İstikamet, Sevgi Ve Sefkat Yolu

İSTİKAMET, SEVGİ VE SEFKAT YOLU
Allah Teâlâ, insani en güzel takvim üzere yaratmis, onun için insana âlem- i asgâr denilmis Insan cismânî ve ruhânî olarak bütün mevcûdâtin hülâsasidir ve bu kâinat manzûmesinin içinde sedefin ihtiva ettigi nefis bir inci mesabesindedir Ve Cenâb-i Hakk hazretleri bütün mükevvenâti, cemâdat, nebâtat ve mahlûkati insana hâdim kilmisdir Insan kendi kiymetini ve mes'uliyetini idrak ettikden sonra himmet ve gayretini yükselterek, lâyik, yüce mertebelere yönelmelidir O da kesiksiz daimî olarak tevâzû üzere tam kullukdur
Lakin pek az kimse; yalniz Hâlik Teâlâ hazretlerinin irfan verdigi basiret ehli olanlar bu inceligi kavrarlar, kendi mükerremligini idrak ederek hayatlari müddetince eksiksiz olarak kulluk etmege sa'y ü gayret ederler
Sâlik bir taraftan büyük bir itinâ ile evradlarini yapmali Bir tarafdan da lâzim, hatta elzem olan kendi nefsindeki ayiblari aramalidir Bu Hakk Teâlâ'nin kulu üzerindeki haklarindandir
Hakiki keramet ancak istikametin husûl bulmus ve kemâle ermis olmasiyladir Bunun da mercii ikidir:

Birincisi; Hak Teâlâ ve Tekaddes hazretlerine imânin sihhati
Ikincisi; Hâtem'ün-Nebiyyin'e zâhirde ve bâtinda iktidâ ve tebaiyettir Kula vacib olan ancak bunlara vâsil olmak için çalismakdir Âdetlerin hârikasi manasina gelen keramet ise tahkik ehli nazarinda ibrete sayan degildir Çünkü istikamette tekemmül etmeyenlerde de görülür

Ebu'l Abbas-i Mürsî -kuddise sirruh- buyurmuslardir ki:
-Bir adam yürür iken yol dürülüp de kendini Mekke'de yahud diger memleketlerde bulsa mühim bir is görmüs degildir Asil ehemmiyetli is nefsin vasiflarini dürüp tayyetmekdir ki, bu kendini Rabbisinin huzurunda bulmakdir
Ebu Muhammed Mürteis -kuddise sirruh- da:
-Filân zâtin su üzerinde yürümesinden, nefsin hevasina muhalif olan kimse benim nazarimda daha kiymetlidir
Ahmed er-Rufaî-kuddise sirruh- hazretleri de:
-Bir kimseyi görürsen ki, havada uçuyor, ona itibar etme Tâ onun sözünü ve isini seriat terazisinde tartincaya kadar, buyurmuslardir
"Mürid" sâdik olan tâlib demekdir Allah Teâlâ'nin sevgisi ile ve O'nun sevgisine kavusmak arzusu ile yanmakdadir Bilmedigi anlayamadigi bir ask ile saskin haldedir, uykusu kaçar, göz yaslari dinmez, geçmisdeki günahlarini hatirlayarak basini kaldiramaz
Her isinde Allah'dan korkar, titrer, Allah Teâlâ'nin sevgisine kavusturacak isleri yapmak için çirpinir
Her isinde sabr ve afveder Her geçimsizlikde, sikintida kusuru kendisinde görür Her nefesde Allah'ini düsünür Gafletle yasamaz, kimseyle münakasa etmez Bir kalbi incitmekden korkar Kalbleri Allah'in evi bilir Ashab-i kiramin hepsini radiyallahü Teâlâ anhum ecmain iyi bilir Hepsinin iyi oldugunu söyler

Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem ashab-i kiram arasinda olanlari konusmamagi emir buyurdu Mümin bunlari konusmaz, yazmaz ve okumaz Böylece o büyüklere karsi bir edebsizlikde bulunmakdan kendini korur O büyükleri sevmek, Allah'in Resûlünü sevmenin nisanidir, alâmetidir Mümin kendi bilgisi ile, kendi görüsü ile evliyâ-yi kirami biribirinden asagi ve yukari deye ayirmaz Birinin daha yüksek, daha üstün oldugu ancak ayet-i kerime ve hadis-i serif ile anlasilir Muhabbet sarhoslugu elbet baskadir Ask sahibi mâzurdur
Mümin zeki ve anlayisli olmali Bazi müminler ilk zamanlarinda yukaridaki güzel sifatlarla muttasif olduklari halde, zamanla bu güzel hal ve sifatlarini kaybediyorlar Halbuki, bilakis tedennî degil terakki etmek lâzimdir Sebebi ise hatali nâhos hareketlerini görerek, onlari daha ilerlemis zannettigi için ayni hatalari yapmaga baslamakda bir sakinca görmüyorlar Halbuki bu ulvî yola gönül veren sâlik, iyi huy, hal ve ahlâkça tekâmül edemezse mânevi yolda ilerleyemez ve Cenab-i Hakka vâsil olamaz
Herkesin istidatlari ayridir Kimileri eski olup uzun zamandan beri çalisdiklari halde, bu yolun geregini ifa edemedikleri, yani lâzim gelen ihlâs, edeb, gayret, sevgi, baglilik ve itaati gösteremedikleri için mânen yol alamazlar

Kimileri ise üç bes aylik yahud üç bes senelik olmalarina ragmen ihlâs, hüsnü niyet ve tevâzu üzere akillica çalisdiklarindan çok güzel ve semereli neticeler alirlar
Yaslilarin hatali hafif hareketlerini benimsememek sartiyla onlara hörmet göstermek ve saygili olmak islâmî âdâbdandir
Bazi salikler bütün gayretlerini üstazlarinin gözüne girmek, iltifatina nail olmak hususlarina harcarlar
Dogrudur Bu çok güzel bir istekdir, fakat bunun da bir âdâbi erkâni oldugu muhakkak bilinmelidir
Mürsidinin gönlüne girmek isteyen, muhakkak Kur'an-i Kerim ahkâmina dikkatli olub, sünnet-i seniyyeye ittiba etmekle mükellefdir
Muhakkak istikamet, sevgi ve sefkat yoluna yönelmesi gerekir Bunlarla muttasif olan sâlik, herkesi sever, sefkat gösterir bu nedenle kalbindeki paslar silinir
Herkesle geçimli olur; çünkü sefkatlidir, mütevâzidir
Ibâdetlerinde kusur etmez; çünkü Allah'i sever
ve Allah'dan korkar
Muamelâti temizdir; çünkü bilir ki muâmele temizligi imandan gelir
Haramdan sakinir; çünkü bilir ki haramla kazanilan rizik insan için mânevî zehirdir
Akranlarini sever ve onlarin hizmetinde olur; çünkü bilir ki onlari sevmek Üstâzini sevmekdir, onlara hizmet etmek Üstâza hizmet etmekdir, Üstâza hizmet etmek ise Allahi sevmekdir
Ahlâki güzellesir hep iyi huylar kendisinde tecelli eder;
Bunlar da, evrâdlarini büyük bir agâhlik içinde yapip, mânevi sohbetlere devamla elde edilir
Hased, nifak, giybetçilik, bas olma hirsi,tecessüs, sû-i zancilik gibi kötü huylar kaybolur
Ancak böyle sâlikler sevilir ve korunur Böyleleri mürsidlerinin gönüllerine girer,sevilir ve iltifâtina nâil olurlar