Hallaç Mansur Okumanizi Tavsiye Ederim...

Hallaç Mansur Hüseyin Mansur…
Mansur bir gün tanıdığı bir hallacın dükkanına uğrar
Mansur bir müddet sohbetten sonra, hallac
arkadaşından rica da bulunur, arkadaşı kırmaz dükkanı ona emanet
eder nasılsa kısa bir müddet içinde geri dönerim diye ayrılır…
Ayrılır da iş pek rast gitmez, dönmek de dönemez bayağı gecikir

Darlanmasından dolayı biraz sitem ile Mansur’a:

- Hüseyin, senin işini halledeyim derken, kendi işimdende geri kaldım,
müşterilere ne diyeceğim şimdi der?

Mansur, gülümser, bunlar için mi üzülüyorsun der gibi parmağını henüz
atılmamış pamuklara doğru uzatınca pamuklar tel tel olup bir tarafa,
süprüntüsü, işe yaramazı bir tarafa ayrılır Arkadaş hayret içinde kalır
ve bunu kısa zamanda işitmeyen kalmaz Ve Hallaç diye anılmaya
başlar

… Ve dünyayı ayağa kaldıran malum sada:

-" Enelhak!" Hak benim!
Büyük bir sarsıntı Hayret Dehşet İsyan ve itham:

- Küfür

- Mansur, Hak O’dur de, Hak benim deme

- Bundan böyle onunla kimse konuşmasın
Zindanda… İdam fermanı… Halk akın akın ona koşmakta Gene ölçüye
sığmayan sözler
Halife, iki defa iki büyük zatı gönderir:

- Sözünden dön, tövbe et, özür dile…

Hallaç

- Sözü kim söylediyse, özürü de dilesin

Zindanda… Her yerde Mansur’u aradılar Yok
Ertesi gece ne zindan ne Mansur
Üçüncü gece herşey yerli yerinde…

Sordular ve Mansur cevapladı:

- İlk gece beni aradınız, bulamadınız, ondaydım… Ertesi gece ne ben
vardım ne de zindan, O buradaydı… Ve her şeyin yeri yerinde olduğu
gece, yerli yerine gelmesi gereken gece
Ta ki, O’nun kanunu korunsun, emri yerine gelsin

Her gün bin rekat namaz…

Soru:

- Hem "Hak benim" diyorsun, hem bu kadar namaz kılıyorsun, söyle
namazı kimin için kılyorsun?

Cevap:

- Birbirimizin kadrini yine biz biliriz

Peki sizi zindandan kurtarayım mı?

- Nasıl olur?

Elini kaldırır, parmak uçlarıyla işaret ettiği noktalarda kapılar, kapıların
açıldığı yollarda da emin gizli yollar açılır, mahpusların ayaklarındaki
zinzirler çözülür

Sorarlar:

- Ya sen kendini niçin kurtarmıyorsun?

- Biz Allah’ın esiriyiz, kurtulmak istemeyiz Hakkın bize suçlaması
vardır, bizi suçlandıran haktır, bize düşen cezamızı beklemektir
Mahşeri bir gün… Herkes orada… Mansur getiriliyor ve hala aynı nida:

- " Enelhak!" Hak benim!
Bir derviş yaklaşır ve sorar:

- Aşk nedir?

- Bugün ve yarın görürsün!
O gün asıldı ve bir gün sonra yakıldı

Darağacında… Mansura soruluyor:

- Tasavvuf nedir?

- En aşağı derecesi bende gözüken bu hal

- Ya ileri derecesi?

- Onu görmeye yol gerek, o da sizde yok
Taşlar… Kan… Kanlar içindeki Mansur… Ses yok Tebessüm… O
esnada bir dost taş yerine bir gül atar Bir inilti… Bir inilti ki; yürekler
titrer ve sorarlar:

- Taş yağmuru altında inlemedin de bir güle karşı ne diye böyle inledin?

- Taş atanlar, halden anlamazlarki attıkları taşlar bizi incitsin Ama ya
halden anlayanlar, değil taş gül atsalar dahi o gül incitir, inletir

Son sözleri:

- Allahım; bana senin için bu işkenceyi reva görenlerden rahmetini
esirgeme! Senin aşkın uğruna bana bu işkenceyi yapan ve canımdan
ayıran bu kullarını affet affet Aşkın hürmetine affet…
Gece, küllerinin Dicle’ye döküldüğü günün gecesi… Bir derviş Dicle’ye
ulaşmak için yürüyor…

Mansur’un vasiyeti aklında:

- Cesedimi yaktıktan sonra küllerim Dicle’ye dökülecek Korkarım Dicle
taşar, Bağdat’ı yutar İstemem Bağdat’a bir şey olmasın… O gece
hırkamı nehrin kenarına getir ve sulara at

Derviş acele acele yürüyor Dicle kabarıyor kabarıyor Sular tam
Bağdatı almak üzereyken, hırka sulara kavuşuyor…
Öldürüldüğü gece talebelerinden İbrahim Hatekoğlu rüyasında Allah’a
soruyor:

- Allahım, ne sırdır ki, kulun Hüseyin Mansur’u bu hale getirdin?
Cevap:

- Kendi sırrımı ona açtım, o, herkese gösterdi Ben, ona bahşettim; o
halkı kendi nefsine davet etti Allahu Ekber

Alintidir