Hz. İbrâhîm (A.S)'In Kavmiyle Tartışması:

Hz İbrâhîm (as)'ın Kavmiyle Tartışması:


Hz İbrâhîm (as), kavmini Allah'a ibadet etmeye çağırmada yumuşak davranan bir kimse idi Bundan dolayıda kavmi ve aile halkını putlardan vazgeçip Allah'a ibadet etmeye dönmeyi hatırlatıyordu Bunun içinde ilk önce babasını iman etmeye davet etti Fakat babası oğlunun davet ettiği ilaha iman etmekten kaçındı Daha sonrada kavmini Allah'a iman etmeye çağırdı Bunun üzerine kavmi, Hz İbrâhîm (as)'in davetine yanaşmadılar ve onun risâletiyle de alay ettiler


Fakat Hz İbrâhîm (as), onların bu yaptıklarına karşı merhameti, yumuşaklığı, iyi davranmayı ve dikkatli davranmayı elden kaçılmıyordu Üstelik onları içerisinde bulunmuş oldukları körlük ve sapıklıkta bırakıp gitmeyi istemedi bile Aksine onların içerisinde bulunmuş oldukları bu batıl inançtan onları kurtarmaya karar vermiş ve her ne kadar onlardan çok eziyet görmüş olsa veya hayatını tehlikeye atmış olsa bile yine de onları dosdoğru yola döndermeye gayret etmişti


Hz İbrâhîm (as), görüşü isabetli olan zeki bir kimse idi Bundan dolayı Hz İbrâhîm (as), kavmine karşı göstermiş olduğu deliller ile kanıtların, sabah aydınlığı gibi ortaya çıkacağım biliyordu Çünkü his ve görme, bir şeyde birleşmediği müddetçe yeryüzündeki kuraklıkta güzel bir bitki bile bitmez, işte bundan dolayı Hz İbrâhîm (as), kavmine delillerle görmelerini aydınlatmayı ve kalpleriyle hislerini birleştirmeyi istedi Bunu yapmasının sebebi ise, belki onların içerisinde bulunmuş oldukları sapıklıktan dönmeleri ve yine fayda sağlamayan, görmeyen ve sahibine hiçbir fayda sağlamayan taşlardan yapılmış putlara tapmaktan alıkoymayı söylemekle kendiliklerinden hakkı bulabilirler düşüncesiydi


Günün birinde Hz İbrâhîm (as)'ın kavminin büyük bir bayramı vardı Halk, şehirden çıkıp bayram yerine gidiyorlardı Çünkü halk, bu bayram günlerinde kendileri için bir tescili ve rahatlama buluyordu Şehirden çıkıp bayram yerine gitmek istedikleri bir sırada Hz İbrâhîm (as)'ın yakınları da ondan kendilerine arkadaşlık etmek suretiyle bayram yerine gelmesini istediler Hz İbrâhîm (as) ise onlarla arkadaşlık edip bayram yerine gitmekten kaçındı Halkın bayram yerine gitmesini fırsat bilen Hz İbrâhîm (as), onlardan bazılarının işitebilecekleri bir şekilde putlarını kıracağına yemin elti Buna binaen Hz İbrâhîm (as), yakınlarına bir hastalık görüntüsü verdi Halbuki Hz İbrâhîm (as) da bir hastalık yoktu Fakat Hz İbrâhîm (as)'daki hastalık onların putlara tapmasından kaynaklanan iğrençlikten kaynaklanmaktaydı Bu sebeple yakınları bulaşıcı bir hastalık korkusuyla ondan uzaklaştılar Bunun üzerine Hz İbrahim (as) geride kalanlara seslenerek:


"- Allah'a yemin ederim ki! Siz arkanıza dönüp gittikten sonra putlarımıza tuzak kuracağım" dedi Gericle kalanlar, Hz İbrâhîm (as) ise putlarla başbaşa kalmıştı Hemen puthaneye gidip putları eliyle tokatlamaya ve ayağıyla da tekmelemeye başladı Daha sonra da eline bir balta alıp onların üzerine vurarak kırıyordu Ta ki putlar, kırılmış küçük parçalar oluncaya kadar, Hz İbrahim (as), kırılan bu parçalan, sağa-sola yaydı Büyük putu kırmayıp onu sağlam bıraktı Bunun nedeni ise; sağlam bıraktığı bu pul ile onlara karşı putlarını küçük düşürmek Allah'ın hak dinine yardım etmek, onların kırılmaya ve horlamaya layık olan putlarına tapmalarının bâtıl bir yol olduğunu göstermek amacıyla idi Bunun üzerine baltayı da sağlam bıraktığı büyük puiun boynuna bağlayıp astı Zira putları balta ile kırıp parçalamıştı [42]





[42] Muhammed Ali Sâbûnî, Peygamberler Tarihî, Ahsen Yayınları: 350-352