa anlattı: "Sarayda, Enderûndan yetişmiş bir ağa, Üsküdar'daki konağında oturuyordu Ben de önceleri onun konağında vazîfeliydim O günlerde, Doğancılar'daNasûhî Efendinin vefât ettiği duyulduCenâze namazı kılınmak üzere câmiye götürülüyorduTalebeleri mübârek tabutu omuzlarına almışlar, gözyaşları arasında ağanın evi önünden geçerken, ağa, kalabalığı görmeyeyim diye pencerelerin perdelerini kapattı Çünkü Nasûhî hazretlerinin büyüklüğüne inanmazdı Ağa, o gece rüyâsında büyük bir kalabalığın Pâdişâh Sultan Ahmed Hanı beklediğini gördü Halk, yolun kenarlarına dizilmişlerdi Öyle ki, çarşının aşağı başından Ahmediye Câmiine kadar yollar doluydu Herkes heyecanla bekleşiyordu Bâzılarına niçin beklediklerini sorduğunda, onlar; "Pâdişâhımız, Nasûhî Efendi hazretlerini ziyârete gelecek Onun gelmesini bekliyoruz" dediler Bu sıradaNasûhî Efendi, Pâdişâhın geleceği istikâmete doğru, beyaz bir at üstünde göründü Etrafında talebeleri vardı Nasûhî Efendi, Ağanın önünden geçerken durdu Ona dönüp; "Allahü teâlânın sevdiği kulları sevmeyenler, helâk olur Bu düşmanlık, onların perişân olmalarına kâfidir Sen acele tövbe et ki, kurtulasın!" buyurdu O sırada uyanan Ağa, sıkıntıdan ter içinde kaldığını gördü Hemen tövbe edip, abdest aldı İki rekat namaz kılıp Kur'ân-ı kerîm okudu SevaplarınıNasûhî hazretlerinin rûhuna bağışladı Bir müddet durdu Hiç âdeti olmadığı halde dışarı çıkıp tek başına sokak kapısını açtı ve yola çıktı Hanımı onun alışılmamış bu hâli sebebiyle beni (Karakulak MehmedAğayı) çağırdı Ağa nereye gidiyor acabâ tâkib et dedi Ben de ağanın arkasınca gittim Ağa Doğancılar'a geldiNasûhî Efendinin dergâhına girdi Ben de varıp bir köşeye gizlendim Ağanın hareketlerini tâkib ettim Sabah namazını kıldıktan sonra, Nasûhî hazretlerinin türbesine girdi Kabr-i şerîfinin başında bir mikdar durduktan sonra, Kur'ân-ı kerîm okudu Oradan çıkarak evine döndü Ben de geri dönüp gördüklerimi hanımına anlattım Hanımı Ağaya, bilmiyormuş gibi gece nereye gittiğini sordu Gittiği yeri ve gidiş sebebini anlattırdı HanımıAğadan dinlediklerini daha sonra bana nakletti"

Bu zamandan sonra, Nasûhî hazretlerinin sevenlerinden olanAğa, dergâhının devamlılarından oldu

1) Vekâyiü'l-Füdelâ; c2, s432
2) Sicilli Osmânî; c4, s557
3) Mu'cemü'l-Müellifîn; c12, s80
4) Esmâü'l-Müellifîn; c2, s314
5) Sefînetü'l-Evliyâ; c4, s31
6) Tezkire-i Sâlim; s669
7) Osmanlı Müellifleri; c1, s176
8) Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye; (49 Baskı) s1129
9) Îzâhü'l-Meknûn; c2, s438
10) Üsküdar Târihi; s239, 373
11) Menâkıb-ı Nasûh-i Üsküdârî