Peygamberlerin Davetlerinin Özellikleri 2-3

PEYGAMBERLERİN DAVETLERİNİN ÖZELLİKLERİ 2-3


İkinci Özellik:


Hz Peygamber (sav)'in davetlerinin ikinci özelliğine gelince ise o da; Onların, hiç bir kimseden bir ücret istememeleri ve Peygamberlik görevini tebliğ etmede insanlardan bir değer ve para kabul etmemeleridir Zira onlar, mükafatı ve sevabı yalnızca şanı yüce olan Allah'tan isterler Peygamberlerden her biri aleni ve açık olarak kavmine ve kavminin ileri gelenlerine, davetine karşılık kendilerinden bir ücret istemediğini ilan etmekte ve davetinin dünyalık bir istek veya mal isteğinde olmadığını bütün açıklığıyla ve netliğiyle açıklamaktaydılar

Kur'ân-ı Kerîm, bu konuda, Hz Hûd (as)'m, kavmine şöyle hitap ettiğini açıklamaktadır:

"Ey kavmim! Ben (Allah'ın emirlerini ve yasaklarını tebliğ etmek için) bu tebliğe karşılık sizden bir ücret istemiyorum Benim ücretim, beni yaratandan başkasına ait değildir Hâlâ aklınızı kullanmıyor musunuz?"[14]

Yüce Allah, bu hakikati, Peygamberlerin sonuncusu Hz Muhammed (sav)'e de, açık ve net bir şekilde şöyle bildirmektedir:

"(Ey Muhammedi Onlara) 'Bu (tebliğime ve uyanlarıma) karşılık sizden bir ücret istemiyorum Sadece Rabbine doğru bir yol isteyen kimseler olmanızı istiyorum' de"[15]

Yine Şanı Yüce Allah, Kur'an'm bir başka yerinde, Resulullah (sav)'e, davetiyle ilgili olarak şöyle demektedir:

"(Ey Muhammedi Onlara) 'Bu (tebliğime ve uyarılarıma) karşılık sizden bir ücret istemiyorum Ve ben, kendiliğimden bir şey teklif edenlerden de değilim"[16]

Böylece Peygamberlerin hiçbir kimseye maddi kazanç veya dünyevi kazanç maksadıyla davette bulunmadıklarını görmekteyiz Zira Onlar, kavimlerindeki hiçbir kimseden bir ücret istemediklerini, ücretlerini ancak Allah'tan istediklerini ilan etmektedirler Davetlerinde, işi ihlasla yapmaktalar Nasihatlerinde ve irşatlarında ise övgü ve methiye istememektedirler Sadece Ahiret sevabını ve Allah'ın rızasını arzulamaktadırlar Yüce Allah bu konuda Kur'ân-ı Kerîm'inde şöyle buyurmaktadır:

"Artık her kim, Rabbine kavuşmayı umuyorsa, salih amel işlesin ve Rabbine ibadette, hiçbir şeyi ortak koşmasın[17]



Üçüncü Özellik:


Peygamberlerin davetlerinin üçüncü özelliğine gelince o da; Sırf Allah'ın rızasını kazanmak için uğraşmak ve ibadeti yalnızca Şanı Yüce Allah'a yapmadır İşte bu, bütün Peygamberlerin her asır ile her zamanda ve her durum ile her mekanda davet ettikleri en önemli gayedir, Çünkü Peygamberlerin gayesi; zayıf olarak yaratılan mahluku, kendisini yaratana döndürmeleri ve insanların yönünü, kullara kulluktan kurtarıp Şanı Yüce Rab'lerine ibadet etmeye yöneltmekti Yüce Allah'ın şu sözü de bunu doğrulamaktadır:

"Halbuki kendilerine kitap verilmiş olanlar, doğruya yönelerek dini yalnız Allah'a mahsus kılarak O'na kulluk etmek, namaz kılmak ve zekat vermekle -Müslüman olmaları-emrolunmuşlardı İşte bu, en doğru dindir"[18]

Allah bütün Peygamberleri, bu yüce ve kutsal olan "Tevhid davası" ile ibadet yoluyla niyeti ve ameli yalnızca yüce olan Allah'a mahsus kılmak için göndermiştir Nitekim Yüce Allah bu konuda şöyle

buyurmaktadır:

"Senden önce hiçbir Peygamber göndermedik ki ona, 'Benden başka ilah yoktur; şu halde bana ibadet edin' diye vahyetmiş olmayalım"[19]

Büyük Üstad Ahmed Şah Veliyullah ed-Dihlevî, "Hüccetullah Baliğa" adlı kitabında konuyla ilgili olarak şöyle der:

"Her zaman ve her şartta Peygamberlerin davetlerinin ilki ve en büyük amaçlan; Yüce Allah konusunda "akideyi düzeltmek ve "kul ile Rab arasındaki bağı sağlamlaştırmak" ve "din ile ibadeti", bir olan Allah'a mahsus kılmaya çağırmak olmuştur Bu da zararlı olanı faydalı kılmak, ibadeti, duayı, sığınmayı ve kurban kesmeyi bir olan Allah'a tahsis etmektir Onların hamleleri; kendi zamanlarında mevcut olan taş ile bakırlardan yapılmış putlara, diri yada ölü kimselerden Salih ve kutsanan zatlara tapmada bütün açıklığıyla çeşitli şekillere bürünmüş putçuluğa yönelmiş olanları durdurmaktı Çünkü cahiliyyet dönemi halkı; Yüce Allah'ın, bu gibi kimselere, şeref ve şan elbisesi verdiğine, onları bazı özel işlerde tasarruf sahibi yaptığına, her bölgeye bir hükümdar gönderen ve o ülkeyi yönetme hususunda ona görev verdiği hükümdarlar hükümdarı derecesinde kayıtsız-şartsız, onların, kendileri hakkındaki şefaatlerini kabul ettiğine inanmaktaydılar"[20]







[14] Hûd: 11/51

[15] Furkân : 25/ 57

[16] Sâd : 38/ 86

[17] Kehf: 18/110

Muhammed Ali Sâbûnî, Peygamberler Tarihî, Ahsen Yayınları: 65-66

[18] Beyyine: 9S/5

[19] Enbiyâ: 21/25

[20] Şah Veliyyullah ed-Dihlevi, Hüccetullah Baliğa, 1/363

Muhammed Ali Sâbûnî, Peygamberler Tarihî, Ahsen Yayınları: 66-68