Öyle Bir Sultana..

Habib baba, IV Murad devrinin gizli,kimsenin bilmediği ALLAH dostlarındandırYaşlıdırFakirdirGariptir Fakat Rabbinin katında da alemlere denk bir değerin sahibidir
Yaşlı Habib baba,uzun bir kervan yolculuğunun sonunda İstanbul’a gelmiştirYolculuğun tozunu ,yorgunluğunu atmak için bir hamam gider…Niyeti ,şöyle iyice bir keselenip,paklanmakBedenini de ruhuna denk kılmaktır…
Fakat hamamcı Habib babayı içeri sokmak istemez
‘’Bugün’’der,’’Sultan Murad’ın vezirleri hamamı kapattılar,dışarıdan müşteri alamıyoruz’’
Habib baba üzülürRica,minnet eder,yalvarır…
‘’Ne olursun’’der,’’kimseye varlığımı bile belli etmem,aceleyle yıkanır çıkarımBu tozlu bedenle Rabbime ibadet ederken utanıyorum…’’Binbir dil döker…Hamamcı ehl-i insaftır…DayanamazKabul ederHamamın en sonundaki küçük bir odayı göstererek
‘’Baba şu odada hızla yıkanıp çık,para da istememYeter ki vezirler,senin farkına varmasınlar’’
Habib baba sevinerek kendine gösterilen yere girerYıkanmaya başlarVe bu arada hamamcının karşısında yeni bir müşteri belirirBoylu,poslu,genç ,yakışıklı biridir bu gelenOnun da görünümü fakirdir…Ama sadece görünümü
İkinci müşteri tebdil-i kıyafet etmiş,IV Murad’dırO gün vezirlerinin topluca hamam alemi yapacaklarından haberli olan padişah merak etmiştir
‘’Hele bir bakalım’’demiştir,’’bizim vezirler,hamamda,benden uzakta,kendi başlarına ne yaparlar,nasıl eğlenirler?’’
Ve bu merak padişahı,tebdil-i kıyafet ettirerek,hamama getirmiştir
Az önce yaşananlar bir kez daha tekrarlanır
Hamamcı ,’’vezirler’’der,almak istemez
Padişah ise,’’ne olursun ‘’der,bastırırVe padişah galip gelirHamamcı onun yalvarmalarına da dayanamazHabib babanın yıkanmakta olduğu odayı göstererek,genç padişahın kulağına fısıldar::
‘’Şu odada bir ihtiyar yıkanıyorSen de sar beline peştamalı gir yanına…Beraber sessizce yıkanın ,bir an evvel çıkın…’’Ve ekler:’’Aman ha!Vezirler,varlığınızı bilmesinler’’
Sonra IV Murad Habib babanın yanına süzülürBeraber sessizce yıkanmaya başlarlar
Bu arada,hamamın büyük salonundan gelen tef,dümbelek,şarkı,türkü sesleri ortalığı çınlatmaktadır
Habib babanın gözü ,genç hamam arkadaşının sırtına takılırBiraz kirlenmiş gibi gelir onaALLAH,hikmeti gereği dostuna,o yanındakinin tebdil,i kıyafet etmiş padişah olduğunu ilham etmemiştir…
Ve yanındakinin görüntüsüne uygun,kendi gibi fakir,garib bir delikanlı zanneden Habib baba yumuşak bir sesle konuşur:
‘’Evladım!’’der,’’Sırtın biraz fazlaca kirlenmiş,müsaade edersen bir keseleyivereyim’’
Padişah aldığı bu teklif karşısında şaşkınlaşır ve büyük bir haz duyarHaz duyar,çünkü ömründe ilk defa biri ona,padişah olduğunu bilmeden,sırf bir insan olarak,karşılık beklemeksizin bir iyilik yapmayı teklif etmektedir
Memnuniyetle Habib babanın önüne diz çökerken:’’Buyur baba ‘’der,’’ellerin dert görmesin’’
Bu sırada içerideki alemin sesleri hamamı çınlatmaya devam etmektedirHabib baba IV Murad’ın bir güzel keseler,temizlerFakat padişah kuru bir teşekkürle yetinmek istemez Ne de olsa insandır ve o da her insan gibi kendine yapılan iyiliklerin kölesidir
‘’Baba’’der,’’gel ben de senin sırtını keseleyeyim de,ödeşmiş olalım’’Habib baba ,teklifin kimden geldiğinden habersiz,tebessümle:
‘’Olur,evlad’’deyip,sultanın önüne diz çöker
Bu arada ,Sultan Murad kese yaparken bir yandan da Habib babayı yoklar,ağzını arar
‘’Baba’’der,görüyor musun şu dünyayıSultan Murad’a vezir olmak varmışBak adamlar içerde tef,dümbelek hamamı inletiyor,sen ve ben ise burada iki hırsız gibi’’
Habib baba, Sultan Murad’ın cümlesini tamamlamasına bile fırsat bırakmaz,kendi hükmünü söylerSultan Murad’ın Habib babadan duydukları,ağzı açık bırakıp,keseyi elden düşüren cinstendir:
‘’Be evladım’’der, Habib baba,’’Sultan Murad dediğin kimdir?Sen alemin sultanına kendini sevdirmeye bak kiO seni sevince sırtını bile Sultan Murad’a keselettirir…’’