Peygamberimize Bakan Kendisini Görür

PEYGAMBERİMİZE BAKAN KENDİSİNİ GÖRÜR

Efendimiz (sas) bir mecliste otururlarken, oraya îslâmiyetin baş düşmanlarından Ebu Cehil geldi Hiçbir şey konuşmadan Peygamberimizin yüzüne epeyce dikkatlice baktıktan sonra:
— Ya Muhammed!, Sen ne kadar çirkin suratlı, acayip görünüşlü bir insansın, dedi
Peygamberimiz hiç kızmadı, hiddetlenmedi Ona:
— Doğru söylüyorsun ya Eba Cehil, buyurdular
Orada bulunanlar, bundan pek bir şey anlamamışlardı
Biraz sonra, aynı yere Hazreti Ebu Bekir (Radıyallahu Anh) geldiler
Oda bir müddet Sallallahü aleyhi ve sellem efendimizin mübarek veçhi şerifine baktıktan sonra:
— Ya Resulallah! Anam, babam, nefsim ve bütün varlığım sana feda olsun Sen ne kadar güzel yüzlü, güzel görünüşlü, tatlı sözlüsün Ben, senden daha güzel bir insan görmedim, dedi
Hazreti Peygamber Efendimiz ona da:
— Doğru söyledin Ya Ebu Bekir!, buyurdular Her iki zıd söze de, aynı şekilde mukabele ederek tasdik eden Peygamberimizin yanındakiler:
— Ya Resûlallah! Biri çirkinsin dedi Onu tasdik ettiniz, diğer birisi ise güzelsiniz, dedi onu da tasdik ettiniz Bu nasıl oluyor bize anlatır mısınız? dediler
Hazreti Peygamber Efendimiz şöyle buyurdular:
— Ben aynayım Kim bana bakarsa kendi suretini görür Ebu Cehil, kendi çirkinliğini gördü çirkinsiniz dedi Ebu Bekir ise; kendi yüzündeki Nur-u ilâhiyi seyretti, güzel dedi, buyurdular