Mahşer Alanındaki Terleme

MAHŞER ALANINDAKİ TERLEME

Şimdi de bütün mahlûkâtın bir araya toplanıp oluşturdukları izdihamı düşün Yedi kat yeryüzündeki ve gökyüzündeki gelmiş geçmiş bütün varlıkların; melek, cin, insan, şeytan, vahşî hayvan hulâsa ne varsa hepsinin bir araya geldiklerini, güneşin onların tam tepesine inmesiyle sıcaklığın normalin iki katına çıktığını ve hatta iki yay mesafesi kadar başlarına yaklaştırıldığını, yeryüzünde Allah’ın arşının gölgesinden başka hiçbir gölgenin kalmadığını ve o gölgede de ancak Allah’a yakın olmuş salih kimselerin gölgelendiği günü tefekkür et

Kimileri orada arşın gölgesinde gölgelenirken kimi de güneşin kavurucu sıcaklığı altında kavrulmaktadır Sonra insanlar izdihamdan ötürü birbirini itip kakmaya başlarlar Öyle ki herkesin ayağı birbirine dolanır Bir de buna kulun rabbinin huzuruna çıkacağının utancı eklenince, duyduğu hayâ ve ıstırap daha da artar

İşte bir yandan güneşin harareti, bir yandan insanların birbirlerinin enselerine verdiği nefeslerin bunaltıcı hali ve bir yandan da kalplerin Allah’a karşı duyduğu hayâ ve korku bir araya gelince her bir saçın dibinden terler sızmaya, durdukları yere, mahşer meydanına akmaya başlar Herkes Allah indîndeki derecesine göre terler Kimi dizlerine, kimi boynuna, kimi kulak memelerine kadar terler kimi de ter içinde kaybolacak duruma gelir

İbn Ömer’in (ra) rivayet ettiği bir hadiste Resûlullah (sav) şöyle buyurmuş:

“(Kıyamet günü) insanlar âlemlerin rabbinin huzuruna getirileceği vakit kimisinin teri kulağının yarısına kadar varır” [1]

Ebû Hüreyre’nin rivayet ettiği bir hadiste ise Allah Resûlü (sav) şöyle buyurur:

“Kıyamet günü insanlar öyle terler ki, akan terleri yetmiş kulaç yerin altına sızar Terleri onların ağızlarına ve kulaklarına kadar dayanır” [2]

Resûl-i Ekrem (sav) bir başka hadislerinde şöyle buyurmuştur:

“Kıyamet (mahşer) günü insanlar (haklarında ne hüküm verilecek diye) gözlerini semaya diker ve beklerler Sıkıntı ve kederlerinden terleri ağızlarına kadar varır” [3]

Ukbe b Âmir (ra), Resûlullah’tan (sav) şöyle rivayet etmiştir:

“Kıyamet günü güneş yeryüzüne yaklaşır ve insanlar terlemeye başlar Kiminin teri topuklarına, kiminin ki baldırlarının yarısına, kimisinin ki dizlerine, kiminin ki uyluklarına ve kimilerinin teri ise ağzına kadar varır (Resûlullah bunu anlatırken elini ağzına götürerek terin seviyesini gösterdi) Kimisi de vardır ki, onun teri boyunu dahi aşar (Resûlullah bunu anlatırken de elini başının üstüne koymuştur)” [4]

Ey miskin! O mahşer halkının nasıl terlediklerini, kalplerinin ne denli sıkıntı ve üzüntü içinde olduğunu bir düşün! Nitekim aralarında, hiçbir azap ve hesap görmemişken, “Ey rabbim, cehenneme gidecek olsam dahi beni bu sıkıntıdan ve bekleyişten kurtar” diye yalvaranlar olacaktır Bil ki sen de o mahşer ehlinden birisin ve terinin nere kadar çıkacağını bilmiyorsun

Hac, cihad, oruç, namaz, bir müslüman kardeşinin ihtiyacını gidermek, iyiliği emredip kötülüklerden sakındırmakta nice zorluklara katlanmak gibi Allah rızasının dışında akıtılan her bir damla ter, o mahşer meydanında hayâ ve korkuyla birlikte yeniden akacak, beraberinde sıkıntı ve üzüntüler de devam edecektir

Şayet insanoğlu şu cehalet ve kibir hastalığından bir kurtulabilse, Allah’a itaat yolundaki meşakkatlere katlanmanın, kıyamette hesabı beklemekten daha kısa ve orada terlemekten daha kolay olduğunu kavrayabilecektir

Gerçekten mahşer, müddeti ve şiddetiyle pek uzun ve pek çetindir





[1] Buhârî, Rikâk, 47; Müslim, Cennet, 60; Tirmizî, Sıfatü’l-Kıyâmet, 2; İbn Mâce, Zühd, 33; Ahmed b Hanbel, el-Müsned, 2/13 Nesâî, es-Sünenü’l-Kübrâ, nr 7684

[2] Buhârî, Rikâk, 47; Müslim Cennet, 61; Ahmed b Hanbel, el-Müsned, 2/418

[3] İbn Hacer el-Askalânî, el-Metâlibu’l-Aliyye, nr4611; Süyûtî, ed-Dürrü’l-Mensûr, 8/442; Zebîdî, İthâf, 14/446

[4] Ahmed b Hanbel, el-Müsned, 4/157; Taberânî, el-Mu’cemü’l-Kebîr, 17/884; İbn Hıbbân, es-Sahîh, nr 7329; Hâkim, el-Müstedrek, 4/571