İlahi Armağan -14- Meclis

14 MECLİS


Bu konuşma Cuma günü medresede yapıldı
Konuşma tarihi: Hicrî 7 Zilkade 545, Milâdî 1150


Ey içi dışına uymayan münafık Allah yeryüzünü senden temiz kılsın İçinin bozukluğu yetmiyor mu? Herhalde yetmiyor İlim adamlarını, velî kulları ve iyileri kötülemek hevesindesin Onların mânevi varlığına diş geçirmekle eline ne geçer? Sen ve senin yarenlerin yakında ölecek Etlerinizi kurtlar didecek Dilinizi parçala­yacak Sinirlerinizi tahrip edecek Kemiklerinizin bir yanından girip öbür yanından çıkacak
Yer sizi sıkacak Zeminine çekecek Bir aşağı, bir yukarı çevire­cek Allah'a karşı iyi düşünceye sahip olmayana felah yoktur Salih kullar için yersiz düşünceyi kalbinde besleyen necata eremez Onla­ra karşı engin gönül taşımayan perişan olur
Allah, bağlılığı ve çözülmeyi onlara verdi Yani velîlere Sema onlar için yağmur yağdırır Yer, bitkisini onlar için bitirir Bütün halk onların manevî himayesine muhtaçtır Onlar, birer birer dağlar gibidir Âfetler onları yerinden oynatamaz Musibet onlara tesir etmez Allah'ı tevhid ile bilirler O'ndan razıdırlar Bu hâlleri sarsıl­maz Hem kendilerine, hem de başkalarına iyilik ederler
Tevbe ediniz Allah'tan hatalarınıza özür dileyiniz O'nun manevî huzurunda daima dua edin, niyaza durun Sizin yaptığınız işler ne­dir? Keşke bulunduğunuz garip hâli bir bilseydiniz
Siz edepli olmalısınız Sizden öncekiler öyleydi Siz de onlar gibi olunuz Geçmiş büyüklere nispetle siz mertlikten mahrumsunuz Ce­saretiniz yok Erliğiniz ölmüş Kahramanlığınız yok Bahadırlığınız, nefsiniz emir verince geliyor Tabiî hevâ ve arzunuz, size bir emir ve­rince hemen cesaretiniz toplanıyor Böyle olmaz Asıl kahramanlık hakkı yerine getirmektir Hakkı sahibine teslim etmek büyük kah­ramanlıktır Bunu yapmaya bak
Hakîm ve yüce bilgi sahiplerine kötü gözle bakmayınız Onların sözü şifadır Ağızlarından çıkan her kelime, bir vahy meyvesidir Ara­nızda artık peygamber yoktur Boşuna, uymak için peygamber ara­mayın Peygambere gönülden bağlı bulunanlara uyarsanız, Peygamber'e (sav) uymuş olursunuz Onları görünce ellerine yapışın Onlar peygamberler gibidirler
Muttaki ve kötülüklerden çekinen bilgi sahipleri ile sohbete de­vam ediniz Onların hoş sohbeti olur, ruhunuzu bereket kaplar Bil­gisinin verdiği gereği yapmayan dünyalık âlimlerle oturmayınız On­ların konuşmasında uğursuzluk vardır Takva ve bilgide senden ileri olanlarla yaptığın sohbet hoştur, huzur bulursun Takvası olmayan, ayrıca bilgiden de mahrum yaşayanla oturup kalkman sana felâket ve belâ getirir
İşleri Allah için yap Yaptığın işlerde Hakk'ın gayrini gözetme Her şeyini O'na bırak Başkasına bir çöp bile terk etme İşleri Allah'ın gayri için yapmak küfür yoludur Allah rızası için verilmeyen nesne, riyakârlıktır Bu anlattıklarımızı yapmayan, sözlerimizi anlamayan, boş bir hevese kapılmıştır Yakında ölüm gelir, bütün heveslerin kı­rılır; önce onları düzeltmeye koyul
Yazık sana, Rabb’in tarafına geç Başkalarından kesil Peygam­ber (sav) Efendimiz; “Rabb’inizle aranızda olan bağları devam ettiriniz, saadete erersiniz” buyurur
Rabb’inizle aranızda bulunan yolları ayıklayınız; huzur bulursu­nuz Sâlih kulların kalbini kazanırsanız, rahata erersiniz

Ey evlat! Zenginle fakiri ayırt etme İkisini de eşit bil Bunu yap­mıyorsan sana felah yoktur Fakirleri sabırlı gör Onları tebrik et Sana geldikleri zaman yüzlerine gül Onlarla otur Peygamber (sav) Efendimiz, fakirlerin hâlini şöyle anlatır: “Sabırlı fakirler, Rahman'ın arkadaşlarıdır”
Bu âlemde kalplerinde Rahman'ın tecellisini bulurlar, öbür âlem­de bizzat ererler Onlar dünyada kalplerini dünya süsünden berî et­tiler Dünyalık şeyleri kalplerine sokmadılar Onlar, fakirliği zengin­liğe tercih eder ve kalplerini sabra alıştırmaya çalışırlar Sonra, âhirete dönerler Oraya bir zaman bağlı kalır, sonra onu da bir tarafa atarlar Bilirler ki; Rabblerinin rızası, oraya bağlı kalmakla hasıl ol­maz Halktan utanarak ondan kaçarlar Hakk'ın gayrı ve bilhassa sonradan yaratılmış, ömürsüz şeylere nasıl bağlanabilirler? İşte bu­nu anladıkları için yaptıkları cümle işi orada bırakır, Hakk'a doğru yol alırlar Doğruluk kanatlarını açar, O'na doğru uçarlar Kafese önem vermezler Vücut kafeslerini bırakır, mucitlerine giderler Yüce dostu ararlar Evvel'i, Âhir'i, Zâhir'i, Bâtın'ı ararlar Hakk'ın yakın­lık burcuna böylece yücelip giderler
Yüce Yaratanımız şöyle buyurdu: “Onlar, katımızda sevilmiş ve seçilmişlerdir” (es-Sâd, 38/47)
İşbu âyet-i kerimenin tefsiri şöyle olur: Kalpleri Biz'de Göçleri uğrumuzda İç âlemleri Biz'e yönel­miş, özleri Biz'imle dolmuştur Dünyada ve âhirette onlar böyledir Bu hâle eren bir cemaat için dünyanın ne değeri olur? Âhiret neye yarar? Dünya bir çöp kadar kıymetli olmaz, âhiret yine öyle Semâ toplanır, yer dürülür, kalp köşelerine büzülür Kalpleri o kadar yüce­dir ki, bu hâli yapabilir Bu hâlleri onların kalp âlemine göre olur Kalpleri arzusunu bulunca, Hak’tan gayri cümle şeyden fena bulur­lar
Dünyadan beşerî ihtiyaçlarını alırlar Geçmiş hüküm ve ilâhî ilim gereğince, dünya ihtiyaçlarını giderirler
Hak tarafından olduğuna inandıkları hiç bir şeye itiraz etmez­ler Güzel edep sahibidirler İlâhî ilmin tecellisine karşı terbiyelerini muhafaza ederler Kaza ve kaderi hoş karşılamayı bilirler Verileni itina ve sabırla alırlar İcap ederse bırakırlar ve buna üzülmezler Nefis, hevâ, şahsî arzu bunlara söz geçiremez Dış emirleri iyi bilir­ler Bütün hâllerinde emrin gereğini yerine getirirler Ellerinde dün­ya malı varsa halka dağıtırlar Cimri davranmazlar Kendilerine az bile kalsa, iyilik yapmaktan çekinmezler Halkı Hakk'a yaklaştırmak yolunda ellerinden geleni yaparlar Bir zerre miktar, dünya sevgisi kalplerinde kalmaz


Dünyadan ayrıl, âhireti kaçırırsın Bu dünyayı seven öbür dün­yayı elden çıkarır Âhiret sevgisini kalbinde taşıdığın müddetçe Mevlâ’n sana uzak kalır
İşe bak Cahil olma Sen, bilgi ile yıkılan insana benziyorsun Bil­gi, gereği yapılmazsa insanı yıkar
Hakk'a varmak arzusu kalbinde varsa, elinde bulunan dünya malından fakirlere ver Sadaka vermek, fakirlere ihsan etmek, Hak’la iş yapmaktır Allah, iyi zengindir Kime ihsan etmiyor, kimi sürün­dürüyor? Kimi acından öldürüyor? Herkes istediği kadar alıyor O'nun sofrası kullarının kabiliyetine göre açılır İhtiyaçlar yeteri ka­dar giderilir Allah uğruna bir zerre ver, önünde bir dağ bulursun Bir damla su versen sana deniz verilir Yeter ki, verdiğinizi O'nun uğru­na veresiniz Her istediğinizin mükâfatını dünyada bulursunuz, öbür âlemde ise daha bol mükâfat alırsınız

Ey cemaat! Hak’la iş yaparsanız etmiş olduğunuz kötü şeyler te­mizlenir Nehirleriniz coşar Ağaçlarınız yapraklanır Dalları uzar Meyveleri bollaşır
Daima iyilik söyleyiniz Kötü işleri yaptırmayınız Allah yolunda yardım ediniz O'nun dinine hizmet ediniz Doğrulukla O’nun yoluna koşunuz O'nun uğruna doğru olan, her zaman doğrudur Gizli za­manda, açık zamanda ve her zamanda doğrudur Darlıkta yine doğ­ru olur Sıkıntılı zamanlarda yine doğru kalmasını bilir
Bütün ihtiyaçlarınızı Hak’tan isteyiniz Halka avuç açmayınız Hak varken halkın lafı olmaz Zahirde kullardan isteseniz bile, kal­biniz O'nunla olmalı Her şeyin Hak’tan olduğuna inanınız Birinden istemek zorunda kalırsanız, kalbiniz tam mânası ile Hakk'a bağlı olur­sa, o istek ve arzunun, Mevlâ'nın ilhamı olduğunu bilirsiniz Allah'ın varlığına inanınız, kimden isterseniz isteyiniz O, gideceğiniz yönü tayin eder Verilirse, Hak’tan olur, olmazsa yine O'ndan
Allah yolcuları kalplerine dünyalık koymaz Orası Hakk'ın tecel­li yeridir; bu yüzden maddî nesneleri oradan atarlar Gelecek bir şey varsa, vakti olduğunu bilirler O vakit gelince her şey yerini alır Onu artık aramazlar, bırakırlar; haliyle geleceğine inanırlar Şahlarının kapısında yerleşirler Her şeyden gına duyarlar Allah'ın fazlı onları zengin eder O'nun yakınlığı onlara yeter İç âlemleri nurlanınca, halkın yöneldiği yöne dönerler Halka, Hak tarafından gönderilen bir hatip olurlar Şayet, halktan bir grup şahın huzuruna gidecek olsa, önlerinde sözcüleri bu büyükler olur Onlar, halkın kalp elini tutar Şahın yanına aparırlar; onların hürmetleri için herkese iyilik edilir Onların şerefine bütün kullara ihsan yapılır
Bazı büyükler, iyi kulları anlatırken şöyle der: “Allah'ın kulları, tam kul oldukları için Rabblerinden gayrisini istemezler Dünyayı düşünmezler, âhireti beklemezler Yalnız Mevlâ'yı isterler Başka dilekleri yoktur
Allah'ım, bütün halkı Sana yönelmiş kıl Bütün dileğim budur Yapacağını Sana ısmarlarım, iş Sen’indir Bu benim duamdır; umu­mîdir Bu duayı yapanlar, mükâfat alır Allah, dilediğini yapar Halk, O'nun elindedir

Bir kalp, sıhhat bulunca rahmet ve şefkatle dolar Halkı sever, onlara acır Bazı büyükler derler ki: “Sağlam kalbe sahip olan, çok hayır yapar”
Kötü işleri sıddîklar –doğrular- bırakırlar Doğru kimseler, bü­yük, küçük cümle hayatı bırakırlar Şüpheli şeyleri bırakırlar Şeh­vet arzularından yana olmazlar Mubah işlere lüzumu kadar yanaşır­lar Mutlak helâl olanı ararlar Doğru insanlar gecenin ve gündüzün çoğunu ibâdetle geçirirler Kullara ait bazı şeyleri de icat ederler Âdetler onlara uzak olur Günlük geçimlerini kolay kazanırlar Az çalışır, doğru olur, para kazanırlar Doğruluk onları zengin eder Ka­zandıklarını yemekle emrolundukları için huzurla yerler Her şey on­lara özünü gösterir Her varlık parlaklık kazanır
Çok kere onların dertleri gönüllerinde kalır İstekleri verilmeyin­ce sabra devam ederler Ellerine geleni almadıkları olur Zaman olur, duâ ederler, icabet olmaz İsterler, verilmez Bir şeyden dert yanar­lar; o şey, aksine artar Kurtulmak isterler, yol bulunmaz Onların her biri, kurtulmak ister, kurtuluş bulamaz Tevhid eder, ihlâsa de­vamlı olur, fakat yakınlık duygusu sönmüş gibi görünür Sanki uğ­runda çalıştığı Yüce Varlık, onu bilmiyor, görmüyor Sanki kendisi iman sahibi değildir; inandığını da bilmez Sanır ki, tevhid ehli de­ğildir Hep bunları ruhunda sezer Ama, yine de iç yönetici ona bir kuvvet vermiştir Onunla insiyakı olarak sabra devam eder Her şeyin sabırla neticeleneceğini iyi bilir Buna inanır
O büyük zat, sabrın kalbe şifa getireceğini bilir Her hayrın sa­bırla olacağına da inanmıştır Yakınlığın, yine sabrın sonunda başla­yacağına kanidir Hep olan hâdiseleri birer imtihan ve tecrübe olarak kabul eder İman sahibi, kâfir ve münafıktan; muvahhid, riyakârdan; ihlâs sahibi olanlar, Allah'ı bir bilenler, putçulardan ayrılmalı Kor­kak kimdir, cesur kimdir, bu hâlde belli olur Yerinde sağlam duran, daima hareket hâlinde olup hiç bir yere yerleşmeyenden ayrılır Sab­redenlerle, ağlayan, sızlayan belli olur Hak yolda hayırlı, doğru ve yalancı kimdir, kendini gösterir Seven ve kinciler açığa çıkar Uyan­la inatçı anlaşılır
Bazı büyüklerin güzel sözleri vardır Onu sana söyleyeceğim, dinle: Dünyada, yarasını tedavi eden gibi ol; yaranın tedavisine de­vam et Yara iyileşecek, işin görülmüş olacak Bunu bekle

Bütün belâ ve sıkıntılar, şirkinden ötürü geliyor Halkı Hakk'a eş buluyorsun Halkın iyiliğini beklediğin ve onların faydasını umdu­ğun için belâya çarpılıyorsun Bütün şifa, kalbinden halkı atmaktır Kaza ve kader indiği zaman, azmine bakılır Sabırlı isen belâ sana dokunmaz Bu arada belâdan kurtulmak için bir çare de, halkın ba­şına geçmeyi arzu etmemendir Onlara kendini yüksek tanıtmak is­teme Belâlar peş peşe gelir Kalbin Rabb’ine ait olmalı İç âlemin O'na karşı temiz bulunmalı Himmetini yüce tut Bu anlatılacak şey­ler tahakkuk ettiği takdirde, kalbin yücelir Peygamberlerin, şehitlerin, iyilerin ve yakın meleklerin makamına çıkarsın
Hâlin devamınca büyürsün, yücelirsin Şah olur, sultan olursun Verdiğin sana gelir Çevirmiş oldukların sana döner
Mahrum, bu sözleri dinlemekten kaçandır Bunlara iman etme­yen, hayırdan yoksundur Bu sözlerin sahibine saygı duymayan, ha­yır ehli olamaz

Ey geçimi uğruna her şeyi harcayan adamlar, aradığınız bende! Ticaretiniz bende öbür âlem de bende Ben bir defa tellâl olurum Bir defa da simsar olurum Neyin varsa söyle; her şeyin hakkını veri­rim Âhirete ait bir şey elime geçerse onu yalnız başıma yemem; iyi insan, şahsını düşünmez Allah'ın Kerîm ismine inanmış olanlar cimrilik bilmezler Allah'ı bilen O'ndan başkasına önem vermez
Cimrilik nefisten gelir Arif olanın nefsi halka nispetle ölüdür Onun nefsi sakindir Allah'ın iyi vaadine inanmıştır O'nun azabından çekinme hâlini benliğinde taşır
Allah'ım, iyi kullarına verdiğini, bize de ver
“Dünyada iyilik ver, âhirette iyilik ver Bizi ateşten koru”(el-Bakara, 2/ 201) Âmin!