İlahi Armağan -47- Meclis

47 MECLİS


Bu konuşma Salı günü medresede yapıldı
Şaban ayı hilâlinin ilk göründüğü gündü Hicrî 545, Milâdî 1150


Öğren, iş yap, ihlâs sahibi ol Varlığından çık Halkı kalbinden sil Sonra Allah de Öteyi bırak, şaşkınlıklarında kalsınlar, İbrahim (as) Peygamber gibi şöyle söyle: “Onların hepsi bana düşman; dostum, ancak âlemlerin Rabb’idir” (eş-Şuarâ, 26/77)
Halk âleminden hicret eyle Allah'a kul olmayanlara kalpten öf­kelen Halkı bir kuvvet sahibi sandığın süre, yanlarında oturma Onların kuvvetini sahibine verdiğin an, onlarla olabilirsin; çünkü tevhid ehli oldun Kalbinden şirk uzaklaştı; halka dön, onlara karış ve sende olan iyi şeyleri onlara dağıt Halka ilim öğret ve onları Yaratan'ın kapısına ilet
Havas -seçme kullar- ölüm bilmez; onlar cümle halkı kalpten siler, seçme ve isteme hâlini bırakır Onların ölümü budur Bu ölü­mü benliğinde toplayan için ebedî ve sonsuz bir hayat vardır; her zaman Yaratan'la olurlar Bu ölüm mânevidir Herkes kolayca ya­pamaz Buna: “Ölmeden evvel ölmek” derler
Zahirdeki ölüm, bir anlık duraklamadır, baygınlıktır ve uyku­dur; sonrası ebedî ayıklık Anlattığımız ölüme ermek dilersen, ma­rifet ve yakınlık tohumunu benliğine ek Aziz ve Celil olan Hakk'ın eşiğine yat; işte o dem sana rahmet, ve minnet eli gelir; ebedî ve sonsuz hayatla diri kılar
Nefsin kendine göre yiyeceği vardır Sır âlemi kendine göre taam alır ve kalp, istidadına göre yer Herkes varlığına göre kabili­yeti kadar gıda alır Peygamber (sav) Efendimiz bir hadîs-i şerifin­de şöyle buyurur: “Ben Rabb’imin katında gecelerim Beni yedirir ve içirir”
Yani, sırrıma mânalar doldurur Ruhumu ruhanî gıdalarla bes­ler; velhasıl özüme has olan şeyleri yedirir
Peygamber (sav) Efendimiz, ilk defa kalbi ve kalıbı ile miraca çıktı: Sonra dış varlık yok edildi Kalbiyle Yaratan'ın katında oldu; hâlbuki kendisi halk arasında dururdu Hakikaten o büyük Peygam­ber’e vâris olanlar da aynı hâli taşır; kalplerini Yaratan'a verirler Onlar ilim ve amelin arasını bulur, ihlâs sahibi olurlar Ve bildik­lerini halka öğretmekten çekinmezler; peygamberler de böyle yapardı

Ey cemaat! Allah yolunda çalışanların artığını alınız, onların kaplarında kalan şaraplardan içiniz
Ey ilim iddiasında bulunan, ilmine değer verilmez; çünkü ame­lin yok Ameline de değer biçilmez; çünkü ihlâs yok Çünkü yaptığın işler heykele benzer; ruhu olmayan ceset gibidir İhlâsın işareti olur Halkın övgüsüne dönme Kötü demelerine üzülme Onların elin­dekine bakma Bunlar ihlâsa işarettir Sana düşen, Yaratan'ın hak­kını vermektir Nimet için değil, sahibi için çalış Mülk için değil, malik için al Batılı bırak, hakkı tut Halkın elindeki kabuktur; Hâlık'ın katında olan ise öz Ne zaman ki, bu yolda doğruluğun tamam oldu, ihlâsı buldun ve Hakk'ın katında olanı anladın demektir İş­te o zaman bütün özlerin özü sana verilir Özün özünü, sırrın sırrı­nı, mânaların mânasını anlarsın Bu kez Hakk'ın gayri cümle eşya­dan soyunursun Bu soyunma kalbe aittir, cesetle ilgisi olmaz İn­san, yeterlik duygusunu kalpten alır, bu duyguyu ceset veremez İn­san sırrını halktan kaçırabilir, dış varlığını asla Kalp gözü mâna âlemlerine bakar, dış yapılara bakmaz Asıl bakış, halka değil Hakk'a olmalı Esas mesele, O'nunla olmandır, halkla değil
Size göre bir gün dünya bitecek Hakk'ı bulunca da âhireti iste­meyeceksiniz Sanki dünya yok, âhiret yok ve sanki O'ndan gayri her şey boş ve cümle varlık O'nun olmuş
Allah sevgilileri sevgi nimetini tadarlar Bu tadı alanlar seçme kullardır İptilâya uğramayan hâlleri mi kaldı ki? Küffar kılıcı ile şehit düşenler, büyük nimetler alır Acaba sevgi kılıcı ile şehit dü­şenler nasıl olur? Ve ne gibi ecir alırlar; tahmin edilemez
Bak, görmez misin, birçok harap yerler vardır, o yerleri, o yer ehlinin hatası bozmuştur Hatalar ülkeleri harap eder, ehlini yoklu­ğa gömer Böylece bir hata işlediğin an bünyen yıkılır Çünkü orası da bir beldedir Her ne zaman hata işlersen önce vücuduna bozukluk gelir, sonra dinî varlığına Hatalar seni kör eder, kötürüm kılar, kulaklarını tıkar, kuvvetin gider, aklına gelmedik çeşitli hastalıklara tutulursun Hata fakirlik getirir; evin dağılır, dostuna, düşmanına avuç açarsın
Yazık sana, ey münafık adam! Hakk'ı kandırma O Aziz'dir, Celil'dir Bir iş tutarsın, dıştan Hak için olduğunu gösterirsin; hâlbuki değil Halka gösteriş yapmaktasın ve bozuk hâlini saklayarak on­ların kapısında bükülmekte ve Rabb’ini unutmaktasın Yakında dünyadan çıkacaksın, elin boş olacak Ey iç hastalığına tutulan, şifa ara; bu şifa ancak sâlih kulların yanında olur Allah'ın iyi kulları senin derdine çare bulur Onları ara, şifa ilâcını al ve kullan Onu kullan­dığın an, sana devamlı afiyet gelecek ve ebedî sağlık bulacaksın Mânan düzelecek, kalbin sıhhat bulacak, sırrın mânalar taşıyacak, her halvetin Rabb’inle olacak Bu hâllerde kalp gözlerin açılır; Hak Teâlâ'nın rahmet deryasına o gözle bakarsın; doğrusu erenlerden olur­sun O'nun kapısına anlayışla girenler zatından başkasına bakamazlar Bir kalp ki, onda kötü icatlar yaşar, onun gözü Hakk'a nasıl ba­kar?

Ey cemaat! Uymayı biliniz, icat çıkarmayınız Muhalefet iyi sa­yılmaz; iyisi uysal olmaktır İtaat ediniz, isyan bayrağı çekmeyiniz Şirk ehli olmak iyi değildir İhlâsa sarılınız Hak Teâlâ'yı birleyiniz ve O'nun kapısından bir an bile ayrılmayınız Her derdinizi O'na açı­nız İhtiyacınızı O'ndan isteyiniz, her yardımı O'ndan dileyiniz Baş­kasına, kalpten yardım dileyerek koşmayınız Her hâlinizde O'na te­vekkül ediniz Başkasına dayanmayınız
Ve ey seçme kullar! Size gelince; varlığınızı O'na teslim edin O'nun her tedbirine razı olun Bir şey istemeyin, O'nu anmakla meş­gul olun Hak Teâlâ geçmiş peygamberlere indirdiği bazı kitaplarda şöyle buyurur: “Bir kimse Beni anmakla uğraşır ve bir şey istemeye zaman ayıramazsa; ona verdiğim, durmadan ihtiyaç beyan edenlerden da­ha artık olur”
Bu yüce kelâmı işitmedin mi, ne kadar güzel Ey O'nu anmak­la uğraşan ve kalbini O'nun uğruna engin kılan, vergisine razı de­ğil misin ki, o seninle oluyor Bu hâli şu kudsî hadîs bize anlatır: “Ben, Beni ananlayım” Yine buyurur: “Ben, kalbi Benim uğrumda mahzun olanlarla olurum”

Ey evlat! O'nu anman kalbini O'na yaklaştırır Ve yakınlık evi­ne girersin, misafiri olursun Her misafire ikram edilir, bilhassa pa­dişahın misafirine Ne zamana kadar bu şahı bırakacak, bayağı mülk ve dünya sahipleri ile olacaksın? Yakında onlar ile aran açı­lacak, mülk ve sahipleri gidecek Yakında âhireti görürsün ve o za­man sanki dünya hiç yokmuş gibi, âhiret ise sonsuz olur
Benden kaçmayınız; elimde dünyalık yok Fakat yanımda çok zenginler var Onlar hem sizden hem de şarkta, garpta bulunanlar­dan zengin Ancak sizi istemem sizin için oluyor; iplerinizi bükmek­teyim
İcatçı olma, Allah'ın dininde olmayan şeyleri yapmaya çalışma Elinde iki adil şahit olsun; biri Kitap, öbürü de Sünnet Bunlar se­ni Rabb’ine ulaştırır Ama sen bunu anlamadan icat çıkarmaktasın Elinde iki şahidin var: Biri zayıf aklın, öbürü de şahsî arzun Şüp­hesiz bunlar seni ateşe iter; Firavun, Haman ve onların tebaasına katar
Kaderi hüccet olarak ele alma; bunu kimseye kabul ettiremez­sin Sana en çok gereken ilim mektebine girmek, öğrenmek; sonra amel etmektir Daha sonra da ihlâs Bir şey ki, sana lâzım olduğu hâlde gelmiyor, onu ara Bütün gücünü ilme ve amele harca İlmi­ni ve amelini dünyaya harcama Bu gücün, her zaman devam etmez, tükenir Kuvvetini faydalanacağın şeylere harca
Bu arada biri kalktı, vecde kapılmıştı Mevzu dışı sordu:
“Şu gelinin bahtı için ona gerekeni söyle!” Şu cevabı aldı:
“Sevgi şahtan başlar, sonra zifaf”

Ey evlat! Kendini Hakk'ın rızasına ver Gayretli ol; O'nun rızası­na kavuşursun, senden razı olur O senden razı olunca sever Geçim kederini kalbinden at Allah rızkını gönderir Bir şey seninse yorma­dan gelir Bütün maksatları kalbinden çıkar Bir gayen kalsın, o da Aziz ve Celil olan Hak Bunu yaparsan O, her derdine yeter İstedi­ğin, en çok yarayan şey olmalı Himmetin dünyaya olursa onunla ka­lırsın, âhirete olursa âhiretle kalırsın; halkı istersen zaten onlarla be­rabersin, şayet arzun Hak Teâlâ olursa dünya ve âhirette O'nunla beraber olursun