İlk Tebliğ

Bugün , şimdiye kadar yaptığım uzun iş yolculuklarına belki de en güzelini ekledim Koşarak geldiğim tren istasyonunda bekleyen trenin tabelası bana çok uzaktı, Sheffield’a gidip gitmediğinden emin olmak için trene binmek üzere olan soğuk, ilgisiz duruşlu, orta yaşlı bir hanıma hemen sordum, “Tren Sheffield’a mı gidiyor?” Doğru dürüst yüzüme bile bakmadan “Evet” dedi Normalde bir İngilizin nezaketine ters bir hareketti bu ama, benim de üstünde durup düşünecek vaktim yoktu Hemen atladım trene Ama tren nedense, herzaman bindiğim trenden farklıydı İçeride tekrar sordum, “Hayır” dediler Alel acele kendisine sorduğum bayanı da bulup “Yok” dedim “bu bizim tren değilmiş…” Büyük telaş ve minnettarlıkla “aaa, o zaman ben senden ayrılmayayım, birlikte doğru trene binelim” dedi
Beni pek sevmediğini ilk görüşte anlamıştım, önyargılı bakışlara çok da yabancı değildim Doğru tren geldiğinde, kendisini fazla rahatsız etmeden biraz uzakta olan masalı bir koltuğa oturdum, beni takip edip karşıma oturmak için izin istedi, “memnuniyetle”, dedim Kendisi orta yaşın biraz üstünde, aslında hoş bir hanımdı, hani görmüş geçirmiş türden, entel bir görüntüsü vardı ayrıca konuşkandı da Belli ki başlangıçtaki durgunluğumdan ve sessiz gülümsemelerimden kendisini çok rahatsız etmeden bir yolculuk yapmak istediğimi anlamış, ısrarla sohbet etme çabasına girmişti, kabalığını unutturmak istercesine…
İlacımı içmeden önce, sandviçimi yemek istediğimi söyleyip, müsade istedim İngilizler yiyeceklerini paylaşmazlar, hatta bazılarına göre abes bile oluyor sorunca, ama yakınlığını farkedip teklif ettim Düzgün kesilmiş üçgen sandviçin bir parçası ona, bir parçası bana “Ucundan alayım””dedi, “Yok” dedim, “bana fazla zaten, memnun olurum hepsini yerseniz”, teşekkür ederek kabul etti
Daha sonra, bir poşetten çıkardığı örgülerini gösterdi bana Örgülerin gelirini yardım kuruluşlarına bağışladığından bahsetti Dört adet kuruluşa yardımda bulunduğunu, bunlardan bir tanesinin, eşşekleri koruma derneği olduğunu, bazı ülkelerde onlara çok kötü davranıldığına şahit olduğunu, bu yüzden desteklediğini gülerek söylerken , kendisinin aslında, hem çiftçi, hem hemşire hem de yazar olduğunu da belirtti Örgülerin olduğu poşetten güzel kaplı bir kitap çıkardı daha sonra ve “Bu kitap benim kitabım ve bugün beyin ameliyatı sonrasında kontrole gittiğim, benim kaldığım sürede hemşirem olan bir hanıma hediye edeceğim” dedi Karşımda meşhur bir yazar oturuyordu -kendisinden izin almadığım için ismini veremeyeceğim maalesef- sohbeti de çok hoştu doğrusu
Sohbetimiz gittikçe derinleşiyor, kim olduğumuzdan neler yaptığımızdan konuşuyor, hayattan paylaşımlarla ve ördüğü güzel patiklerle yolculuğumuza devam ediyorduk
Bir müddet sonra, konu inançlara geldi, “Biliyor musun?” dedi “ben Hristiyan değilim, beni herkes öyle sanıyor” Ben de öyle sanmıştım aslında Hatta karşıma tebliğ için oturmuş olabileceğini bile düşünmüştüm Ayrıca yardım kuruluşları için bu kadar çabalayan bir hanımın bir amacı vardır demiştim kendi kendime
“Ben Hindistan’da doğdum ve büyüdüm, daha sonra’da Yunanistan’da kaldım bir süre” dedi ve ekledi: “Türkiye’yi de gördüm” Bunun üzerine ben, “Türk yemeklerini seversiniz o zaman” deyince, “bayılırım” dedi
Ben havadan sudan bahsederken o daha çok inanç konusunu konuşmak istiyordu, “Biliyor musun, ben Budistim yani tek Tanrıya inanıyorum, Hristiyan olamam asla” dedi İnanılmaz, şaşkınlıkla yüzüne bakakaldım Hinduları görüp çok sohbet etmiştim ama, Budist birine ilk defa rastlıyordum “Müslümanlık için” dedi, hemen ardından, “kusura bakma ama, hiç iyi şeyler düşünmüyorum, terör, terör, terör” dedi…
“Biliyorsunuz Amerika’da neler oldu, ikiz kulelere saldırdılar, bir sürü masum insanı katlettiler” “Evet” dedim cevaben, “O sıralar ben’de Amerika’daydım ve o haber yayınlanırken gözyaşlarımı tutamamıştım ama, bu saldırının müslümanlıkla alakası yok O saldıran kişi bir önceki gece alkol almış, bir barda görülmüş biri, ismi müslüman olabilir ama kendisi müslümanlığı takip eden birine hiç de benzemiyor Kur’ an, sevgiyi, hoşgörüyü ve barışı anlatır, savaşı değil Ayrıca inançlı insanlar, hangi dinden olurlarsa olsunlar eğer o inancı yaşıyorlarsa, birbirlerine çok nazik davranırlar, saygılıdırlar, Allah’dan korkarlar Hani kork Allahdan korkmayandan, derler ya, bu insanların öyle korkuları,saygıları yok Dolayısıyla islami temsil edemezler” deyince…”Ooo, sen çok farklısın ve seni çok sevdim” diye cevap verdi bana
“Bilirsiniz inancı kuvvetli olan insanlar karşı dinden birini sevdiklerinde kurtuluşa ersinler diye onların da kendi dinlerinden olmasını isterler, ben de sizi çok sevdim ve Kuran’ı Kerim’i okumanızı çok tavsiye ederim” dedim ve ekledim: “Madem tek Tanrıya inanıyorsunuz İslam da tek tanrılı bir dindir, daha önce hiç okudunuz mu?” “Yok, ama biliyor musun bu sabah oğlum da aynı şeyi söyledi, “Anne, Kur’ an’ı neden okumuyorsun?” dedi ve başını öne doğru sallayıp, “evet, okuyacağım, söz”, dedi
Artık zamanın nasıl geçtiğini anlayamadığım yolculuğun sonuna gelmiştik Vedalaşmadan önce ördüğü patiği hediye etmek istedi bana Kabul etmedim, ısrar etti, Aldım, adresini verdi “Eğer yolun bizim oralara düşerse, mutlaka gel görüşelim” dedi Ben de hayatımda ilk defa dışarda karşılaştığım birine, yabancı birine, bilgilerimi vermiş oldum
Eve dönerken farkına vardım; ilk tebliğimi yapmıştım
MBLACKHILL