Öğünmeye Değer Mi?

Bir gün Şakîk-i Belhî, hac için çıktı yola,
Bağdat'a vardığında, bir müddet verdi mola

Hârun Reşîd, Şakîk'in, Bağdat'a geldiğini,
Duyunca dâvet etti, yanına kendisini

Geldiğinde dedi ki: "Nasîhat eyle bana"
Buyurdu ki: "Ey Hârun, al aklını başına!

Hükümdar olmak ile, mühim bir mevkîdesin,
Sen şu büyük zâtları, rehber edinmelisin!

Rabbimiz Ebû Bekr-i Sıddîk'ın makamını,
Sana ihsân etti ki, veresin tam hakkını

O nasıl doğru ise, sen de öyle olasın,
Onun gittiği yoldan, aslâ ayrılmayasın!

Ve verdi ki hazret-i Ömer'in makamını,
Sen de ayırt edesin, haktan bâtıl olanı

Osmân-ı Zinnûreyn'in, makamını da sana,
Verdi ki sarılasın, hayâ ile ihsâna

Hazret-i Ali'nin de, makamını verdi ki,
Sen de ilim sâhibi, olasın onun gibi!

Sen bu büyük zâtların yolundan ayrılırsan,
Şimdiden Cehennim'in, azâbına hazırlan!"

Hârun dedi ki: "Devâm et, öğütlerin ne güzel"
Buyurdu ki: "Ey Hârun, dikkat et, kendine gel!

Aldanma bu dünyânın, mal ve saltanatına,
Âhirette bunların, faydası olmaz sana

Düşün şimdi bir çölde, günlerce kaldığını,
Hararetten susayıp, pekçok bunaldığını

Tam ölecek duruma, gelmişken susuzluktan,
O anda biri gelse, hem de serin su satan

Senin de susuzluktan, yanmışken böyle için,
Ne kadar mal verirsin, o suyu almak için?"

Dedi ki: "Ne isterse, veririm her serveti,
Olur mu hiç o zaman, malın ehemmiyeti?"

Buyurdu: "Yarısını, isterse servetinin,
Verir miydin meselâ, o suyu almak için?"

Hârun Reşid dedi ki: "Verirdim hemen elbet,
Zîrâ ben ölüyorken, neye yarar bu servet?"

Buyurdu ki: "Pekâlâ, içtin ve kandın suya,
Lâkin atamıyorsun, o suyu dışarıya,

Yâni bir damla bile, idrar yapamıyorsun,
Şiddetli sancı ile, kıvranıp duruyorsun

O sırada biri de, çıkagelse âniden,
Dese ki kurtarırım, seni ben bu derdinden

Ve lâkin servetinin, öbür yarısını da,
Bu kimse isteseydi, verir miydin onu da?"

Dedi: "Gâyet tabiî, seve seve verirdim,
Zîrâ ben kıvranırken, neye yarar servetim?"

Buyurdu ki: "Öyleyse, övünme malın ile,
Bir içimlik su kadar, kıymeti yokmuş bile"

Hârun Reşid ağlayıp, dedi: "Söyle az daha"
Buyurdu ki: "Ey Hârun, tövbe et, dön Allah'a!

Tövbeyi bir an bile, aslâ geciktirme ki,
Tövbe etmeden önce, ölebilirsin belki

Muhakkak pişman olur tövbeyi geç yapanlar,
Zîrâ ecel çok zaman, âni gelip yakalar"

Bu mübârek velînin hürmetine İlâhî,
Pişman olmayanlardan, eyle sen bizi dahi