Kalitenin Ruhu Ve Çayın Tadı Üzerine...

Çocuk kafasını kaldırıp dev binaya alıcı gözüyle baktı
Gerçekten çok yüksekti
Gerçi civarında çok bulunmuştu dolayısıyla ne olduğunu gayet iyi biliyordu ama şimdi bir daha bakmak incelemek ihtiyacı hissetmişti
Hemen az ilerideki parkta ayakkabı boyacılığı yapıyordu çocuk
Omuzunda boya sandığı beş yıldızlı otelin önüne doğru çekine çekine ilerledi
Sorup öğrenmeliydi
Akıl alacak iş değildi
Kapıya doğru yaklaşınca pos bıyıklı acayip üniformalı ve hep o döner kapının oralarda dolaşıp duran heybetli adam el-kol hareketleri ile ikaz etti
Yaklaşmasını istemiyordu anlaşılan
Bu görsel şaşaa çocuğun uyduruk boya sandığı dökülen kıyafeti ve bizatihi varlığıyla yara alacaktı sanki
Çocuk adamın ikaz hareketlerine rağmen adımlarını hızlandırdı ve bir solukta yanına yaklaştı
Adam da bina kadar haşmetliydi ama neticede sıradan bir görevliydi ve konuştuklarında anlaşabileceklerini hissediyordu
?Amca birşey soracağım
Adam homurdandı:
?Kaybol şurdan be oğlum Başıma bela olma
Boyacı çocuk adamı sıkıntıya sokmak istemiyordu; bunu belli edercesine telaşla sordu:
?Burada bi bardak çay on milyonmuş doğru mu?
?Doğru Ne olacak Sana ne Hadi bakayım YALLAH
Çocuğun hayal kırıklığı bir gün boyunca kazandığının bu yüksek binada bir bardak çaya yetmeyişiyle sınırlıydı o an

Cebinde bir bardak çay parası olması orada bir bardak çay içebileceği anlamına gelmiyordu ALLAH?tan bunu düşünebilecek yaşta değildi

Çay fiyatının yüksekliği ambiyans kalitesinden öte birilerini birilerinden ayırt edebilmek içindi Ayakkabısı delik hiç kimse on milyonu var diye böyle bir yerde çay içmeye teşebbüs etmezdi; edemezdi

İki ay yetecek kadar çay malzemesi bedelini bir bardak çaya harcamak ?enayilik? sayılırdı boyacı çocuğun dünyasında Yani ?kalite? çizgisinin öbür tarafında

Kalite nedir?
Parayla satın alınabilir mi?
Bu iki makul soruya absürd bir soruyla boyut kazandıralım ki alelacele cevaplanmaya kalkışılmasın:
?ISO 9000?e göre aşkın kalite standardı nasıl olmalıdır??

?Al sepetten bi yeşillik? türü yaklaşımlar bazen zihinleri 78 şiddetinde sarsacak kadar etkili olabiliyor

Ve bazen çok işe yarıyor

Absürd de olsa soru sormak problemlerin ve çözümlerin adını koymayı kolaylaştırıyor

Beş yıldızlı otel konforu ve servis seviyesi belki rahatlatıcı bir unsur olabilir ama kenar mahalle kahvehanesinde ayakkabı boyarken çocuğa ısmarlanan bir bardak çayın rayihası günü geldiğinde parayla ölçülemeyecek bir ?hatıra? değeri taşıyabilir

Parayla satın alınan kalitenin tek bir riski var Ama ölümcül bir risk: Ruhsuzluk

Bir bardak çayın on milyona içildiği yerde çayın lezzetini umursayan yoktur Orada pahalı ve seçkin bir tiyatro oynanır Paranızla figüran olursunuz Sahneye çıkmanın bedelidir ödediğiniz Garson sınırları aşan bir nezaketle gelir yanınıza Öylesine eğitimli ve tembihlidir ki bu konuda kendinizi oraların sultanı zannedersiniz

Halbuki itibar edilen zatınız değil cebinizdir

Önünüze konulan seçenekler?ilk defa gidiyorsanız böyle bir yere? bir lezzet festivalinde olduğunuzu düşündürür

Çayın bin çeşidi Siyahı yeşili aromalısı İngilizi vs

Halbuki neticede çaya hakaret bir fincan içinde ve sanki üç günlük yoldan gelmiş gibi soğuk ve

Boşverin çayın tadını canım
Etrafa bakın
Ve gösterin kendinizi
Orada olduğunuz anlaşılsın
Rahat edin

Sonuçlar hiçbir zaman önemli değildir bu dünyada
Nereye gittiğin değil neyle gittiğin önemlidir
Ne yediğin değil nerede yediğin önemlidir
Renkli ve bol sıfırlı etiketler manzumesinden müteşekkil bir hayat
Etiketler kalitenin remzidir
Ama parayla satın alınan kalitenin tek bir riski var Ölümcül bir risk: Ruhsuzluk

Bu sanal kaliteyi bütün bir hayata yükleme gayreti çoğu zaman diğerlerinden ayrılma tutkusudur
Ve ölümle son bulur
Boyacı çocuğun hüznü günü geldiğinde çabucak dağılacaktır; çünkü gerçek kalitenin ve tadın formülünü anlayacaktır
Kalitenin bir ruhu olması gerektiğini ve bu ruhun parayla satın alınamayacağını görecektir

Bugünün medeniyeti en azından şunu anladı:
Mezarın üstünü abartmak mümkün Pahalı mermer vs
Ama mezarın altı için parayla dizayn edilebilecek bir lüks yok
Toprağın altında bir fark kalmayacaksa görsel ve sanal kalite adına çaya on milyon ödemek niye? Çayı on milyona satmak niye?
Kendini toplumdan ayırt etmek arzusu zayıf karakterlilerin güvenli bir sığınak arayışı olabilir mi peki? Veya bu ruhsuz kalite takıntısı korkuları için uyuşturucu mudur?

Kalite eskimeyendir
Yaşayandır ve yaşatandır
Yaşaması için de bir ruha ihtiyacı vardır
O da imandır
İman
Toprağın altında çürümeyen ve çürütmeyen tek şey
Yani
Kalitenin ruhu imandır
Çayda bile
Aşkta bile