Müslüman Kadınların Fedakârlığı

Müslüman kadınların bu yolda gösterdikleri fedakârlıklar da takdire şayandı Boyunlarında, el ve kulaklarında ne kadar zînet eşyası varsa, Allah yolunda cihada çıkacak olan ordunun hazırlığı için getirip onları Hz Resûlullaha seve seve teslim etmekte asla tereddüt göstermiyorlardı

Eslem Kabilesine mensup Hz Ümmü Sinan der ki:

"Âişe'nin (ra) evinde Resûlullahın (asm) önüne serilmiş bir örtü gördüm Üzerinde fil dişinden bilezikler, pazubendler, yüzükler, halhallar, küpeler, develerin ayaklarını bağlayacak kayışlarla, kadınlar tarafından gönderilen ve Müslümanların savaşa hazırlanmalarına yarayan bir takım şeyler buluyordu"

İşte bütün bu yardımlarla kıtlık, yoksulluk ve fakirlik yüzünden harbe iştirak edecek durumdan mahrum bulunan bir çok Müslümana da silah tedarik edildi, sefer hazırlığı yapıldı, harp teçhizatı sağlandı

Harbe iştirak etmek isteyenler öylesine çoktu ki, zengin Ashabın yardımları bile onların techizi için kâfi gelmiyordu Durumları müsait olmayanlar Resûlullaha sefere gönüllü olarak katılmak istediklerini belirtiyorlar, ancak kimine binecek deve, kimine silah, kimine ise yol azığı tedarik edilemediğinden kabul edilmiyorlardı

Red cevabı alanlar arasında "Bekkâûn" yani "Ağlayanlar" diye meşhûr yedi zât vardı ki, şunlardı: Salim bin Umeyr, Amr bin Humam, Ulbe bin Zeyd, Irbad bin Sâriyye, Ebû Leylâ Abdurrahman bin Kâ'b, Abdullah bin Mugaffel ve Heremî bin Abdullah

Bu yedi zât, harp hazırlıkları sırasında Peygamberimizin huzuruna çıkarak, "Yâ Resûlallah! Sefere çıkmak isteriz Ancak, binecek devemiz, yolda yiyecek azığımız yok!" diyerek durumlarını arz ettiler

Resûl-i Ekrem, "Size verecek binek kalmadı" buyurunca, üzüntülerinden ağlayarak huzur-ı risâletten ayrıldılar

Cenâb-ı Hak, bu fedakâr Sahabîler hakkında şöyle buyurdu:

"Şu kimseler üzerine de cihâda katılamadıkları için bir günah yoktur ki, sana her gelişlerinde, "Sizi bindirecek bir şey bulamadım" derdin, onlar da cihad için harcayacak birşey bulamamanın üzüntüsüyle gözleri yaşla dolu olarak dönerlerdi"

Harbe iştirak edemeyecekleri endişesiyle üzüntülerinden göz yaşı dökerek Peygamberimizin huzurundan ayrılan bu Sahabîler, bu âyetin inmesiyle zengin Sahabîler tarafından birer ikişer teçhiz edildiler Böylece, harbe iştirak etmek imkânı kendilerine tanınmış oldu Rivâyete göre bunların üçünü Hz Osman bin Affan, ikisini Peygamberimizin amcası Hz Abbas, ikisini de Yamin bin Umeyr harp için techiz etmişlerdir

Salih SURUÇ