Ebû Bekr Bin Ebî Şeybe

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Ebû Bekr bin Ebî Şeybe, en meşhur hadis âlimlerindendir

Hicri 159 senesinde Kûfe’de doğmuştur

Özellikle hadîs ilmi ile uğraşan, ilim ehli bir aileye mensuptu

Dedesi İbrahim bin Osman, Vâsıt Kadısı idi ve adaletiyle meşhur olmuştu

İLİM İÇİN YOLLARA DÜŞTÜ

Hadîs ilminin önde gelenlerindendi

Önce Kûfe’deki muhaddislerden hadîs aldı

Sonra Basra’ya gelerek buranın hocalarından ve daha sonra Bağdat muhaddislerinden hadîs yazdı

Aynı şekilde hadîs rivayeti için Hicâz, Irak ve Şam bölgelerine yolculuklar yaptı

Hayatının son günlerini Bağdat’ta geçirdi

Rüsâfe Mescidi’nde ders verirdi ve bu derslerini kalabalık bir grup takip ederdi

Abbâsîlerin ilk dönem halifelerinden Hârûn er-Reşîd, Muhammed el-Emîn, Abdullah el-Me’mûn, el-Mu’tasım Billah, Vâsık ile, ikinci dönem halifelerinden Mütevekkil zamanında yaşamıştır

İbni Ebî Şeybe, 235 (m

849) senesinde Kûfe’de vefat etmiştir

İbn-i Ebi Şeybe, Musannef’te Abdullah bin İsa’dan şöyle rivayet etmiştir:
“Sizden öncekilerden bir zat vardı

Karada Allahü teâlâya kırk sene ibâdet etti

Sonra: ‘Yâ Rabbi, denizde ibadet etmek istiyorum’ dedi

Bir topluluğa rastgeldi, Gemilerine binmek istedi, Onlar da onu bindirdiler

Gemileri Allahü teâlânın istediği kadar gitti

Sonra, suyun kenarındaki bir ağacın yanında durdu

O zat, dedi ki: ‘Beni bu ağacın üstüne bırakın!’ Onlar da onu bıraktılar ve gemilerine binerek oradan ayrıldılar

“RUHUMU HEMEN AL!

”
O zat orada ibadetine senelerce devam etti

Bu arada bir melek daima onunla beraber bulunurdu ve onun ibadetlerini göğe yükseltirdi

Bir defasında, onun yüksek derecelere kavuşmasına sebep olan zikirleri söyleyip Arş’ın yüksekliklerine çıkmak istedi

Fakat söyleyemedi

Anladı ki bu onun bir hatâsının neticesidir

Sonra o zatın yanına gitti

Kendisine şefaat etmesini istedi

O zat namaz kıldı, dua etti ve ruhunu o meleğin almasını istedi ki; ölüm meleğinden ona daha kolay olsun

Eceli geldiği zaman o melek ona geldi ve; ‘Daha evvel senin şefaatini benim hakkımda kabul ettiği gibi Rabbimden benim şefaatimi senin için kabul etmesini ve benim senin ruhunu almamı istedim

İstediğin zaman senin ruhunu alırım’ dedi

O zat da hemen secdeye kapandı ve; ‘Yâ Rabbi sana şükürler olsun, ruhumu hemen al’ dedi

Sonra gözünden bir damla yaş aktı ve son nefesini verdi

”

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ebû Bekr Bin Ebî Şeybe Ebû Bekr bin Ebî Şeybe, en meşhur hadis âlimlerindendir Hicri 159 senesinde Kûfe’de doğmuştur Özellikle hadîs ilmi ile uğraşan, ilim ehli bir aileye mensuptu Dedesi İbrahim bin Osman, Vâsıt Kadısı idi ve adaletiyle meşhur olmuştu İLİM İÇİN YOLLARA DÜŞTÜ Hadîs ilminin önde gelenlerindendi Önce Kûfe’deki muhaddislerden hadîs aldı Sonra Basra’ya gelerek buranın hocalarından ve daha sonra Bağdat muhaddislerinden hadîs yazdı Aynı şekilde hadîs rivayeti için Hicâz, Irak ve Şam bölgelerine yolculuklar yaptı Hayatının son günlerini Bağdat’ta geçirdi Rüsâfe Mescidi’nde ders verirdi ve bu derslerini kalabalık bir grup takip ederdi Abbâsîlerin ilk dönem halifelerinden Hârûn er-Reşîd, Muhammed el-Emîn, Abdullah el-Me’mûn, el-Mu’tasım Billah, Vâsık ile, ikinci dönem halifelerinden Mütevekkil zamanında yaşamıştır İbni Ebî Şeybe, 235 (m849) senesinde Kûfe’de vefat etmiştir İbn-i Ebi Şeybe, Musannef’te Abdullah bin İsa’dan şöyle rivayet etmiştir: “Sizden öncekilerden bir zat vardı Karada Allahü teâlâya kırk sene ibâdet etti Sonra: ‘Yâ Rabbi, denizde ibadet etmek istiyorum’ dedi Bir topluluğa rastgeldi, Gemilerine binmek istedi, Onlar da onu bindirdiler Gemileri Allahü teâlânın istediği kadar gitti Sonra, suyun kenarındaki bir ağacın yanında durdu O zat, dedi ki: ‘Beni bu ağacın üstüne bırakın!’ Onlar da onu bıraktılar ve gemilerine binerek oradan ayrıldılar “RUHUMU HEMEN AL!” O zat orada ibadetine senelerce devam etti Bu arada bir melek daima onunla beraber bulunurdu ve onun ibadetlerini göğe yükseltirdi Bir defasında, onun yüksek derecelere kavuşmasına sebep olan zikirleri söyleyip Arş’ın yüksekliklerine çıkmak istedi Fakat söyleyemedi Anladı ki bu onun bir hatâsının neticesidir Sonra o zatın yanına gitti Kendisine şefaat etmesini istedi O zat namaz kıldı, dua etti ve ruhunu o meleğin almasını istedi ki; ölüm meleğinden ona daha kolay olsun Eceli geldiği zaman o melek ona geldi ve; ‘Daha evvel senin şefaatini benim hakkımda kabul ettiği gibi Rabbimden benim şefaatimi senin için kabul etmesini ve benim senin ruhunu almamı istedim İstediğin zaman senin ruhunu alırım’ dedi O zat da hemen secdeye kapandı ve; ‘Yâ Rabbi sana şükürler olsun, ruhumu hemen al’ dedi Sonra gözünden bir damla yaş aktı ve son nefesini verdi”