Kötü Huyun Zararı

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-01-2012

KÖTÜ HUYUN ZARARI

"Muhammed Sıbgatullah", Allah adamlarından

Bir gün Ona sordular, "Kötü huylu" olmaktan

Buyurdu: ("Kötü insan", kötü bilir herkesi

Bulunmaz kendisinde, merhametin zerresi

Nankördür, eşe dosta hiç değildir vefâkâr

Bir iyilik yapsa da, sonradan başa kakar

Tanımaz helâl harâm, sakınmaz günâhlardan

Kimseyle geçinemez, incinir herkes ondan

Hattâ o, çok yapsa da nâfile ibâdeti,
Alamaz sevâp ecir, boşa gider zahmeti

Hadîste buyuruldu: (Kötü huylu kimseler,
Huyları sebebiyle, Cehenneme girerler)

Kötü huylu bir kişi, benzer "kırık testi"ye

Ne yama kabûl eder, ne de döner eskiye

Öyle fenâlıktır ki "kötü huy" bir insanda,
Görmez iyiliğinin faydasını Mîzânda

İster ki, başkasına zarar versin durmadan

Zîrâ böyle kişiler, zevk alır hep bunlardan

Hâlbuki kuyu kazsa, birine, biri eğer,
Kazdığı o kuyuya, evvelâ kendi düşer

Vaktiyle garip biri, bir köyden geçer iken,
Bir fırına uğrayıp, "ekmek" ister içerden

Velâkin parasını vermek istediğinde,
Bakar ki, hiç parası kalmamış üzerinde

Bir "Dilenci" zanneder, fırıncı onu o an

Kalbinden geçirir ki: "Bıktım artık bunlardan"

Bir ekmeğin içine, bolca Zehir koyarak,
Verir o zavallıya, Allah'tan korkmıyarak

Hiç bir şeyden haberi olmayan o müslümân,
O "Zehirli ekmeği", alıp gider oradan

Bir köye girdiğinde, rast gelir Genç birine

Askerden terhis olmuş, dönüyormuş evine

Acıkmış olduğunu söyleyince genç kişi,
Ona merhametinden, acır ve yanar içi

Fırıncıdan aldığı ekmeği verir ona

Gönül râhatlığıyla, devâm eder yoluna

Genç, orada oturup, o ekmeği yiyerek,
Yürür gider evine, hiç bir şey bilmiyerek

Lâkin başlar içinde o Zehirin tesiri

Ve başlar titremeye vücûdunun her yeri

Artık son nefesini alırken o genç adam,
Der ki: (Ben, köyümüze yeni girmiştim ki tam,

Yolcunun birisinden, bir ekmek alıp yedim
Ondan sonra başladı titremeye her yerim)

Bunu duyan fırıncı, başlar bir dövünmeye

Der: (Eyvâh, o zehiri ben koydum o ekmeğe

Keşke yapmaz olaydım, yaptığım iş doğru mu?
Ben, kendi elim ile zehirledim oğlumu)

Ne kadar pişmân olup, üzüldüyse de içten,
Lâkin oğlu ölmüştü, geçmiş idi iş işten

)

08-01-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kötü Huyun Zararı KÖTÜ HUYUN ZARARI "Muhammed Sıbgatullah", Allah adamlarından Bir gün Ona sordular, "Kötü huylu" olmaktan Buyurdu: ("Kötü insan", kötü bilir herkesi Bulunmaz kendisinde, merhametin zerresi Nankördür, eşe dosta hiç değildir vefâkâr Bir iyilik yapsa da, sonradan başa kakar Tanımaz helâl harâm, sakınmaz günâhlardan Kimseyle geçinemez, incinir herkes ondan Hattâ o, çok yapsa da nâfile ibâdeti, Alamaz sevâp ecir, boşa gider zahmeti Hadîste buyuruldu: (Kötü huylu kimseler, Huyları sebebiyle, Cehenneme girerler) Kötü huylu bir kişi, benzer "kırık testi"ye Ne yama kabûl eder, ne de döner eskiye Öyle fenâlıktır ki "kötü huy" bir insanda, Görmez iyiliğinin faydasını Mîzânda İster ki, başkasına zarar versin durmadan Zîrâ böyle kişiler, zevk alır hep bunlardan Hâlbuki kuyu kazsa, birine, biri eğer, Kazdığı o kuyuya, evvelâ kendi düşer Vaktiyle garip biri, bir köyden geçer iken, Bir fırına uğrayıp, "ekmek" ister içerden Velâkin parasını vermek istediğinde, Bakar ki, hiç parası kalmamış üzerinde Bir "Dilenci" zanneder, fırıncı onu o an Kalbinden geçirir ki: "Bıktım artık bunlardan" Bir ekmeğin içine, bolca Zehir koyarak, Verir o zavallıya, Allah'tan korkmıyarak Hiç bir şeyden haberi olmayan o müslümân, O "Zehirli ekmeği", alıp gider oradan Bir köye girdiğinde, rast gelir Genç birine Askerden terhis olmuş, dönüyormuş evine Acıkmış olduğunu söyleyince genç kişi, Ona merhametinden, acır ve yanar içi Fırıncıdan aldığı ekmeği verir ona Gönül râhatlığıyla, devâm eder yoluna Genç, orada oturup, o ekmeği yiyerek, Yürür gider evine, hiç bir şey bilmiyerek Lâkin başlar içinde o Zehirin tesiri Ve başlar titremeye vücûdunun her yeri Artık son nefesini alırken o genç adam, Der ki: (Ben, köyümüze yeni girmiştim ki tam, Yolcunun birisinden, bir ekmek alıp yedim Ondan sonra başladı titremeye her yerim) Bunu duyan fırıncı, başlar bir dövünmeye Der: (Eyvâh, o zehiri ben koydum o ekmeğe Keşke yapmaz olaydım, yaptığım iş doğru mu? Ben, kendi elim ile zehirledim oğlumu) Ne kadar pişmân olup, üzüldüyse de içten, Lâkin oğlu ölmüştü, geçmiş idi iş işten)