Kuyruk Acısı...

Zamanin birinde bir oduncu, ormanda odun keserken, çalıların arasında bir yılan görmüş Elindeki baltayı kaldırıp yılanı ikiye bölmek üzereyken, yılanla göz göze gelmişler

Yılan öylesine mahzun bakıyormuş ki oduncunun gözlerine, oduncu acımış yılanın haline, öldürmeye kıyamamış Baltayı ağır ağır yere bırakırken:

“Şimdi bunun yavruları filan vardır” diye düşünmüş, “onları anasız bırakmak olmaz”
Oduncunun karşısındaki yılan, meğer yılanların kralıymış Oduncunun tavrından o kadar etkilenmiş ki, ödüllendirmeye karar vermiş:

“Ey insanoğlu”, demiş, “genelde senin türünle aramız iyi değildir Ama sen farklısın Sevmediklerine de merhamet gösterebiliyorsun Bu yüzden seni ödüllendirmeye karar verdim”

“Ne ödülü?” diye şaşmış oduncu, “büyücek filansın, ama altı üstü bir yılansın, beni nasıl ödüllendirebilirsin ki?”

“Hele azıcık bekle” demiş yılan, oduncunun yeni fark ettiği kör bir kuyuya dalmıs Biraz sonra da ağzında altın bir lira olduğu halde geri dönmüs Ağzında taşıdığı altını oduncunun önüne bırakmış:

“Al bu senin” demiş, “bundan böyle ne zaman paraya ihtiyacın olursa kuyunun başına gel, ‘Ben dostun oduncu, hadi çık ortaya, ver altınımı’ diye seslen Ben de her defasında sana bir altın lira vereyim”

Oduncu şaşırmakla birlikte, “Vardır bir hikmeti” diyerek altını almış Hemen şehre inip altınını kuyumcuda bozdurmuş Yiyecek içecek almış Bu sayede oduncunun evi bolluk yüzü görmüş Ama sırrını, ailesi dahil, hiç kimseye açmamış Yılanla arasındaki sırrı saklamış

Ne zaman dara düşse ormana gidiyor, kuyunun başına geçiyor, yılana sesleniyor ve altınını alıyormuş

Gel zaman, git zaman, günün birinde oduncu hastalanmış Aylarca kuyunun başına gidememis Bu yüzden evinde yokluk-yoksulluk başlamış

Yoksulluk dayanılmaz olunca, oğlunu yanına çağırmış, oduncu Sırrını açmış Sonra demiş ki:

“Ormandaki kör kuyunun başına git Oğlum olduğunu söyle Yılanın getireceği altını alıp kuyumculara bozdur ve o parayla erzak al”

Oduncunun oğlu duyduklarına pek inanamamakla birlikte, babasının hatırı kırılmasın diye kuyunun başına gitmiş Yılanı çağırmış Yılan bir süre sonra ortaya çıkmış Ağzında taşıdığı altını delikanlının ayaklarının altına bırakmış

Delikanlı babasının anlattıklarının gerçek olduğunu görünce, büyük bir hırsa kapılmış “Kimbilir o kuyunun içinde ne çok altın var” diye geçirmiş içinden Hepsine aynı anda ve çabalamadan sahip olma kararıyla yılanı öldürmeyi tasarlamış Baltayı indirmiş Fakat yılan daha atik davranıp canını kurtarmış Ne var ki balta kuyruğuna gelmiş, kuyruğu kopmuş Yılan can havliyle dönüp çocuğu ısırmış Çocuk zehirlenip oracıkta ölmüş

Saatler geçip de çocuk eve dönmeyince evdekileri bir telaştır almış Oduncu, hasta yatağından, oğlunu ormanda aramalarını söylemiş Delikanlının cesedini kör kuyunun başında bulmuşlar Hiç kimse ne olduğunu anlayamamış Ağlaya-sızlaya defnetmişler

Gel zaman, git zaman, oduncu iyileşmiş İyileşir iyileşmez de ormanın yolunu tutmuş Kör kuyunun başına geçip seslenmiş yılana: “Ben dostun oduncu, hadi çık ortaya, ver altınımı”

Yılan uzun süre oduncuyu beklettikten sonra, ortaya çıkmış Oduncu bakmış ki yılanın kuyruğu yok, merakla sormuş: “Kuyruğuna ne oldu?”

Yılan her şeyi anlatmış Oduncu:

“Oğlum hırsına yenilerek büyük bir hata yaptı, ama hatasını da hayatıyla ödedi Biz eski dostuz, dostluğumuzu devam ettirelim”
Yılan “Çok isterim ama bu artık imkânsız” demiş oduncuya, “sende bu evlat acısı, bende bu kuyruk acısı varken, biz tekrar dost olamayız”

Kıssadan hisse: Aşırı hırs, insanı eldekinden avuçtakinden de eder (“Hırs sebeb-i hasarettir”-Bediüzzaman)

İkincisi: İşi özellikleriyle birlikte öğretmeden kimseye (evladınıza bile) sorumluluk vermeyin

Üçüncüsü: Kuyruk acısı geçmemiş olana “barış”, “sevgi”, “kardeşlik”, “dostluk” nutukları atmayın; bekleyin, önce kuyruk acısı geçsin

Dördüncüsü: Elinizdekiyle mutlu olmayı ve yanınızdakiyle yaşamayı öğrenin

Dünya hepimize yeter



Alıntı