Kalbinizi Düşürmüşsünüz, Beyefendi, Kalbinizi!!

Unutkandır insan En çok da kendini unutur İnsan yanını yitirir Sık sık kalbini düşürür göğsünden Vicdanına temas etmeden geçirir bir ömrü Gönlünün gönlünü etmeden getirir yarını Şehrin gürültüsünde, telaşların yangınında, görsel kandırmaların kuytusunda, yüzüne serince değen, senden hiç yüz çevirmeyen, boş söz ve yalan söylemeyen, unuttuğun yanlarını hatırlayan, düşürdüğün kalbini yakana yeniden takan, çiçek kokulu bir pencere önünde bekleyen, yağmur sonraları ikindilerde sıcacık tebessümeyle koyup gelen bir dost içtenliğini

kim istemez?

Ateşli politik cepheleşmelerde, ezici küresel gündemlerde unuttuğumuz nedir? Gündelik telaşlarda, taraflılıklara indirgenen bakışlarda yitirdiğimiz kimdir? En acımasız siyasal rakiplerin birlikte ağladığı bir görüntü yok mudur ülkemizde? İri puntolu manşetlerin, kalın harfli köşe yazılarının kalıplarını kırıp da, savunmasız ve çıplak yanlarımıza aniden dokunuveren bir, bizi kol kola getiren, herkesi birlikte kucaklayan, kucaklatan bir ortak sevincimiz yok mudur? Yeryüzünün kavgalara boğulmuş, tarafgirliklere parsellenmiş acılı yüzünde, hele de bu ülkenin coğrafyasında, o kadar çok ortak sızımız var ki, ortak hazzımız var ki? Niye kavga ediyoruz? Neyi bölüşemiyoruz?

Siyasal etiketleri bir düşürsek yakamızdan Sayısal etkilenmeleri bir kenara koyuversek Ortak değerlerimize eğileceğiz hüzünle Ortak kaygılarımızın başında kucaklaşacağız umutla İnsanın olduğu her yerde, insan özünün unutulmadığı her zeminde bir huzur umudu vardır, sevinçlerin gök mavisi saklıdır

Senai Demirci

_lema_ Kullanıcısından Alıntı



Unutkandır insan En çok da kendini unutur






Evet, buna kesinlikle katiliyorum Oysa önce kendimizle baslamali, sonrada elde ettiklerimizi (gerek huzur, gerekse huzursuzluk olsun) paylasmaliyiz Simdi diyeceksinizdir, huzursuzluk paylasilirmi hic? Paylasilir oda Allah'in izniyle Huzursuzlugun ilk devasida budur; paylasilabilinsin










_lema_ Kullanıcısından Alıntı



İnsanın olduğu her yerde, insan özünün unutulmadığı her zeminde bir huzur umudu vardır, sevinçlerin gök mavisi saklıdır






Ne kadar dogru birseydir bu Yazan hocamizin yüregine saglik olsun! Müsluman ümitsiz olmaz zaten, olmamali Inancimiz ne der? Bir kapi kapanir, diger bir kapi acilir Beklemek düser insana Bekleyisteki gizli nimettende mahrum birakmamaliyiz kendimizi


Cok derin ve beni düsündüren bir paylasim Allah razi olsun

Ahir zamanda yaşadığımıza göre bu sıkıntıları göreceğimiz ayan beyan ortadaEtraf nasıl olursa olsun biz kendi yönümüzü ve tarafımızı iyi bilip sahip çıkarsak inşaAllah ve zürriyetimizi imanlı yetiştirebilirsek Mevlamızın yardım ve inayetiyle kalplerimiz Mevlaya dönük kalır
O'na dönük kalplerdende hep sevgi hasıl olup diğergâmlık tarafımız gelişirAcaba bu çaba ve azim aşağıda belirttiğiniz güzelliğe taşımaz mı? En azından aynı pencereden bakanlarıOlursa eğer bunada şükür derim,hiç yoktansa









Şehrin gürültüsünde, telaşların yangınında, görsel kandırmaların kuytusunda, yüzüne serince değen, senden hiç yüz çevirmeyen, boş söz ve yalan söylemeyen, unuttuğun yanlarını hatırlayan, düşürdüğün kalbini yakana yeniden takan, çiçek kokulu bir pencere önünde bekleyen, yağmur sonraları ikindilerde sıcacık tebessümeyle koyup gelen bir dost içtenliğinikim istemez?














Ateşli politik cepheleşmelerde, ezici küresel gündemlerde unuttuğumuz nedir?








Alimlerimizin şiddetle siyasetten kaçmalarının nedenlerine bakarsak bu sorunun cevabı da gelmiş olur