Mevlânâ Abdülmecîd

Mevlânâ Abdülmecîd

Tokat’ta 972 (m 1564) senesinde başlayan tâûn (veba) salgını, gün geçtikçe daha da artıyordu Bunun üzerine şehir halkı; “Abdülmecîd Şirvânî hazretlerinden duâ isteyelim İnşâallahü teâlâ salgın onun hayır duâları ile durur” dediler
Şehrin ileri gelenleri gidip, durumu Mevlânâ Abdülmecîd’e arz ettiler Bunun üzerine Mevlânâ Abdülmecîd şöyle duâ buyurdu: “İlâhî! Bu musibet bulutunu, kerem ve ihsân rüzgârınla def eyle” O ânda Allahü teâlânın izni ile tâûn salgını durdu O günden sonra, otuz sene Tokat şehrine tâûn hastalığı isâbet etmedi Şöyle anlatılır: “Makam sahibi birisi, bir yolculuğu sırasında Tokat yolu üzerinde konaklamıştı Bu sırada Tokat eşrâfının ileri gelenleri, hoş geldin demek için yanına gittiler ve teşrîf ettiğinden dolayı memnuniyetlerini belirttiler Fakat o, kendini beğenmiş, gurûr ve kibir sahibi birisi idi Ziyârete gelenlere hiç iltifâtta bulunmadı Bir müddet sonra; “Bizi karşılaması lâzım gelenlerin hepsi sizler misiniz?” diye sordu Onlar da; “Sâdece takvâ sahibi ve kerâmet ehli velî bir zât kaldı O da zâten dergâhından dışarı çıkmaz” deyince, kibirli adam çok kızıp; “Hemen gidin ve zorla da olsa onu bana getirin” diye emir verdi
Orada bulunanlar, ona şöyle dediler: “Sizden önce de buraya devlet adamları geldi, ancak onlar o zatın dergâhına varıp, ellerini öptüler, ona çok hürmet ve ikramda bulundular Size lâyık olan da, onu ziyâret edip hayır duâlarını almaktır”
Onların bu sözlerine çok kızan adam “Yarın ona lâzım olan cezayı vereyim de siz görün” dedi ve orada bulunanları kovdu Mevlânâ Şirvânî’yi sevenler, durumu ona bildirdiler Zarar görmemesi için, makam sahibi şahsı ziyâret etmesini istediler O Allah adamı da onlara; “Sizler üzülmeyin Bizim onun yanına varmamız, onun da bize gelmesi imkânsızdır” buyurdu

ATI ONU YERE VURDU!
Sabah olunca, Mevlânâ Abdülmecîd’in cezasını vermek üzere, hizmetçileri ile beraber huysuz bir ata binip yola çıkan makam sahibi şahıs, bir müddet gittikten sonra, atı onu yere vuruverdi Adam orada can verdi Mevlânâ Abdülmecîd’i sevenler ve ona bağlı olanlar, bu hâdiseyi ona haber verdiklerinde, o mübarek zat şu hadîs-i kudsîyi okudu:
“Benim bir velî kuluma düşmanlık eden, benimle harb etmiş olur”