Halifeyi Ağlatan Çocuk

Halifeyi Ağlatan Çocuk


Sıcak bir yaz günüydü

Arabistan çöllerine güneş bütün sıcaklığıyla vuruyordu

Adeta insanın beynini kaynatıyordu

Herkesin köşesine çekildiği, etrafın sessizliğe büründüğü bir anda, ezan vaktinin yaklaştığını gören halife,

Abdestini almış,ağır ağır camiye gidiyordu


Bir çocuğun, kendisini geçmek istercesine hızlı adımlarla gittiğini gördü


Küçücük çocuğun bu telaşı neydi


Acele edişinin mutlaka bir sebebi vardı


Acaba bir derdi mi vardı Derdi varsa, derdine çare bulmak halifenin göreviydi


Nihayet halkın derdini dert eden halife sordu:


- "Yavrucuğum nedir bu telâşın Bir derdin mi var


Niçin bu kadar hızlı gidiyorsun "


Çocuk halifeyi tanıyamamıştı


- "Camiye gidiyorum amcacığım" diye cevap verdi


Halife şaşırdı Çocuk henüz küçüktü Ama sözleri büyük adam sözleriydi Biraz daha konuşturmaya karar verdi:


- "Yavrucuğum senin yaşın daha küçük! namaz sana farz değildir Niçin bu kadar telaşlanıyorsun "


Çocuk kınar gibi halifeye baktı:


- "Amca, amca! Bu işin büyüğü küçüğü olur mu


Daha dün mahallemizde bir çocuk öldü Üstelik benden de küçüktü Ölüm denen gerçeğin büyük küçük ayırdığı yok En iyisi her yaşta buna hazır olmalı


Hem bu yaşta namaza alışmazsam, büyüyünce kılmak zor gelebilir"


Halifeyi derin bir düşünce aldı


Gözlerinden yaşlar boşalırken ağzından şu cümleler döküldü:


"Ey rabbim! Ne akıllı bir çocuktur bu çocuk! Büyüklerde bulunması gereken ruhu taşıyor!