Ya Rabbi Beni Kendinle Meşgul Eyle.

Hazret-i Râbia, çok oruç tutardı Bir defâsında bir hafta hiç yiyecek bulamadı Sekizinci gece açlığı iyice şiddetlendi Nefsine eziyet ettiğini düşünürken birisi kapıyı çaldı Bir tabak yemek getirdi, o da yemeği alıp, yere koydu Mum getirmeğe gitti, gelince bir kedinin yemeğini dökmüş olduğunu gördü Su bardağını almaya gitti Mum söndü Su içmek isterken bardak düşüp kırıldı

O da;

"Yâ Rabbî! Bu zavallı kulunu imtihan ediyorsun, fakat âcizliğimden sabredemiyorum" diyerek bir âh çekti Bu âhtan neredeyse ev yanacaktı

Bir ses duyuldu:

"Ey Râbia, istersen dünyâ nîmetlerini üstüne saçayım İstersen, üzerindeki dert ve belâları kaldırayım Fakat bu dertler, belâlar ile dünyâ bir arada bulunmaz"

Bu sözü işitince;

"Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle ve senden alıkoyacak işlere bulaştırma" diye duâ etti

Bundan sonra dünyâ zevklerinden öyle kesildi ki; kıldığı namazı;

"Bu benim son namazımdır" diye huşû ile kılar, hep Allahü teâlâ ile meşgûl olurdu Hattâ birisi gelip kendisini Allahü teâlâ ile meşgûliyetten alıkoyar korkusuyla;


"Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle de, kimse senden alıkoymasın" diye duâ ederdi