Seni Sevmek Bambaşka Bir Mevsimmiş

Seni sevmek bambaşka bir mevsimmiş bana

Usulca geçtim bu şehrin sokaklarını,
Akşama vardım
Şiirler yazdım sevdiğim sana,
Anladım ki,
Seni sevmek bambaşka bir mevsimmiş bana


Takvimlere bıraktım yalnızlığı,
Yağmurlardan düştüm yokluğuna, cümlelerinden içtim,
Sabahlara saklandı ayışığı,
Usulca unuttum bu şehrin sessizliğini
Yanımda sen,
Ellerimde yüzüne gülümseyen zamanlarım,
Onca sevda vardı şafaklara sevdiğim,
Ben yalnız seninkini seçtim


Çocukluğundan sıyrıldım sana aşkların,
Çabaladım kapıların dışında,
Yalnızlığıma ok gibi saplanan yarınlar vardı,
Anlaşılmamış, paylaşılmamış,
Gecelerce saçlarına karışan yıldızların koynunda,
Bir ben vardım, birde sen,
Bakışırdık sabahlara kadar aynalarda


Yani sevdiğim,
Zaman aldı uykularımı,
İçime sancı doğuran bütün sabahlardan,
Göremesemde seni, kendimden vazgeçtim
Usulca bitirdim bu şehri seni düşünerek,
Bir seni sevdim
Ardımızda,
Gündüze bırakılan nice aşklar vardı özlenmemiş,
Devrik cümlelerinde aşk, henüz yüzümü görmemiş,
Sen vardın bana herşeyden önce sevdiğim,
Seni sevmeyi öğretti bana gecelerce,
Sende aşk'ı bulan yüreğim

Ve anladım ki sevdiğim,
Sevdaların şimdi bana herşeymiş,
Aşk yalnız sende gerçekmiş,
Seninle aşk'ı yaşamak,
Hiç birşeye değişilmezmiş

Üşenmeyip topluyorum ortalığı
Öyle köşe bucak değil
Ne heves, ne düş kırıklığı;
Gecede bırakıp tüm yaşadıklarımı
Sabahlar buluyorum kendime


Düşler öğlene dek gitmiyor
Yanındayım mutluyum yalnızım
Susman yoruyor beni,
Konuşman; çamaşır serili bir bahçe,
Yazın toplanmadan bırakılmış,
Bir halı gibi nemli ve ağır


"Herşeye varım!" diye
Bağırmak geçiyor içimden
Oysa bağırsam,
Yorgun güllerin solmaya yüz tuttuğu bu gecede,
Her heves bir düş kırıklığı