En Gerideki Adam Benmişim Meğer

O sabah acelem yoktu Tramvaydan indim, yavaş adımlarla etrafı izleyerek yürümeye başladım Bu esnada gözüme önümde yürüyen ve benimle birlikte tramvaydan inen üç kişi takıldı

En öndeki sanki arkasından biri kovalıyormuş gibi hızlı adımlarla yürüyordu Arkasından gideni bir hayli geride bırakmıştı

Kendi kendime: “Bu adam hayatta mutlaka başarılı olur” diye düşündüm

Onun arkasından giden, sakin adımlarla ilerliyordu “Belki bu adam da hayatta bir şeyler başarabilir” diye mırıldandım

En arkadan giden ise sanki nereye gideceğini bilmiyormuş gibi sallana sallana ve etrafı seyrederek yürüyordu Onun içinse: “İşte!” dedim, “Hayatta hiçbir işe yaramayacak bir serseri!” Derken aklıma bir şey geldi

Ben bu adamların her üçünün de gerisindeydim!

Evet, başkalarının hâli ile uğraşan kendi hâlini göremez Başkalarının kusurunu araştırmak, insanı kendi kusurlarını görmekten alıkoyan çok çirkin bir hastalıktır

Alıntı