Unutmamak Dileğiyle İnşallah

Unuttuk

Ne çabuk unuttuk, ne çok unuttuk

Dünya kalınası değildi,

yeryüzünde karar kılamazdık ki

Geldik ve nihayet dönecek değil miydik?

Şimdi hatırladığımız bu

Ve hiç unutmayacağımız


Ne çok unuttuk, ne çabuk unuttuk

Bizden önce gelenleri ve bizden önce gidenleri

Güzel atlara binip giden güzel insanları

Sırf ölümünü güzel eylemek için yaşayanları

Ölümünü 'düğün gecesi' gören güzel bakışlıları


Ne çok uyuduk göklerden habersiz

Ne çok unuttuk semaya yüz dönmeyi

Ayağımızı yere sabit belledik

Elimizdekileri sahiplendik

Değil elimizdekilerin,

elimizin bile elimizde olmadığını hatırlamak zamanı şimdi

Çok hatırlamak ve çabuk hatırlamak zamanı


Unuttuk;

dünya bir gölgelikti oysa

Yolcu olduğumuzu unuttuk,

yolumuzun buradan geçtiğini sadece

Sadece uğradığımızı şu dünyaya

Yükümüzü yeğni tutmayı bilemedik

Biriktirdik, çoğalttık, artırdık ve saydık

Geriye ne kaldı?

Şimdi hatırladık

Sermayemiz yokluktu, servetimiz acizlikti

Şimdi hesapladık


Unuttuk,

Yüzümüzde Rahmanın nakşı vardı

Gözümüzde Cemalin bakışı vardı

Gönlümüzde Bekanın aşkı vardı

Şimdi, yüzümüz yerde kaldı

Gözümüz yaşta kaldı

Gönlümüz darda kaldı

Hatırladık ve anladık ki,

Bu dünyanın ötesi vardı


Gelin, burada kalmayalım

Yüzümüzü Rahmanın vechine döndürelim,

Gözümüzü Gufranın tecellisine çevirelim,

Gönlümüze 'neylerse güzel eyleyen' Mevlamızın tesellisini devşirelim


Hatırlayalım, hatırlayalım ki,

'Hatırlamaya değer bir şey bile değil'ken

Yüze geldik, varlığa vardık, dile geldik, ışığa vardık

Kimsenin bizi bilmediği, kendimizi de bilmediğimiz

Derin bir unutuştan alındık

Hatırlandık, hatırı sayılır olduk


Fakat ne çok unuttuk ve ne çabuk unuttuk

Unutuşun çocuğu olduğumuzu

Varlığın uçarı kuşu olduğumuzu

Kanatlarımız olduğunu,

yerde kalanlardan ve arza bağlananlardan uzakta

Kaderimiz olduğunu

Gelip gitmenin, konup göçmenin,

Ondan gelip Ona gitmenin

Ne güzel olduğunu

Hatırlayalım hatırlayalım ki

Unutuştan alınmış

ve çokça unutmuştuk


Unutmayalım ki

Hep hatırlandık, hep hatıra kaldık

İşte o zaman enkaz altından çıkarabiliriz ruhumuzu


Ve o zaman yüreğimizdeki yangın yeri

İbrahimvari bir gülşene döner


Ve biliriz ki,

Mazlumlar mahzun olmazlar

Masumlara hüzün erişmez asla

Ve korku yoktur şehidlere